دریاچه‌های آمازون داغ‌تر از جکوزی شدند و صدها دلفین را کشتند
در سال ۲۰۲۳، خشکسالی شدید چندین دریاچه در منطقه آمازون را چنان گرم کرد که دمای آنها از دمای یک جکوزی بیشتر شد. دمای دریاچه Tefé در برزیل به ۴۱ درجه سانتیگراد (۱۰۵.۸ درجه فارنهایت) رسید.
به گزارش افق میهن و به نقل از sciencealert; این شرایط مرگبار بیش از ۲۰۰ دلفین، ماهی های بی شمار و هزاران موجود آبزی دیگر را کشت. از صخره‌های مرجانی جهان گرفته تا مارماهی‌ها، پرندگان و فیل‌های آفریقایی، این رویداد همچنین به فهرست طولانی مرگ‌ومیرهای گسترده حیات وحش زمین اضافه شد. پدیده ای که اکنون مستقیماً به تغییرات آب و هوایی نسبت داده می شود
فلیشمن، که در موسسه Mamirauá برای توسعه پایدار در برزیل کار می کند، و همکارانش داده های ماهواره ای و اندازه گیری های مستقیم دریاچه های منطقه را در طول خشکسالی ۲۰۲۳ تجزیه و تحلیل کردند.
نتایج نشان داد که ترکیبی از چندین عامل با هم منجر به یک فاجعه زیست محیطی در دریاچه های آمازون شده است:
• سرعت باد کم،
• عمق کم آب،
• نور شدید خورشید در طول ۱۱ روز بدون ابر،
• و کدورت بیشتر آب که باعث جذب بیشتر نور خورشید می شد.
در گزارش پژوهشگران آمده است:
شدت بی‌سابقه این خشکسالی به تغییرات اقلیمی نسبت داده شده است؛ از جمله گرم شدن گسترده اقیانوس‌ها، به‌ویژه در اقیانوس اطلس شمالی، همراه با رویدادهای ال نینو متوسط تا شدید.
در پنج دریاچه از هر ده دریاچه مورد بررسی، دمای آب از ۳۷ درجه سانتیگراد فراتر رفت. اما عامل مرگبارتر نوسانات شدید دما تا حدود ۱۳ درجه بود که باعث استرس گرمایی مرگبار بر حیات وحش شد.
افزایش ۱۰ درجه ای دمای آب بی سابقه است.
به گفته آدریان بارنت، بوم شناس دانشگاه گرینویچ که در این تحقیق شرکت نداشت،
“میزان انرژی مورد نیاز برای ایجاد چنین تغییری در حجم های عظیم آبی واقعا شگفت انگیز است.”
در آن زمان، صندوق جهانی طبیعت (WWF) گزارش داد که تنها در یک هفته، ۱۰ درصد از جمعیت دلفین های محلی از بین رفته اند. این شامل ۱۳۰ دلفین رودخانه ای صورتی (Inia geoffrensis) و ۲۳ دلفین توکوسی (Sotalia fluviatilis) است که هر دو در فهرست گونه های در معرض خطر انقراض قرار دارند.
بعداً تعداد تلفات افزایش یافت و در مجموع ۳۳۰ لاشه دلفین در اطراف دریاچه ها پیدا شد.
«وقتی دمای آب به ۴۱ درجه می رسد، ماهی دیگر نمی تواند کار کند.
“آنزیم های آنها از کار می افتد، متابولیسم آنها از بین می رود و می میرند.”
این را آدالبرتو وال، زیست شناس موسسه تحقیقاتی آمازون برزیل در مصاحبه ای با Noticias Ambientales توضیح داد.
این منطقه که بزرگترین بخش باقی مانده از جنگل های بارانی استوایی روی زمین است، حدود یک پنجم آب شیرین سیاره را در خود جای داده است.
اما تغییرات آب و هوایی به تدریج این منابع را خشک می کند.
دانشمندان قبلاً در مورد فروپاشی سریع جنگل آمازون هشدار داده بودند.
اکنون، فلیشمن و همکارانش دریافته‌اند که میانگین دمای آب دریاچه‌ها در دشت سیلابی مرکزی آمازون از سال ۱۹۹۰ حدود ۰.۶ درجه در هر دهه افزایش یافته است.
ما نگران هستیم که این شرایط به تدریج عادی شود.
این هشدار جان ملاک، بوم شناس دانشگاه کالیفرنیا، سانتا باربارا است.
پیامدهای آن برای تنوع زیستی و جوامع محلی عمیق و ویرانگر خواهد بود.»
محققان تاکید می کنند که این مشکل در سطح منطقه قابل حل نیست.
زیرا نیازمند یک اقدام جهانی برای کاهش مصرف سوخت های فسیلی است.
در غیر این صورت، ما به نابود کردن بیشتر و بیشتر شگفت‌انگیزترین موجودات در جهان شناخته‌شده – موجودات زنده، از جمله خودمان، ادامه خواهیم داد.
این تحقیق در مجله Science منتشر شده است.
