خشکسالی، گرسنگی و مواجهه با انسان خردمند، آخرین فصل زندگی هابیتها را رقم زد
پایان داستان نژاد بشر باستانی “هابیت” با خشکسالی و فوران آتشفشانی مشخص شد، اما ضربه نهایی توسط رقیب جدیدی وارد شد: انسان مدرن.
یک تحقیق جدید سناریوی غم انگیز انقراض گونه انسان باستانی و کوتاه قد Homo floresiensis را نشان می دهد. این انسان نماها که به دلیل جثه کوچکشان به «هابیت» معروف هستند، حدود ۵۰۰۰۰ سال پیش ناپدید شدند و اکنون می دانیم که خشکسالی ویرانگر آنها را از پناهگاه امن خود در غارهای جزیره فلورس اندونزی بیرون راند و مستقیماً در مسیر برخورد با اجدادمان قرار داد.
یافته های اخیر باستان شناسان نشان می دهد که کاهش شدید بارندگی زنجیره غذایی هابیت ها را مختل کرده است. سپس با کاهش طعمه اصلی خود مجبور به مهاجرت شدند و در قلمرو جدید با رقیبی باهوشتر و سازگارتر روبرو شدند.
برای بازسازی آب و هوای گذشته جزیره، دانشمندان به شواهدی غیرمنتظره روی آوردند: یک ستون سنگی غول پیکر به نام استالاگمیت که در غاری نزدیک محل زندگی هابیت ها قرار داشت. این ستون ها لایه لایه شده اند و طی هزاران سال با چکیدن قطرات آب معدنی شکل گرفته اند و مانند یک آرشیو طبیعی عمل می کنند.
تیم تحقیقاتی با تجزیه و تحلیل نسبت مواد معدنی در لایه های مختلف به کشف تکان دهنده ای دست یافتند. میانگین بارندگی سالانه از ۱۵۶۰ میلی متر در ۷۶۰۰۰ سال پیش به تنها ۹۹۰۰ میلی متر در ۶۱۰۰۰ سال پیش کاهش یافته است. این دوره خشک و بی رحمانه تا حدود ۵۰ هزار سال پیش ادامه داشت. درست زمانی که هابیت ها برای همیشه از صحنه ناپدید شدند.
خشکسالی اثر دومینویی داشت. طعمه اصلی هابیت ها گونه ای از فیل های باستانی به نام “stegodon” بود. تجزیه و تحلیل دندان های این موجودات نشان داد که با خشک شدن جزیره، جمعیت آنها به شدت کاهش یافته است. گرسنگی، هابیت ها را در جستجوی آخرین استگودون های باقی مانده به سواحل مرطوب جزیره سوق داد.
نیک اسکراکستون، یکی از نویسندگان اصلی این مطالعه از دانشگاه کالج دوبلین، این سناریو را به شرح زیر توصیف کرد: “ما فرض می کنیم که با کاهش جریان رودخانه، جمعیت استگودون به منابع آبی پایدارتر در ساحل نقل مکان کرد. منطقی است که هابیت ها نیز به دنبال آنها رفته باشند.”
اما مهاجرت هابیت ها را با تازه واردان خطرناک روبه رو کرد. انسانهای مدرن یا هومو ساپینس دقیقاً در همان زمان در حال گسترش در سراسر منطقه بودند. برخورد این دو گونه منجر به رقابت برای منابع محدود و حتی درگیری مستقیم شد. گویی این تمام ماجرا نبود، زیرا فوران آتشفشانی عظیمی نیز جزیره را با خاکستر پوشانده بود و کار را برای هابیتهای سختگیر سختتر میکرد.
در یک جزیره، فضا و منابع محدود است. وقتی هوا خشک می شود، حیوان نمی تواند به سادگی جزیره را ترک کند. هر پناهگاه باقیمانده به سرعت شلوغ و غیرقابل استفاده می شود.
به نظر می رسد هابیت ها قربانی ترکیبی بی رحمانه از تغییرات آب و هوایی، بلایای طبیعی و ظهور یک رقیب قدرتمند شده اند. داستانی که نشان می دهد حتی انعطاف پذیرترین گونه ها نیز در برابر تغییرات بزرگ محیطی و رقابت آسیب پذیر هستند.
این تحقیق در مجله Communications Earth & Environment منتشر شده است.
منبع: زومیت
