خالق ماندگارترین عکس فضایی درگذشت

بیل نلسون، رئیس ناسا، با انتشار تصویری نمادین از زمین در حال طلوع بر فراز افق ماه، به آندرس ادای احترام کرد و گفت که خلبان سابق نیروی هوایی ایالات متحده یکی از معنادارترین هدایایی را که هر فضانوردی می تواند به بشریت بدهد، داد. انجام داد

موزه میراث پرواز در نزدیکی برلینگتون، واشنگتن، که آندرس یکی از بنیانگذاران آن بود، تایید کرد که ویلیام اندرس در یک سانحه هوایی کشته شده است.

سیاتل تایمز به نقل از پسرش گرگ گزارش داد که آندرس به تنهایی خلبان هواپیما بود که در ساحل جزیره جونز، بخشی از مجمع الجزایر سن خوان در شمال سیاتل سقوط کرد.

تجربه کاری

ویلیام اندرس، فارغ التحصیل آکادمی نیروی دریایی ایالات متحده و خلبان نیروی هوایی، در سال ۱۹۶۳ به عنوان عضوی از گروه سوم فضانوردان به ناسا پیوست. او سرانجام در ۲۱ دسامبر ۱۹۶۸ به فضا رفت، زمانی که آپولو ۸ در اولین ماموریت خدمه ای برای ترک مدار زمین و سفر ۳۸۶۰۰۰ کیلومتری به ماه بلند شد.

آندرس در واقع یک تازه کار بود، همراه با فرانک بورمن، فرمانده آن ماموریت، و جیمز لاول، که با بورمن در ماموریت Gemini 7 در سال ۱۹۶۵ پرواز کرده بود و بعداً ماموریت آپولو ۱۳ را فرماندهی کرد.

ماموریت آپولو ۸ که در ابتدا برای سال ۱۹۶۹ برنامه ریزی شده بود، به دلیل نگرانی از تسریع برنامه های روس ها برای چرخش به دور ماه تا پایان سال ۱۹۶۸ به جلو کشیده شد. این عجله به خدمه تنها چند ماه فرصت داد تا برای این تاریخی اما بسیار خطرناک آموزش ببینند. ماموریت

این فضاپیما با موشک Saturn V پرتاب شد، موشکی عظیم که پیش از این هرگز در پروازهای سرنشین دار استفاده نشده بود و تنها دو بار آزمایش شده بود. زحل ۵ مسئول ورود و خروج ایمن از مدار ماه بود. شکست در این ماموریت به این معنی بود که فضاپیما به سطح ماه برخورد می کند یا برای همیشه در مدار ماه گیر می کند.

رصد زمین از ماه

آندرس، ۴۰ سال بعد، در خاطرات خود از این ماموریت، اعتراف کرد که اگرچه از موفقیت ماموریت مطمئن بود، اما واقعیت این بود که ۳۳ درصد احتمال دارد که آنها هرگز به زمین باز نگردند.

وقتی آپولو ۸ در شب کریسمس به ماه رسید و در ۱۰ مدار خود، جهان و بیش از یک میلیارد مخاطب تلویزیونی را با پخش اولین تصاویر از سطح ماه مجذوب خود کرد، این دلهره به یک پیروزی تبدیل شد.

آندرس در سمپوزیومی در سال ۲۰۰۹ گفت: “بخش مهمی از ماموریت عکاسی از ماه بود، اما پس از مدار سوم، ماه برای ما خسته کننده بود، زیرا چیزی جز سوراخ های زیادی روی سطح وجود نداشت.” بالا آمدن از افق ماه، تمرکز فضانوردان ناگهان به آن معطوف شد. آندرس در سال ۲۰۱۵ به مجله فوربس گفت: “من و لاول و بورمن ناگهان گفتیم “به آن نگاه کن.” سیاره زیبا، رنگارنگ و زیبای ما از افق زشت ماه بیرون می آمد.

آندرس با استفاده از یک لنز بلند و فیلم رنگی سرانجام عکسی را گرفت که اکنون به عنوان طلوع زمین شناخته می شود. این تصویر که به وضوح زیبایی زمین را در وسعت فضا به تصویر می‌کشد، یکی از تاثیرگذارترین عکس‌های تاریخ به حساب می‌آید و به طور گسترده‌ای به عنوان الهام‌بخش جنبش زیست‌محیطی شناخته می‌شود.

این سه فضانورد سه روز بعد به عنوان قهرمانان ملی در اقیانوس آرام مورد استقبال قرار گرفتند و مجله تایم به عنوان “مردان سال” افق میهن شدند.

ماموریت آنها راه را برای اولین فرود ماه توسط ماموریت آپولو ۱۱ هفت ماه بعد هموار کرد و پیروزی ایالات متحده را در مسابقه فضایی جنگ سرد با اتحاد جماهیر شوروی تضمین کرد. همچنین به دلیل تقویت روحیه ملی آمریکا در پایان یکی از آسیب‌زاترین سال‌های این کشور، زمانی که آمریکایی‌ها از جنگ در ویتنام و شورش‌ها و ترورها در داخل خسته شده بودند، ستایش شد.

بیوگرافی ویلیام اندرس

ویلیام آلیسون آندرس در ۱۷ اکتبر ۱۹۳۳ در هنگ کنگ که در آن زمان تحت سلطه بریتانیا بود به دنیا آمد. خانواده او مدت کوتاهی پس از تولد او به آناپولیس، مریلند نقل مکان کردند، اما بعداً به چین بازگشتند، جایی که پس از حمله ژاپنی ها به نانکینگ، آندرس به همراه مادرش به فیلیپین گریخت.

او مدرک مهندسی برق را از آکادمی نیروی دریایی آناپولیس دریافت کرد و در اسکادران های رهگیر نیروی هوایی خدمت کرد که چالش های دفاع هوایی ایالات متحده در اتحاد جماهیر شوروی را زیر نظر داشتند.

پس از ماموریت آپولو ۸، او هرگز به فضا نرفت و در شورای ملی هوانوردی و فضایی خدمت کرد. او در سال ۱۹۷۵ توسط رئیس جمهور جرالد فورد به عنوان اولین رئیس کمیسیون تنظیم مقررات هسته ای و سپس به عنوان سفیر در نروژ منصوب شد.

او همچنین سمت‌های مختلف شرکتی را در جنرال الکتریک و تکسترون قبل از اینکه در اوایل دهه ۱۹۹۰ به عنوان رئیس هیئت مدیره و مدیرعامل جنرال دینامیک فعالیت کند، داشت.

آندرس در سال‌های آخر عمرش مسئول یک گروه بشردوستانه برای آموزش و محیط زیست نیز بود.

او و همسرش والری که در سال ۱۹۵۵ ازدواج کردند دارای شش فرزند هستند.

در دهه‌های پس از ماموریت آپولو ۸، آندرس و لاول که اکنون ۹۶ ساله است و بورمن که سال گذشته در سن ۹۵ سالگی درگذشت، هر ساله در جشن سالگرد این مأموریت شرکت می‌کنند.

در سال‌های اخیر که بحث اعزام فضانوردان به ماه و حتی مریخ زیاد شده است، آندرس ابراز امیدواری کرد و گفت: «وقتی بالاخره فهمیدیم چگونه به مریخ سفر کنیم، می‌توانیم این کار را انجام دهیم، نه آنطور که قرار است آمریکا را شکست دهد. یا چین یا هر کشور دیگری یا چیز احمقانه ای مانند آن، اما ما می توانیم این کار را به عنوان انسان هایی انجام دهیم که از سیاره خود به سیاره دیگری می روند.”