دو نکته مهم درباره نتیجه افق میهنات که دیده نشد

روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: در خصوص افق میهن دکتر مسعود مزیکیان به عنوان نهمین رئیس جمهور توجه به دو موضوع حائز اهمیت است. اولین مسئله این است که به وعده های خود عمل می کند و در اموری که مردم می خواهند تغییرات واقعی ایجاد می کند. رسیدن به این هدف نیازمند مراقبت فوق العاده او در افرادی است که با او همکاری خواهند کرد.

در این حقیقت نباید کوچکترین تردیدی داشت که اشتهای سیری ناپذیر افراد فرصت طلب برای تصاحب مناصب و مناصب بسیار تحریک شده است و این عناصر برای رسیدن به جایگاه مطلوب خود تلاش می کنند و کاری به مشکلات مردم ندارند. واضح است که رئیس جمهور جدید نمی تواند با این افراد تغییرات لازم را ایجاد کند و در آن صورت نمی تواند انتظارات مردم را برآورده کند.

موضوع دوم مقاومت هایی است که در برابر خلقت و تغییر صورت خواهد گرفت. شکی نیست که برخی با هر تغییری که به آرایش آنها لطمه می زند، مخالفت کرده و به شدت مقاومت خواهند کرد. رئیس جمهور جدید دو راه برای مقابله با این مقاومت دارد، یکی مبارزه و دیگری تلاش منطقی برای انجام کاری که باید انجام شود. راه دوم قطعا ارجح است و اگر احتمال موفقیت وجود داشته باشد از راه دوم قابل تصور است. این کار دشواری است، اما غیرممکن نیست.

نکته دیگری که در حاشیه این افق میهنات باید به آن اشاره کرد این است که در چهاردهمین دوره افق میهنات ریاست جمهوری دو طایفه از رسیدن به کرسی اولین مجریه کشور یعنی نظامیان و روحانیون بازماندند. این اتفاق را باید به فال نیک گرفت و از جنبه های مثبت این افق میهنات تلقی کرد.

در افق میهنات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ تاکید کردیم که نظامیان وارد امور اجرایی نشوند. ما برای این دیدگاه دلایل زیادی داریم که در افق میهنات ۱۴۰۰ مطرح کردیم و خوشبختانه مردم هم در چندین افق میهنات نشان دادند که نمی خواهند نظامیان رئیس جمهور شوند. به همین دلیل انتظار می رود نیروهای نظامی اعم از بازنشسته و غیر بازنشسته از این پس تمایلی به کاندیداتوری برای ریاست جمهوری نداشته باشند و بدانند که مردم به آنها رای نمی دهند. این به معنای نادیده گرفتن خدمات ارزنده سربازی نیست، بلکه به این معناست که امور اجرایی الزاماتی دارد که برای سربازی مناسب نیست.

روحانیون و روحانیون بیش از ۳۶ سال ریاست جمهوری را بر عهده داشتند و اگر قرار باشد فرصت های عادلانه بین اقشار مختلف توزیع شود، این مدت زمان بسیار بیشتر از سهم روحانیون است. علاوه بر این، اکنون شرایط جامعه به گونه ای است که مردم نگاه مثبتی به اداره امور اجرایی توسط روحانیون ندارند. اکنون زمان آن است که سایر اقشار اثربخشی خود را نشان دهند و مشخص کنند که آیا می توانند انتظارات مردم را برآورده کنند یا خیر. حق با امام خمینی(ره) بود که از ابتدا معتقد بودند روحانیون نباید وارد کارهای اجرایی شوند. ای کاش این تصمیم نقض نمی شد و روحانیون وارد کارهای اجرایی نمی شدند.

اکنون بزرگترین مشکل کشور بحران اقتصادی است. ایران به رئیس جمهوری نیاز دارد که بتواند این بحران را حل کند و مردم را از بحران معیشتی نجات دهد. با استفاده از اقتصاددانان می توان این کار را انجام داد، اما اولویت این است که در کشوری که شرایط اقتصادی بسیار سختی دارد، اقتصاددان آشنا با دنیا اولین مسئولیت اجرایی کشور را بر عهده بگیرد.