خطاهایی جدی در تعیین دهک ها وجود دارد | معیارهای درآمد و دارایی ثبت شده عادلانه نیست

غنباری گفت: بررسی در دهکده ها وقتی معیارها تعریف می شود و سیاست حمایت از تغییرات متقاطع و درآمد در یک سیستم فراگیر و پایدار که هدف آن کاهش فقر و نابرابری است ، معنی دارد.

براساس برخی گزارش ها ، به گفته وزیر تعاونی ها ، کار و رفاه اجتماعی ، دولت تا پایان ماه سپتامبر یارانه نقدی سه درآمد برتر (۱ تا ۲ دهک) را به شدت حذف کرده است. این پروژه که مبتنی بر شناسایی دارایی های خانگی و درآمد است ، حدود ۵ تریلیون دلار در هر ماه به معیشت اختصاص می یابد.

علاوه بر خبرها ، محمد مهدی مفتاه ، عضو کمیته برنامه ریزی و بودجه ماجلیس ، گفت: “در شناسایی درآمد خانوار و تعیین دهکدهای آنها مشکلاتی وجود دارد. برخی از دارایی ها پنهان است و این برای دستگاه های مربوطه دشوار است.

با توجه به اینکه برنامه ایجاد تغییر در روستا و سیستم یارانه به نظر می رسد یک سؤال غیر شخصی و چگونگی تعیین آن تاکنون است. علی غنباری ، عضو سابق مجمع مشاوره اسلامی و عضو دانشکده دانشگاه Tarbiat Modarres ، به سؤالات زیر پاسخ داد:

علی غنبری وی در مورد نوع دهک های اقتصادی و تنظیم یارانه در کشور گفت: “در شناسایی خانوارها و تعیین دکل های آنها خطاهای جدی وجود دارد.” بخش مهمی از دارایی ها و منابع درآمدی به دلایل مختلف در محاسبات رسمی ثبت نشده است و این باعث می شود نتایج واقعیت از خود فاصله بگیرد. “در چنین شرایطی ، برخی از خانوارها در دهک های پایین قرار دارند و یارانه دریافت می کنند ، در حالی که تعدادی از خانوارهای نیازمند واقعی از این حمایت محروم هستند.”

با توجه به روشهای صحیح روستا ، وی اظهار داشت: “تصمیم به عنوان روشی برای تقسیم جامعه به گروههای درآمدی مبنای مناسبی برای سیاست پشتیبانی پایدار نیست. تعریف DECKELE ها معمولاً مبتنی بر شاخص های محدود و ناقص است و در عمل نمی تواند تصویری جامع و دقیق از وضعیت اقتصادی ارائه دهد. شاخص های رفاه یا دارایی های ثبت شده نمی تواند پایه ای عادلانه باشد.

باید بر حمایت اقتصادی پایدار و مؤثر متمرکز شود

عضو هیئت علمی دانشگاه Tarbiat Modarres گفت: “پرداخت پول نقد یا معیارهای شبه به عنوان ابزار اصلی پشتیبانی ، بهره وری محدود دارد.” این نوع پرداخت ها اغلب به هزینه های کوتاه مدت اختصاص می یابد و تأثیر زیادی در بهبود پایدار کیفیت زندگی و توانمندسازی اقتصادی ندارد. در عوض ، تمرکز باید روی سرمایه گذاری در آموزش ، توسعه مهارت ها ، بهبود زیرساخت های بهداشتی و ایجاد فرصت های شغلی پایدار باشد. “علاوه بر تأثیر طولانی مدت ، چنین اقداماتی باعث کاهش هزینه های عمومی و افزایش بهره وری می شود.”

وی گفت: “در بسیاری از کشورها ، سیاست پشتیبانی مبتنی بر پوشش عمومی خدمات اساسی است.” همه افراد بدون در نظر گرفتن درآمد به آموزش با کیفیت ، مراقبت های بهداشتی و زیرساخت های عمومی دسترسی دارند. پشتیبانی ویژه فقط در شرایط یا بحران های خاص اعمال می شود. این مدل خطر محرومیت از گروه های نیازمند را به دلیل نقص داده یا خطاهای در شناسایی از بین می برد و از تبعیض یا ننگ اجتماعی جلوگیری می کند. سیاست یارانه فعلی بیشتر بر رضایت کوتاه مدت نسبت به اصلاحات ساختاری متمرکز است. تصحیح واقعی مستلزم تغییر رویکرد از بخش نقدی منابع به سمت ارتقاء رفاه عمومی است. پرداخت نقدی فقط در صورتی توجیه می شود که بخشی از یک بسته جامع باشد که شامل بهبود سیستم آموزش ، ارتقاء بهداشت عمومی ، توسعه بازار کار و اطمینان از دسترسی برابر به خدمات است. بدون این اصلاحات ، هرگونه بررسی از Decile یا افزایش میزان یارانه ها اثر محدود و موقت خواهد داشت. “بررسی در دهکده ها وقتی معیارها جوان سازی می شوند و سیاست پشتیبانی از یک تغییر مقطعی و مبتنی بر درآمد به یک سیستم فراگیر و پایدار با هدف کاهش فقر و نابرابری معقول است.”