دیزنی‌لند یا آمارسازی به سبک چینی / سرنوشت واقعیت‌های اقتصادی در سرزمین سانسور!

یک تحلیلگر مالی غربی از شانگهای ، آمار اقتصادی چین را “یکی از بهترین آثار شناخته شده چینی معاصر” توصیف کرد. حتی مقامات حزب کمونیست (CCP) به این آمار اعتقاد ندارند. در نتیجه ، یک صنعت زیرزمینی مبتنی بر روشهای غیررسمی و خاصی برای اندازه گیری واقعیت های اقتصادی بود. از دیزل و مصرف برق گرفته تا آلودگی هوا ، فروش خودرو ، ترافیک ، تبلیغات شغلی ، پروژه های ساختمانی. حتی لباس زیر یا خیار را بفروشید.

یک تحلیلگر نوآورانه مرتباً جاسوسی را به بندر شانگهای می فرستاد تا تعداد کشتی ها و حجم کامیون ها را بشمارد. اما در دوران ریاست جمهوری شی جینپینگ ، زیر سوال بردن آمار رسمی بسیار خطرناک بود.

سرنوشت

در گذشته ، دفتر ملی چین آمار و ارقام جدیدی را منتشر کرده است و ادعا می کند که اقتصاد این کشور در ماه ژوئن در ژوئن ۴.۹ درصد افزایش یافته است و با وجود چالش ها تحت فشار بوده و به طور مداوم بهبود یافته است.

البته ، آمار رشد اقتصادی در چین همواره ابزاری سیاسی بوده است ، اما در شرایط فعلی که پکن سعی می کند اقتصاد خود را در برابر تعرفه های جدید ترامپ ارائه دهد ، ماهیت سیاسی آنها برجسته تر شده است.

سوال امروز این است که از کدام روش های جدید از تحلیلگران شانگهای استفاده می کنند؟ یک چیز واضح است که انتقاد از آمار رسمی در چین امروز خطرناک است.

قبل از کریسمس ، گائو سوننون ، یک اقتصاددان برجسته و مقام سابق بانک مرکزی چین ، در کنفرانسی در واشنگتن اعلام کرد که رشد واقعی اقتصاد چین احتمالاً در سالهای اخیر احتمالاً ۲ ٪ بوده است. کمتر از نیمی از ادعای رسمی دولت. اندکی پس از آن او کاملاً از عموم ناپدید شد. محتوای اینترنت وی ، که به افزایش بیکاری ، ناامیدی و طبقه متوسط دلسوز چین اشاره کرد ، به سرعت توسط سانسور حذف شد. چند ماه پیش ، ژو هونگپونگ ، اقتصاددان ارشد آکادمی علوم اجتماعی چین ، پس از انتقاد از یک گروه چت خصوصی از سیاست شیء ناپدید شد.

وقتی بدبینی اقتصادی یک جرم است

به رسمیت شناختن واقعیت های اقتصاد چین اکنون دشوارتر از همیشه است ، زیرا حزب کمونیست عملاً بدبینی را جنایت کرده است. وزارت امنیت بدبینی اقتصاد را “توهین خارجی” توصیف کرده است و هشدار داده است که نظریه های دروغین درباره “کاهش چین” به منظور دستیابی به سیستم سوسیالیستی منحصر به فرد کشور منتشر شده است.

در سه ماهه دوم سال ، ممکن است اقتصاد چین با افزایش تولید و صادرات در آستانه تهدیدهای تعرفه ، پرش کند. دولت همچنین سعی کرده است با اجرای بازخرید کالاهای مصرفی در حدود ۵ میلیارد دلار آمریکا (۱.۵ میلیارد پوند) تقاضای داخلی را تحریک کند. طرحی که شامل لوازم خانگی ، اتومبیل های برقی ، سیستم های تهویه مطبوع ، تلفن های هوشمند و قرص است.

شی جینپینگ قول داده است “مصرف کنندگان چینی را به طور کامل آزاد کند” ، اما خرده فروشان در ماه ژوئن سقوط کردند. دلیل آن واضح است: رکود در بخش آپارتمان و بازار بد کار باعث شد تا مردم مراقب باشند. حدود ۵ درصد از خانوارهای چینی در بخش آپارتمان قرار دارند و اگر قیمت ها همچنان کاهش یابد ، مردم دریغ می کنند.

کلمه متعارف برای بحران

در این میان ، حزب کمونیست با اکراه اعتراف کرد که اقتصاد چین مازاد مزمن تولید کرده است ، به خصوص در فن آوری های تجدید پذیر مانند باتری ، اتومبیل های برقی و پانل های خورشیدی. با این حال ، آنها از استفاده از کلمه “تولید اضافی” و در عوض استفاده از یک کلمه محلی “Neijuan” خودداری می کنند. اصطلاحی که به معنای رقابت ناسالم است.

آنها تشخیص می دهند که این رقابت باعث کاهش قیمت ها (تورم منفی) و تضعیف رشد شده است. اما آنچه شما نمی پذیرید این است که این وضعیت نتیجه مستقیم دستورالعمل های شخصی شماست. همان یارانه های عظیم دولتی که متعلق به این صنایع بود و اکنون در سطح جهانی می ترسند از چین شرمنده شوند.

یک داستان پیچیده تر از تحریف ساده آمار

حزب کمونیست چین برای امسال هدف حدود ۵ ٪ را تعیین می کند و با یک ترفند احتمالی به این هدف می رسد. صرف نظر از واقعیت های اقتصادی.

با این حال ، مشکل فقط دستکاری آمار دولت چین نیست. این داستان ساختار خواستار و ریشه ای تری دارد. اقتصاد چین یک موجود منحصر به فرد و منحصر به فرد است که نمی توان در ابزارهای اقتصادی متعارف در سایر کشورها اندازه گیری کرد. ساختار مدیریت اقتصادی این است که کارمندان دولت برای دستیابی به اهداف رشد حزب در تمام سطوح تحت فشار زیادی قرار دارند و در صورت دستیابی به این اهداف ، در صورت موفقیت مجازات یا پاداش می گیرند.

اگر این معادله ، جنگ تجاری با ایالات متحده را اضافه کنیم ، خواهیم فهمید که آماری که توسط دولت چین منتشر شده است سیاسی و غیرقابل اعتماد تر از همیشه است.

دیزنی لند به عنوان یک شاخص اقتصادی!

در این میان ، یکی از تحلیلگران اقتصادی در شانگهای سرانجام راه حل دیگری برای واقعیت های اقتصادی پیدا کرد: شمارش بازدید کنندگان دیزنی لند در شانگهای. به او گفته شد که این روش کمی اغراق آمیز به نظر می رسد ، اما او پذیرفت ، اما با لبخندی گفت: “یک روز صبح یک میکی موس بسیار دلپذیر تر و شاید حتی مفیدتر از دفتر آمار ملی است.”