جنگل‌های مازندران برای مسکن دوم رانتخوار‌ها صرف شد | تهران یک میلیون مسکن خالی دارد

زمانی که استان مازندران جنگل های خود را از دست داد، برای مسکن دوم اجاره نشینان مورد استفاده قرار گرفت. استان مازندران در دام رانت و اوقات فراغت شهری افتاده است و کل نظام اقتصادی آن بسیار ناکارآمد است.

افق میهن به نقل از جماران، کمال اطهری پژوهشگر توسعه در نشست «بررسی تله های فضایی فقر در ایران» به بیان مفهوم «تله فضایی» و ارتباط آن با فضای رانت پرداخت. توزیع به ویژه در شهرهای بزرگ به گفته این پژوهشگر توسعه، سیستم ناقص شهر را با ناآگاهی ویران می کند و سکونتگاه های غیررسمی ایجاد می کند، به عبارتی تله های فضایی که تنها شامل فقر نمی شود، بلکه می تواند تله های اجاره ای نیز باشد که با فروش تراکم آغاز شده و سپس تحت سلطه چیزی قرار می گیرد. می توان از آن استفاده کرد. عنوان “بورژوازی مستغلات رانتی” همچنان ادامه دارد.

بخش هایی از صحبت های کمال اطهری در این نشست را بخوانید:

فضاهای ایجاد شده برای بازتولید اجاره

هر چه از تهران دور می شویم، تله فضایی فقر سخت تر می شود. تلاش شد منطقه ۲۲ تهران به منطقه نوآوری تهران تبدیل شود، اما احمدی نژاد دستور داد این منطقه مسکونی شود. فضای نوآوری را به مسکن تبدیل کردند و از رانت آن استفاده کردند. در واقع فضاها برای بازتولید رانت گرفته شد. احمدی نژاد گفت با افزودن ۲۰ درصدی به جمعیت تهران مسکن را رونق می دهیم! در حالی که اگر در هر کشوری این کار انجام می شد برای آن فرد مجازات های سنگینی در نظر می گرفتند. شهر به بورژوازی املاک فروخته شد.

جنگل های مازندران برای مسکن دوم رانت خواران استفاده شد

زمانی که استان مازندران جنگل های خود را از دست داد، برای مسکن دوم اجاره نشینان مورد استفاده قرار گرفت. استان مازندران در دام رانت و اوقات فراغت شهری افتاده است و کل نظام اقتصادی آن بسیار ناکارآمد است. همانطور که یونان در دام گردشگری افتاد و اصلاً اقتصاد متنوعی ندارد. ساماندهی فضا برای گردشگری و نه اقتصاد پیشرو انجام شده است، به همین دلیل دچار بحران های مداوم شده است.

در دام فقر، فقر بازتولید می شود

در دام فضایی فقر، فقر بازتولید می شود. سکونتگاه های اجتماعی و غیررسمی حاشیه شهر بیشتر مسکونی هستند و عمرانی نیستند. در تله تله‌فضای فقر نمی‌توان سرمایه‌گذاری کرد، حتی سرمایه‌های نمادین آنها از بین می‌رود. مثلاً در استان های محروم کشورمان، شخصیت های علمی به اندازه شخصیت های سیاسی حضور ندارند; در این حوزه ها سرمایه های نمادین پیشرفته ای نداریم. همانطور که مملکت به چهره های درجه یک علمی جایی نمی دهد و حتی اگر خیابانی به نام آنها نامگذاری شود بعداً تغییر می کند. در واقع شخصیت های نمادین خود را از بین می برد و این نوعی تله است. این دام نیز یکی از عوامل مهاجرت می شود; چون اسمی از کسی که فعالیت مثبتی برای جامعه داشته باشد نیست.

تله های فضایی در مسکن مهر

در آمریکا به دلیل تبعیض علیه سیاه پوستان از ابتدا کم درآمد هستند به همین دلیل در حاشیه شهرها زندگی می کنند. روند بازتولید فقر و بزهکاری ناشی از تمرکز این جمعیت در حاشیه شهرهاست. ما با مسکن مهر در ارتباط هستیم شاهد تله های فضایی هستیم. آنها گفتند که می خواهند مردم کم درآمد را اسکان دهند، اگرچه این هدف محقق نشد. اما تله های فضایی شکل گرفتند. تفکیک در سکونتگاه های اطراف شهر این تله های فضایی را شکل می دهد.

بازتولید فقر در چیدمان سکونتگاه های شهری

روستاهای کوچک در مناطق گرم و خشک به دلیل مسائل اقلیمی بیشترین تأثیر را داشته و کاملاً به سمت نابودی رفته اند. زیرا فقر مدام در حال بازتولید است. از سال ۱۹۴۹ با برنامه ریزی مبتنی بر تفکیک، اولین سکونتگاه های مجزا در ایران شکل گرفت و قبل از آن همگی در داخل شهر با هم بودند. آمریکا یک قانون ضد تبعیض دارد، به این معنی که حداقل ۱۰ درصد از سکونتگاه ها در مناطق شهری باید متعلق به گروه های کم درآمد باشد که از طریق سکونتگاه های اجتماعی انجام می شود. متأسفانه برنامه چهارم را در ایران رها کردند. در حالی که برنامه چهارم مبتنی بر اقتصاد دانش و با محوریت عدالت بود. برنامه چهارم را افرادی چون زنده یاد حسین عظیمی نوشته بودند که برنامه جامعی بود. اما متاسفانه برنامه پراکنده و رانت خواری را جایگزین آن کردند.

