داشتن مواد هسته ای بدون فناوری بمب نمی‌سازد – افق میهن

براساس اخبار تجاری ، حفظ حق غنی سازی اورانیوم ، نگرش اساسی جمهوری اسلامی ایران در بحث های هسته ای است. موضوعی که امروز تمرکز مذاکرات ایرانی در رم است ، تمرکز مذاکرات است. غنی سازی اورانیوم یک خط قرمز با دو طرف مذاکرات است. ایران حق غنی سازی خود را دارد ، با استناد به NPT ، و طرف مقابل در موقعیت غیر قانونی می گوید که حتی یک درصد از غنی سازی در ایران پذیرفته نمی شود. بهانه آمریکایی ها برای دستیابی به حق غنی سازی ایران ، “احتمال” برنامه هسته ای است.

اورانیوم غنی شده ۵ ٪ است ، این یک سطح استفاده نظامی است. پلوتونیوم همچنین می تواند از نظر نظامی استفاده شود. با این حال ، مهم این است که اگر مواد هسته ای مورد نیاز برای ساخت بمب اکنون برای یک کشور در دسترس باشد و این کشور فناوری پیشرفته دیگری ندارد ، اورانیوم از ۵ ٪ استفاده نمی کند. بنابراین توانایی غنی سازی یک پیش نیاز برای برنامه هسته ای یک کشور است ، اما کافی نیست.

غنی سازی به بمب

دو مسیر برای رسیدن به سلاح تعریف شده است. مسیری که تا چرخه گریز از مرکز و غنی سازی اورانیوم یکسان است با استفاده مسالمت آمیز از انرژی هسته ای یکسان است. اورانیوم غنی شده می تواند وارد فرایند فن آوری دیگری شود و به سلاح ها برسد. یا می توان در راکتورها برای ایجاد انرژی استفاده کرد و پلوتونیوم تولید شده از آن می تواند وارد بازوها شود. با این حال ، هر دو ماده اصلی برای داشتن مهارت های نظامی باید وارد یک فرایند بسیار پیچیده شوند. ساخت سلاح های هسته ای با پلوتونیوم یا اورانیوم نیاز به فناوری هایی مانند ادویه اصلی ، متالورن ، آزمایش سلاح های ایمن و سیستم های نگهداری ایمن دارد. فن آوری هایی که در سالهای اخیر به ایران دسترسی ندارند. هیچ گزارش منظم از مدیر کل IEO و ارزیابی خدمات مخفی غربی وجود ندارد.

فروردین تولسی گابارد گفت: “گروه خدمات مخفی آمریكا هنوز معتقد است كه ایران سلاح های هسته ای را ایجاد نمی كند و بالاترین رهبر ایران برنامه سلاح های هسته ای را كه در سال ششم در معرض دید قرار گرفت ، تصویب نکرد.” آخرین گزارش های آژانس هیچ توضیحی در مورد برنامه هسته ای ایران ندارد. مشکل اصلی برای شما غنی سازی ۵ ٪ در ایران است. به نظر می رسد درصدی از غنی سازی که نقشه در دست جمهوری اسلامی ایران برای جدول مذاکره است.

غنی سازی و کاربرد مضاعف

در چند هفته گذشته ، مقامات آمریكا اظهارات غیر واقعی را تکرار كرده اند كه فقط كشورهای سلاح هسته ای اورانیوم را غنی می كنند. در این حالت ، تنها چهار کشور عضو دائمی شورای امنیت باید چنین سیستم هایی را داشته باشند. به همراه پاکستان ، هند ، اسرائیل و کره شمالی. اگر جستجو در منابع غربی به ما می گوید ، کشورهای اسلحه تنها صاحبان همه یا بخشی از غنی سازی جهانی نیستند. بلژیک ، هلند ، آلمان ، ژاپن ، برزیل ، آرژانتین ، اسپانیا از جمله کشورهایی هستند که مستقل هستند یا به صورت کنسرسیوایی که اورانیوم را غنی می کنند ، که برخی از آنها به یک سطح تجاری رسیده اند.

آنچه شکاف بین غنی سازی برای سلاح ها تضمین می کند ، برنامه های نظارتی برای آژانس بین المللی انرژی اتمی است. علاوه بر این برنامه های نظارتی ، دستگاه های امنیتی سایر کشورها برنامه های هسته ای را تحت نظر دارند و امکانات فنی از جمله سایت های لرزه ای در سراسر جهان برای کنترل این سلاح ها وجود دارد.

پس از این تیپ ، ایران از یکی از سخت ترین برنامه های نظارتی در تاریخ آژانس خداحافظی کرد ، که بر اساس اعتماد به برنامه هسته ای وی بود. حتی پس از بحران تیم آمریکایی هنگام ترک کارگزار و کلید خوردن یک گام جدید در برنامه هسته ای برنامه هسته ای ایران ، تنها چیزی که طرف مقابل به آن اشاره کرد ، غنی سازی ۵ ٪ در ایران است که می تواند با تغییر ترتیب سانتریفیوژها و اقدامات فنی به ۵ ٪ برسد. اما همان اورانیوم ۵ ٪ که در دست مذاکرات ایران قرار دارد ، تحت نظارت آژانس است. در این مرحله ، مشکل هسته ای ایران باید یک مشکل سیاسی باشد نه یک مشکل قانونی و فنی.

منبع: ایرنا