دفاعیات کارگردان «بازنده» از خشونت‌های این سریال :: افق میهن

کارگردان سریال «بازنده» که به تازگی در شبکه نمایش خانگی عرضه شده است، حجم بالای خشونت در این سریال را جزء لاینفک آثار جنایی می داند و معتقد است: مخاطب برای دیدن خشونت، اثر مجرمانه را می بیند. و بنابراین، در هر لحظه از رویدادهای جنایی باید خشونت زیادی وجود داشته باشد. بیشتر و بیشتر می شود و این چیز عجیبی نیست.

به گزارش افق میهن، کارگردان سریال «بازنده» که به تازگی در شبکه نمایش خانگی عرضه شده است، حجم بالای خشونت در این سریال را جزء لاینفک آثار جنایی می داند و معتقد است: مخاطب مایل است خشونت در یک کار مجرمانه، و بنابراین در هر لحظه باید خشونت زیادی وجود داشته باشد. حوادث جنایی بیشتر و بیشتر می شود و این چیز عجیبی نیست.

امین حسین پور کارگردان سریال «بازنده» در گفت وگو با ایسنا، درباره تجربه ساخت این سریال در شبکه تلویزیونی خانگی، دلایل گرایش سازندگان به آثاری که با خشونت همراه است، حجم بالای آن گفت: خشونت در سریال «بازنده» و سانسور قسمت هایی از سریال او.

در پاسخ به این کارگردان، آیا لازم بود در آثار در حال ساخت حجم بالایی از خشونت و مصرف مواد مخدر به تصویر کشیده شود؟ وی دیدگاه خود را نسبت به خشونت اینگونه توصیف کرد: من خشونت را اینطور نمی بینم، برای من این خشونت ها مانند آدرنالین است. وقتی این کار را می بینم حرصم نسبت به شرایط بد جامعه خالی است، به همین دلیل کار برایم جذاب بود. قسمت هایی از کار حذف شد که به نظر من نه تنها نباید حذف می شد، بلکه باید بیشتر اضافه می شد زیرا به درام داستان، شخصیت پردازی ها و خود شخصیت عمق می داد.

تمایل اکثر تهیه کنندگان در شبکه نمایش خانگی تولید آثار خشن است

این کارگردان درباره دلایل گرایش اکثر تهیه کنندگان شبکه تلویزیونی خانگی به تولید آثار خشن نیز گفت: شبکه و پلتفرم های تلویزیون خانگی قطعاً باید سالانه بیش از ۲۰۰ سریال مانند پلتفرم های خارجی مانند نتفلیکس تولید کنند و بتوانند تعادل انواع دارای ژانرهای مختلف. وجود ژانرهای جدیدی که مخاطب در آن می تواند درام، فانتزی، ترسناک و جنایی را ببیند و همه اینها قطعاً ایجاب می کند که پلتفرم ها هر ساله آثار متنوعی تولید کنند، با توجه به شرایط فعلی سالانه چهار تا پنج اثر تولید می شود. . قطعا تصمیم گیری برای آنها بستگی به حجم مخاطب در ژانرهای مختلف دارد.

شکل فیلم های جنایی که در شبکه های خانگی یا سینما می بینیم چند سال پیش اصلا وجود نداشت

حسین پور افزود: باید ببینیم تصمیم پلتفرم بر چه اساسی است که مخاطب کار جنایی را دوست داشت و سکوها در یک مقطعی به سمت این ژانر رفتند. اکنون آثار جدیدی در ژانرهای دیگر تولید شده است مانند کار «در انتهای شب» اثر آیدا پهننده که می بینیم چقدر مخاطبان آن را دوست داشته اند و قطعاً در آینده آثاری از این دست بیشتر خواهد شد. بنابراین در وسط آزمون خطاهایی وجود دارد. همان شکلی از فیلم های جنایی که در شبکه خانگی یا سینما می بینیم چند سال پیش اصلا وجود نداشت. بعد از سال ها چند اثر جنایی آمد و آثار خوبی بودند و مخاطبان آن ها را تماشا کردند. تولیدات زیاد و زیاد شد و اکنون زمان بیشتری برای ورود ژانرهای جدید نیاز است و باید به مسئولان سکوها و شبکه نمایش خانگی گفته شود که آثاری را در ژانرهای مختلف تنظیم کنند. اما ژانر من به عنوان کارگردان جنایی کوتاه نیست.

