حمله به پگاه آهنگرانی پس از پخش مستند کودک‌سرباز از بی بی سی :: افق میهن
بی بی سی فارسی شنبه ۳۱ شهریور فیلم مستند «کودک سرباز» ساخته پگاه آهنگرانی برای مخاطبانش به نمایش درآمد.
به گزارش افق میهن، روزنامه فرهیختگان در این باره نوشت: نزدیک به یک سال است که رژیم اشغالگر قدس از زمین و هوا تهاجم همه جانبه را علیه مردم غزه و کرانه باختری آغاز کرده است و از سپس با تجهیز خود به انواع سلاح های پیشرفته بی رحم بوده است. از زمین و هوا به غزه و کرانه باختری حمله می کند.
در چنین شرایطی که رسانه‌های استعماری مانند بی‌بی‌سی و غیره این جنایت جنگی را نادیده می‌گیرند و حتی یک مدافع حقوق بشر به فکر فلسطینی‌های کوچک و بزرگ نیست، پگاه آهنگرانی و تیم بی‌بی‌سی فارسی تصمیم می‌گیرند «دایه از مادر مهربان‌تر است» در پوستین » وارد صحنه شوید و با احضار تاریخ دفاع مقدس بر ذهن بیننده رژه بروید و نگاه او را نسبت به نقاط حساس و درخشان این سرزمین خراب کنید.
آهنگرانی برای مشتریان خود سنگ تمام گذاشته و در قالب یک طراحی صحنه دقیق و حساب شده قصد دارد با مفهوم دفاع مقدس آشنا شود و با استفاده از احساسات گرایی کور غرب، مخاطب خود را در مقابل نظامی قرار دهد که سازماندهی آن، امکان جداسازی گوشه ای از این آب و خاک را می دهد. دشمن نداد، گذاشت
در مستند «بچه سرباز» همان طور که از نامش پیداست، فیلمساز دست روی شکاف دولت و ملت می گذارد و خود را جایی وسط قرار می دهد و با تلفیق حق و باطل، نامی برای خود دست و پا می کند. خود در میان طیف روشنفکرتر مخالفان.
ماجرا از این قرار است که برخی از رزمندگان دفاع مقدس – که آن روزها در سنین جوانی در جبهه حضور داشتند – با حضور در قاب دوربین پگاه آهنگرانی و به اشتراک گذاشتن احساسات، داستان خود را در متن جنگ روایت می کنند. و احساسات با بینندگان بی بی سی. قرار دادند
علیرغم ظاهر ضد جنگ و متفاوت مستند کودک سرباز، باید گفت نگاه محاسبه گرانه ای حاکم شده است تا همه چیز را بر اساس منطق بازار و دستاوردهای آنی این عرصه ببینیم.
در ابتدا و قبل از شروع فیلم متنی با این عنوان که دادگاه کیفری بین المللی و کنوانسیون ژنو به استفاده از کودکان در جنگ به عنوان جنایت جنگی اشاره می کند، نمایش داده می شود و تکلیف هرکس بر اساس آنچه می رود مشخص می شود. برای دیدن بعدی
روایت با معرفی سه رزمنده سابق به عنوان کسانی که از جنگ به عنوان یک پدیده شوم یاد می کنند ادامه می یابد و سپس پگاه آهنگرانی به وضوح چشم انداز مواجهه خود با انقلاب را در نقش راوی بیان می کند. او از آرمان های انقلاب و کنترل و سازماندهی نیروهای ایرانی در ابتدای جنگ با ارتش عراق می گوید.
چهار دقیقه اول کافی است تا بتوانیم منطق ضد جنگ کار را به راحتی و بدون زحمت پاسخ دهیم. این فیلمساز به درستی بیان می کند که کشور به دلیل تغییر نظام سیاسی و قرار گرفتن در شرایط انقلابی آمادگی دفاع از خود در برابر متجاوز را ندارد و به همین دلیل مردم از گوشه و کنار ایران برای مقابله با ارتش عراق سازماندهی می کنند.
واضح است که در این شرایط نمی توان گروه های سنی مختلف را برای حضور در دفاع مقدس مقصر دانست. وقتی ارتش آنطور که باید آماده نیست، وظیفه مردم این است که در هر سنی از مرزهای خود دفاع کنند و با پشتوانه نیروی معنوی خود از میدان عقب نشینی نکنند.
آهنگرانی برای روایت جعلی خود از آن روزها، علاوه بر اشاره به خاطرات سربازان، به سراغ تصاویر آرشیوی می رود و با اشاره به حضور سربازان جوان، آنها را افرادی تحریف شده و ایدئولوژیک معرفی می کند. او می‌خواهد این کار را با موسیقی متن‌اش پر از صداهای آزاردهنده‌اش انجام دهد و خشونت جنگ را در استفاده دولت‌ها از شهروندان نوجوان خود دوچندان کند، اما واقعیت و حقیقت در این مورد خاص کاملاً همخوانی دارند و قابل دستکاری و بازی کردن نیستند. در وجود آن اختلال ایجاد کرد.