در ایران در دام نهادی رانت، بی اعتمادی مردم و بدگمانی نهادی هستیم. تله قدیمی توسعه زمانی وجود داشت که دوران اقتصاد کشاورزی بود، در آن دوره نه درآمد کافی وجود داشت، نه پس انداز وجود داشت و نه دولت به اندازه کافی مالیات دریافت کرد. این یک تله توسعه قدیمی است. تله توسعه جدید زمانی است که برنامه های یک کشور کافی نباشد و در دام توسعه بیفتد. اقتصاد تغییر کرده است و این نوع کشورها در حال کوچک شدن هستند. همانطور که دیدیم، کالاهای ارزان و باکیفیت چین ناگهان اروپا را فرا می گیرد و کشوری مانند ایتالیا نمی تواند به خود ببالد. در این شرایط احتمال نابودی آن اقتصاد وجود دارد.

هم شکست دولت داریم و هم شکست بازار

در دهه ۵۰ شاخص پیچیدگی اقتصاد ایران در بین کشورهای در حال توسعه بالا بود، اما اکنون این شاخص کاهش یافته و ایران کاملاً در تله توسعه جدید قرار گرفته است. هم شکست دولت داریم و هم شکست بازار. شکست بازار با تراکم فروش و عملکرد شرکت های خصولتی انجام شد. زمانی که سکونتگاه‌های فضایی جداگانه ایجاد می‌شود، ارتباط افراد کم‌درآمد با اقشار بالاتر و متخصص قطع می‌شود. در واقع ارتباط آنها با جامعه مدنی قطع می شود و در این صورت فقر فشرده می شود. در نتیجه تله طبقاتی، کم درآمدها پس از جدا شدن دیگر نمی توانند از تله فضایی خارج شوند. به همین دلیل تبهکار می شود; مثلاً در ابتدا ۴۰ درصد از منطقه زورآباد را کارگران ساده ایران ناسیونال تشکیل می دادند که وقتی می بینند دولت با آنها مقابله می کند و نارضایتی دارند، شریکی برای بهبود بافت اجتماعی خود و در راستای سیاست های دولت ندارند، در نتیجه. ، قفل فضایی ایجاد می شود.

با دور شدن از تهران تله فضایی سخت تر می شود

هر چه از تهران دور می شویم، تله فضایی فقر سخت تر می شود. چیزی که ما در آن زندگی می کنیم یک نظام سرمایه داری نیست، بلکه در واقع در یک سیستم نئوفئودالیسم هستیم که فقط زیرساخت سرمایه داری دارد و مانع تولید و بازتولید می شود و به جای وارد کردن رانت به چرخه تولید، صادر می شود. میکند. برآوردها نشان می دهد که سالانه به طور متوسط ​​۵۰ میلیارد دلار رانت از کشور خارج می شود. دانشگاه تربیت مدرس روی این موضوع کار کرد و نشان داد که سالانه بین ۳۰ تا ۸۰ میلیارد دلار بسته به میزان درآمد نفتی، خروج سرمایه از ایران داریم.

نئوفئودالیسم رانتی از رشد نیروهای مولد جلوگیری کرده است

کل سرمایه تشکیل شده در بخش صنعت و کشاورزی ۳۰ میلیارد دلار است. در ایران سرمایه داری در زیرساخت ها به وجود آمده است اما در روبنا شاهد نئوفئودالیسم هستیم. روبنا می تواند مانع رشد نیروهای مولد شود، به خصوص اگر رانت خواری باشد و این مشکل در ایران وجود دارد. بنابراین روبنا برای هر سیاست گذاری باید شناخته شود. در اقتصاد سیاسی گفته می شود که حکومت نئوفئودالی مانع توسعه و حتی توسعه سرمایه داری می شود، زیرا پول را از چرخه سرمایه خارج می کند. در هر صورت سرمایه داری چرخه ای است که اولین قانون آن تولید و بازتولید انبوه است.

اجاره شهری در ایران شد

این چرخه در ایران ایجاد نمی شود، بلکه آنچه در ایران اتفاق افتاده شهرنشینی رانت است. به این معنا که فضا به گونه ای سازماندهی شده است که رانت بازتولید می کند. تلاش ما بر این بود که منطقه ۲۲ تهران به منطقه نوآوری شهر تهران تبدیل شود، اما مشاور مربوطه مجبور شد این منطقه را مسکونی کند. این خیانت به نسل های آینده کشور بود. آقای قالیباف به عنوان شهردار وقت از نوآوری این منطقه اطمینان داشتند. زیرا این منطقه در کنار منطقه صنعتی ۲۱ قرار داشت و می توانست نقش خوبی در این زمینه داشته باشد.

تهران یک میلیون خانه خالی دارد

تهران اکنون یک میلیون خانه خالی دارد و بخشی از تورم کشور مربوط به آن است. وقتی بودجه به بخش مسکن رفت، باعث قفل شدن نهادها شد. بخش بزرگی از سرمایه بانک ها در این حوزه نهفته است و بانک ها نمی توانند وام بدهند. تحریم اوضاع را پیچیده تر کرد. بودجه عمرانی کشور کاهش یافته و با بن بست نهادی مواجه هستیم.