قتل و خشونت در آثار دنیا بیشتر از آن چیزی است که در «بازنده» انجام دادیم.

وی در پاسخ به پاسخ این کارگردان، نحوه پرداخت و کارگردانی صحیح آثار سوژه های جنایی و معمایی چقدر می تواند به تاثیرگذاری مناسب بر مخاطب کمک کند؟ وی تصریح کرد: قطعا وقتی بحث جرم و جنایت مطرح می شود، طبیعی است که خشونت با آن همراه باشد. مخاطب جرم را برای دیدن خشونت می بیند و بنابراین خشونت بسیاری از رویدادهای جنایی باید هر لحظه شدت بیشتری پیدا کند. این طبیعی است و فردی که مجرم است به این مسائل و بحث خشونت فکر می کند و قرار است اثری را ببیند که در آن همه خشونت یا در بخشی از آن جنایت رخ می دهد و نشان دادن این خشونت باعث شکل گیری درام و شخصیت می شود. و لحن روایی تبدیل به داستان می شود و این خیلی ساده است.

حسین پور افزود: در همه آثار دنیا این اتفاق می افتد و شما می بینید بسیاری از آثار روز دنیا با مضمون جنایی، قتل و خشونت در آنها بیشتر از آن چیزی است که در «بازنده» انجام دادیم.

چرا خشونت در “بازنده” طبقه بندی سنی بالا در ایران تاثیر جدی ندارد

وی در پاسخ به اینکه درجه بندی سنی چقدر می تواند به تاثیرات منفی کار کمک کند؟ وی تصریح کرد: در رابطه با هر اثری که ساخته می شود سنی را برای مخاطب مشخص می کنید، متأسفانه یا خوشبختانه در کارهای جنایی بیشتر بچه هایی که سن کمتری دارند مخاطب این گونه فضاها هستند و این یکی از ویژگی های اصلی است. از ژانر جنایی که چیز عجیبی است. نیست

وی با اعتقاد به اینکه درجه بندی سنی در ایران تاثیر جدی ندارد، تصریح کرد: چون این ممنوعیت باید از ابتدا انجام می شد و نمی توانید جلوی مخاطب را بگیرید چرا که اگر خانواده ها خودشان بتوانند جلوی آن را بگیرند، قطعا مخاطب اثر را خواهد دید. از ابتدا این موضوع را رها کردیم تا «بازنده» را ببینیم. اما دلیل خشونت زیاد این است که این همان چیزی است که این ژانر به آن نیاز دارد و به درام و داستان کمک می کند.

«بازنده» اقتباسی آزاد از یک رمان بود/من وارد حوزه تخصصی خودم شده ام

حسین پور درباره شکل گیری داستان سریال «بازنده» توضیح داد: از آنجایی که ژانر جنایی تنها ژانر مورد علاقه من است، از همان ابتدا که شروع به نوشتن و یادگیری کردم، بر اساس این ژانر جلو رفتم و فکر می کنم یک ژانر است. ژانری که برای من ماندگار خواهد بود احساس می کنم وارد حوزه تخصصی خود شده ام. «بازنده» هم برداشتی آزاد از رمانی بود که خیلی دوستش داشتم و سعی کردم تا حد امکان به اصل داستان پایبند باشم. اما با توجه به شرایط تعداد قسمت ها و موارد دیگر، جزئیات و کلیات در روند نگارش فیلمنامه تغییر کرد و تفاوت های زیادی نسبت به رمان داشت. اما سعی کردم تا جایی که می توانم آن فضا را حفظ کنم.

