در مورد یک گریه پربیننده و اظهارنظر عجیب گزارشگر تلویزیون
علی علیپور اولین گل پرسپولیس را مقابل خیبر خرم آباد به ثمر رساند. این پنجمین گل علیپور در تمامی رقابت ها در این فصل و چهارمین گل او در لیگ برتر بود که البته در شرایط بسیار خاصی به ثمر رسید. چرا چون علیپور فرصت های گلزنی زیادی را در این فصل به خصوص در فاز حساس پرسپولیس از دست داده بود. او حتی در این دیدار با خیبر یک توپ کامل را از بین برد تا صدای تماشاگران بلند شود. حتی در یک مناسبت این کریم باقری بود که جلوی شعارهای اعتراضی را از سکوها گرفت.
در نهایت وقتی علیپور در ابتدای نیمه دوم موفق به گلزنی شد، عصبانی شد و برای لحظاتی در میانه زمین گریه کرد. این واکنش احساسی مهاجم پرسپولیس باعث همدردی شد؛ از جمله گزارشگر تلویزیونی مسابقه که جملاتی با این مضمون به زبان آورد: به هر حال اینجا ایران است و فشار زیادی روی بازیکن است. نه آقا؛ به جز این یک مورد، زیاد موافق نباشیم. به این ترتیب فشار روی بازیکنان فقط به ایران محدود نمی شود و تقریباً در همه جای دنیا همین طور است.
حقیقت این است که بازیکنان حرفه ای فوتبال جایگاه ویژه ای دارند. یعنی همزمان با بهره مندی از امتیازات و برکات فراوان، آمادگی تحمل سختی های این شغل را نیز داشته باشند. حقوق هنگفتی به آنها پرداخت می شود. شاید ده ها یا صدها برابر درآمد مردم عادی. همچنین از طریق این حرفه به شهرت زیادی دست می یابند که در کنار لذت و حس خوشایندی که دارد می تواند زمینه ساز کسب درآمد جانبی باشد. در مقابل این حجم از هدایا، بدیهی است که انتظارات بیشتری از آنها وجود دارد. بخش مهمی از این انتظارات به طور مستقیم با حرفه آنها مرتبط است. طبیعی است که یک مهاجم نیاز به گلزنی دارد و اگر در یک فصل ۱۰ موقعیت عالی گلزنی را از دست بدهد، تحت فشار خواهد بود. این چه ربطی به ایران و غیر ایرانی دارد؟ ببینید کیلیان امباپه با تمام شهرت و توانایی خود در زمانی که برای شروع فوتبالش با رئال مادرید مشکل داشت، چقدر انتقادات را تحمل کرد. لابد گزارشگر تلويزيونشان هم بايد بگويد: به هر حال اينجا اسپانيا است و عظمت خود را ببخشيد!
در این کشور اگر کارمند یا کارگری اشتباه کند شاید فقط کارفرما و ناظر مستقیم او مطلع شوند و به همان میزان توبیخ شوند. چرا چون درآمدشان عادی است و کمتر از آن، شاید ماهیانه ۱۵ تا ۲۰ میلیون تومان. اگر معلمی اشتباه کند، والدین دانش آموز، ناظم و مدیر مدرسه وارد ماجرا می شوند. این با فوتبالیستی که جدا از پاداش و مزایای جانبی، ماهیانه شاید بیش از دو میلیارد تومان حقوق می گیرد، تفاوت زیادی دارد. معلوم است همان افرادی که به خاطر محبوبیت فوتبال حاضرند چنین پولی به بازیکنان بدهند و در استادیوم هنگام درخشش آنها را تشویق کنند، وقتی ستاره ها در حال افول هستند انتقاد و اعتراض می کنند. آیا نوشیدن بدون لقمه امکان پذیر است؟ کاش اینقدر به لالایی های این رفقا اهمیت ندهید.
