رئیسی حتی حاضر نشد قیمت بنزین را سالانه ۵۰۰ تومان افزایش دهد؛ در دولت پزشکیان نیز همین خطا در حال رخ دادن است

مصرف غیر ضروری حامل های انرژی شدیدتر می شود و سیاست گذاران قادر به تصمیم گیری نیستند. زیرا آنها تصمیم زیادی گرفته اند.

براساس پایگاه داده اطلاعات Diarmirza ، “اگر ما آن دسته از اقتصاددانانی را که قیمت انرژی موجود را مطلوب می دانند ، به دیگری می پردازیم که بر نیاز به اصلاح قیمت انرژی تأکید می کنند.” من همچنین بخشی از گروه اخیر هستم و معتقدم که قیمت این موارد ، مانند سایر موارد تجاری ، باید جهانی باشد ، اگرچه دستمزدها ملی هستند و نمی توانند جهانی شوند! من همچنین معتقدم که هر تأخیر در اصلاح این قیمت باعث ایجاد اختلال در اقتصاد خواهد شد که کمترین ضرر و زیان آن فساد عجیب قاچاق انرژی برای سایر کشورها است.

مسئله برخی از دوستان متفکر در مورد اصلاح قیمت انرژی سایت ، سرعت و نحوه اصلاح قیمت و مقصد نهایی آن چیست. سرانجام ، قیمت انرژی باید به قیمت های جهانی برسد ، مشخص نمی کند که این چه مدت باید انجام شود و این تنظیمات چقدر سریع انجام می شود. نکته این است که این تصور که در کوتاه مدت ، اقتصاد می تواند بدون هزینه قابل توجهی با قیمت های جدید سازگار شود ، یک تصور غلط است.

این واقعیت که سرانجام اقتصاد با قیمت های نسبی جدید سازگار خواهد شد ، درست است. این تصور که قیمت های جدید در قلمرو توجیه اقتصادی دشوار است ، که نوعی اصلاح ساختار است.

همه مشکل این است که جابجایی منابع در بخش های مختلف به قیمت انرژی جدید کاهش نمی یابد و اصطکاک برای این جابجایی وجود دارد. وجود اصطکاک باعث تعریف مجدد منابع نمی شود که به سرعت و به آسانی نباشد ، و این به جای اینکه منجر به رشد تولید شود ، باعث کاهش شدید تولید می شود. در شرایط عادی ، چنین اصطکاک وجود دارد ، و هنگامی که کشور بیش از ۵ سال مجازات می شود ، این اصطکاک شدیدتر است.

این چیز جدیدی نیست. هنگامی که اتحاد جماهیر شوروی فروپاشید ، برخی از مشاوران اقتصادی یلتسین پیش بینی کردند که اگر یارانه ها به سرعت از بین بروند ، تخصیص منابع بهبود می یابد و اقتصاد به روشی دو برابر می رود.

اتفاقی که در عمل افتاد این بود که اقتصاد روسیه با چنان روانی روبرو شد که هیچ یک از آن اقتصاددانان انتظار آن را نداشتند ، و یک سوم اقتصاد اتحاد جماهیر شوروی ناپدید شد! در آن زمان بود که اقتصاددانان به دنبال این بودند که چگونه قیمت های نسبی را می توان اصلاح کرد ، اما عملکرد اقتصادی به طور جدی مختل شد.

بیایید موضوع را با یک مثال روشن کنیم. قیمت پایین بنزین باعث شده است که بخش بزرگی از مردم با یک ماشین شخصی سفر کنند و طبیعتاً این کشور با تصادفات بالایی روبرو است. قابل درک است که اگر قیمت انرژی زیاد باشد ، سفر برای افراد ضعیف امکان پذیر نخواهد بود. اما قیمت بنزین سالها پایین بوده است.

این ترافیک شدید منجر به بسیاری از رستوران ها و مغازه های بین شهری شده است و مردم در سفر خریدهایی را انجام می دهند که تقاضای برخی از کالاها و خدمات را ایجاد کرده است. حال اگر به طور ناگهانی قیمت بنزین به شدت افزایش یابد ، سفرها به شدت سقوط می کنند و همه این مشاغل دچار مشکل می شوند.

طرفداران افزایش قیمت بنزین پاسخ می دهند ، که خوب است و یارانه های بنزین برای توسعه راه آهن هزینه می شود و آن مشاغل یاد می گیرند که خدمات و کالاهایی را در اطراف ایستگاه های قطار ارائه دهند. غافل از اینکه بسته شدن برخی از رستوران های بین رشته ای و انتقال آنها به مناطقی نزدیک به ایستگاه قطار آسان نخواهد بود.

آنها خواهند گفت که افراد بیکار می توانند به راحتی در قطار و نگهداری وسایل آن کار کنند ، اما این لزوما در کوتاه مدت لزوماً امکان پذیر نیست. در اصل ، تنظیم خطوط ریلی جدید و جابجایی مجدد با قطار به جای ماشین شخصی باعث رکود در مشاغل خواهد شد و یک اقتصاددان نمی تواند نسبت به این پیامدها بی تفاوت باشد. این مثال نشان می دهد که سرمایه و جابجایی نیروی کار در مدت زمان کوتاهی امکان پذیر نیست!

کسانی که در قیمت های جهانی ماهر هستند و مکانیسم تخصیص خانواده را دنبال می کنند ، از این واقعیت آگاه نیستند که وقتی چنین بار بزرگی بر سیاست گذار اقتصادی ، سیاست گذار عملا تصمیم می گیرد و از این اصلاحات جزئی قیمت جلوگیری می کند. از زمان آغاز دولت آقای رجیسی ، اقتصاددانان در جلسات دولت ایده تخصیص انرژی به خانوارها را مطرح کرده اند و فکر می کنند که این تصمیم بزرگ دیر یا زود گرفته می شود.

در عمل ، اتفاقی که افتاد این بود که مرحوم رجی همه کارها را انجام داد به جز راه اندازی قیمت بنزین و حتی از افزایش قیمت بنزین سالانه خودداری کرد. همین خطا در دولت آقای پزشکی اتفاق می افتد. در حالی که تابستان گذشته ممکن بود که قیمت حامل های انرژی حداقل یک هزار تومانه افزایش یابد ، هرگونه تغییر به یک بررسی متخصص ایده آل که در عمل انجام نمی شود ، واگذار شد. مصرف غیر ضروری حامل های انرژی شدیدتر می شود و سیاست گذاران قادر به تصمیم گیری نیستند. زیرا آنها تصمیم زیادی گرفته اند.

من پیشنهاد می کنم که افزایش قیمت بنزین اول ، اصلاحات اساسی را تحمیل نمی کند ، و ثانیا ، هر طرحی ارائه می شود که قیمت بنزین را به بیش از ۶۰۰۰ تومانس برای سیاستگذاران غیرممکن کند و رکود آن تأثیر نمی گذارد.