وی درباره تفاوت رمان و برداشت از آن که در قالب «بازمانده» ساخته شده است، توضیح داد: آن رمان پلیسی محور نبود و داستان ما کاملا پلیسی بود و این کار ما را ساخت. دشوارتر است، اما با این حال، ما سعی کردیم اصل داستان را حفظ کنیم. نگه دارید و بر اساس آن برداشت آزاد کنید.

این کارگردان درباره طراحی فضای داستانی «بازنده» نیز توضیح داد: با توجه به اینکه طراح صحنه هم خودم بودم، طراحی باید به سبک کاری که انجام می دادیم نزدیک می شد. یعنی سبک نوآر و این مستلزم فضاهای تاریک در دل بود. لوکیشن ها اغلب یکنواخت و دارای فضاهای تاریکی بودند که گذر زمان در آن چندان احساس نمی شد و این بخشی از نشانه های سبک نوآر است. ما سعی کردیم به این اصل پایبند باشیم. لوکیشن ها هم چون نوع روایت از رمان خارجی بود، لازم بود فضاها هم در خط داستانی جلو بروند، به همین دلیل سبک نوآر لازم بود. شخصیت پردازی های سرد و بی روح این مدل ایجاب می کرد که در بیشتر لوکیشن هایمان این ویژگی را رعایت کنیم، از ایران چیزی نبینیم، حال و هوای ایران را در آن حس نکنیم، در نتیجه کار را به آن سمت بردیم. جو

در «بازنده» تماشاگران پلیس واقعی را با خشونت دیدند

حسین پور همچنین درباره به تصویر کشیدن شخصیت پلیس در سریال «بازنده» توضیح داد: تمام تلاشم این بود که تماشاگران پلیس واقعی را با خشونت ببینند. دستیار پلیس چیزی است که در واقعیت جامعه وجود دارد، کار بسیار سختی بود اما مسئولان ناجی حنار و تیم پلیس همکاری زیادی کردند تا مخاطب بتواند پلیسی را ببیند که دوست دارد. ویژگی ای که در این سال ها کمتر شاهدش بودیم و کمتر پیش می آمد که قهرمان مردم و برای مردم سمپاد باشد و مخاطب به آنها علاقه مند باشد. بنابراین این قسمت بخش مهمی از کار ما بود و خیلی درگیر شدیم تا مجوزهای لازم را بگیریم و چنین پلیسی را وارد سریال کنیم که خوشبختانه این اتفاق افتاد.

سکانس هایی که نباید از «بازنده» حذف می شد.

این کارگردان در خصوص صحنه های تلخ سریال «بازنده» نیز به سانسور برخی از قسمت های اثر اشاره کرد و اظهار داشت: سانسور چندانی نداشتیم چون از قبل برای فیلمنامه زحمت زیادی کشیدیم و تایید شدیم و به همین دلیل سانسور نشدیم. با هر گونه سانسور بسیار عجیبی روبرو می شوم، اما همین. توالی مدلسازی بسیار کاهش یافت، جزئیات بیشتری داشت. مصرف مواد مخدر هم داشتیم که خیلی بیشتر بود و درخواست کاهش آن شد و برای آسیب جزئی به امین استفاده شد.

وی در پاسخ به اینکه آیا لازم بود حجم بالای خشونت و مصرف مواد مخدر به تصویر کشیده شود؟ وی توضیح داد: من چنین خشونتی را نمی بینم، برای من این خشونت ها مانند ترشح آدرنالین است. وقتی این کار را می بینم حرصم نسبت به شرایط بد جامعه خالی است، به همین دلیل کار برایم جذاب بود. آن قسمت هایی که حذف شدند به نظر من نه تنها نباید حذف می شد بلکه باید اضافه می شد چون به درام داستان و شخصیت پردازی ها و خود شخصیت عمق می داد و دلیل اینکه این شخصیت این کار را کرده است. و بسیاری از چیزهای مربوط به مواد مخدر و شرایط. روحیه ای که داشت برمی گشت. به همین دلیل با این چند حذف، این رفتارها دور از منطق است و می تواند مشکوک باشد.

