دانشمندان: اتم‌های کربن و اکسیژن از اتمسفر زهره به فضا نشت می‌کنند

فضاپیمای BepiColombo هنگام عبور از زهره، خواهر دوقلوی شیطانی زمین، اتم های کربن و اکسیژن را کشف کرد که از جو سیاره به فضا نشت می کردند. زهره قبلاً سیاره ای معتدل مانند زمین بود، اما اکنون کره ای در حال سوختن با ابرهای دی، مونوکسید کربن و باران های اسید سولفوریک است. این یافته های جدید، همراه با داده های نشت هیدروژن، به دانشمندان کمک می کند تا تاریخچه این دگردیسی زهره را بهتر درک کنند.

نشت مواد از جو سیارات یک پدیده رایج است. هیچ مانع نفوذ ناپذیری در بالای سیارات وجود ندارد تا از نشت مواد به داخل فضای خالی جلوگیری کند. زمین هر روز حدود ۹۰ تن ماده از جو خود را از دست می دهد. البته این مقدار بسیار ناچیز است، اما سرنخ هایی برای بررسی دلایل دگرگونی سیارات دیگر به دانشمندان می دهد.

اگرچه زهره نزدیک ترین و شبیه ترین سیاره منظومه شمسی به زمین است، اطلاعات میدانی ما در مورد آن زیاد نیست. مدارگرد آکاتسوکی تنها ماموریتی است که از سال ۲۰۱۰ به طور خاص زهره را مطالعه کرده است. اما فضاپیماهای دیگری نیز وجود دارند که در مسیر ماموریت خود از کنار زهره عبور می کنند.

BepiColombo یک فضاپیمای مشترک آژانس اکتشافات هوافضای ژاپن (JAXA) و آژانس فضایی اروپا (ESA) برای مطالعه عطارد است. این فضاپیما دو بار در سال‌های ۲۰۲۰ و ۲۰۲۱ از کنار زهره عبور کرد. در دومین پرواز خود، BPI از قسمتی از میدان مغناطیسی زهره که قبلاً مطالعه نشده بود عبور کرد.

نشت اتم های یونیزه شده از جو سیاره زهره

برخلاف زمین، میدان مغناطیسی زهره از درون سیاره منشا نمی گیرد. میدان زهره حاصل برهمکنش ذرات باردار در جو فوقانی این سیاره با میدان های مغناطیسی و یون های باد خورشیدی است. نتیجه یک مگنتوسفر قطره ای شکل است که نوک تیزتر آن در سمت دور باد خورشیدی قرار دارد.

در اطراف این میدان مغناطیسی، “غلاف مغناطیسی” (Magnetosheath) وجود دارد که بپی کلمبو از آن عبور کرده است. ابزارهای این فضاپیما توانستند اکسیژن و یون های کربنی را که از گرانش زهره فرار می کردند، تشخیص دهند. این اولین بار است که خروج یون های کربن با بار مثبت از جو زهره ثبت شده است.

این مواد یونهای سنگینی هستند که معمولاً سرعت کمی دارند. دانشمندان نمی دانند چه مکانیسم هایی باعث شده این اتم ها سرعت کافی برای فرار از گرانش سیاره پیدا کنند.

ممکن است یک باد الکترواستاتیک (الکتریسیته ساکن) آنها را از سیاره دور کند. فرضیه دیگر این است که این ذرات از طریق یک فرآیند گریز از مرکز شتاب گرفته اند.

حداقل سه ماموریت فضایی در آینده نزدیک به سمت زهره خواهد رفت تا به سؤالات مربوط به این سیاره پاسخ دهند. این سوالات در مورد مکانیسم فرار کربن، فعالیت های آتشفشانی زهره و موضوع جذاب زندگی در میان ابرهای آن است.

اما مهمترین سوال این است که چگونه زهره که زمانی بسیار شبیه به زمین ما بود، به این سیاره در حال سوختن تبدیل شد. ستاره شناسان بر این باورند که نشت مواد از جو سیاره زهره نقش بسزایی در این دگرگونی داشته است.

منبع: دیجیاتو