سکانس هایی که احتمالا ساعت ها برای آن تمرین کرده بودیم سکانس هایی با بچه ها بود

کارگردان «بازنده» درباره حجم بالای به تصویر کشیدن سکانس های تلخ مربوط به کودک ربایی نیز گفت: من خودم یک بچه چهار ساله دارم و تحت هیچ شرایطی نمی گذارم این سریال را ببیند و این چیز عجیبی نیست. . بسیاری از مردم جهان به دلیل آزار و اذیت آن کودک واکنش نشان دادند. اما مراحل فیلمبرداری اینطور نیست، پدر و مادر کودک هر لحظه همراه او بودند، وقتی بچه را از آغوش مادرش گرفتیم شروع به گریه کرد و لحظه ای که بچه از آغوش مادرش بیرون آمد گریه کرد و ما آماده شده بودیم. همه چیز تا آن قسمت ها و شاید تنها سکانس‌هایی که ساعت‌ها برایش تمرین می‌کردیم، سکانس‌هایی با کودک بود که همان لحظه کار را می‌گرفتیم و در چند ثانیه آن را قطع می‌کردیم و کودک را دوباره برش می‌دادیم و او را در آغوش مادرش برمی‌گردانیم. قطرات خون روی صورت بچه ۹۰ درصد بصری بوده یعنی ۱۰ درصدش در واقعیت اتفاق افتاده یعنی فقط یک پرش روی صورتش بوده و سکانس مربوط به خفگی خیلی از آن به تصاویر و ویرایش و اصلاً دست روی دهان کودک. قرار نداشت و فاصله خیلی زیاد بود. بنابراین آنطور که گفته شد این کودک به دلیل خشونت صدمه دیده نبود.

حسین پور همچنین در قسمت پایانی گفت و گوی خود درباره تجربه کار در شبکه نمایش خانگی اظهار کرد: سینمای ما هنوز وارد مرحله ای نشده که هم از نظر مالی برای کسانی که در این حوزه فعالیت می کنند تبدیل به یک تجارت شود. و از نظر وجود سرمایه گذار. چون هنوز وارد آن مرحله نشده و تجاری نشده است و اتفاق عجیبی هم نیفتاده است که بگوییم کسانی که در سینما کار می کنند فقط در سینما کار می کنند، واقعاً زندگی باید بگذرد، بنابراین شرایط گرایش به سمت نمایش خانگی این است. بی تاثیر نیست، اما چیز عجیب و بدی است. این نیست

حسین پور با بیان اینکه تجربه سینما از نمایش خانگی سخت تر است. شبکه تلویزیونی خانگی مسیر هموارتری نسبت به سینما دارد. چیزهای خوبی برای من به ارمغان آورد. درست است که با چالش هایی مواجه بودیم اما در نهایت راه، مسیر درستی بود.

سریال جدید کارگردان «بازنده» جنایت است

کارگردان «بازنده» پس از تجربه ساخت این سریال از نگارش سریالی جدید در ژانر جنایی خبر داد و گفت: در مراحل اولیه نگارش داستانی جدید در ژانر پلیسی هستیم که امیدواریم بتوانیم آن را بسازیم. برای حرکت به جلو

به گزارش ایسنا، «بازنده» به نویسندگی و کارگردانی امین حسین پور و تهیه کنندگی احسان ظلی پور با بازی علیرضا کمالی، سارا بهرامی، صابر ابر، پیمان قاسم خانی، صدف اسپهبدی، رویا جاودنیا و … ساخته شده است.