راز مرز ۴۷ درجه شمالی؛ چرا عروس دریایی هرگز از خطی مرموز در اعماق اقیانوس رد نمی‌شود؟
زومیت: دانشمندان در اقیانوس اطلس نادیده گرفته شده اند که از عبور عروس دریایی از ۲ درجه شمال جلوگیری می کنند.
در اعماق اقیانوس اطلس ، جایی که تنها روبات ها قادر به فرود هستند ، دانشمندان پدیده فوق العاده ای دارند: دو نوع عروس دریایی از یک سلسله ژنتیکی جدا می شوند که دقیقاً در اطراف خطوط نامرئی و نامرئی از هم جدا می شوند. در آبهای گرم به راحتی سفر می کند ، اما هیچ کس هرگز از مرز نامرئی عبور نکرده است. دلیل چیست؟ پاسخ ممکن است یکی از رازهای پنهان بیوکسونوس را نشان دهد.
در منطقه ای به نام “منطقه نیمه شب” یا عمیق ، در اعماق بیش از هزار متر ، عروس های شفاف دریایی در آب به حالت تعلیق در می آیند. این موجودات اسرارآمیز به دو شکل مختلف ظاهر می شوند: برخی از آنها در بالای کلاه خود دارای یک ضمیمه گره مانند هستند و برخی دیگر فاقد این ویژگی هستند.
به گفته Science Alert ، کشف که محققان را شگفت زده می کند مربوط به عرض جغرافیایی ۲ درجه شمالی است. جایی که مرز نامرئی به وضوح از این دو نوع عروس دریایی جلوگیری می کند. داده ها نشان می دهد که با وجود پراکندگی هر دو نوع در مناطق سرد ، نمونه های بدون گره تا به امروز در جنوب جنبش اقیانوس اطلس شمالی در منطقه بزرگی از ساحل نیوفاندلند به شمال غربی اروپا دیده نشده است.
مرزهای این نوع در دنیای طبیعت بی سابقه نیست. یکی از آنها خط والاس در مجمع اندونزی است و خطوط نردبان و وبر نیز جزایر جنوب شرقی آسیا را از استرالیا و پاپوا گینه نو جدا می کنند.
در زیست شناسی ، این مرزها “مرزهای حیوانات” نامیده می شوند. خطوط هیپیکال که توزیع گونه ها را از هم جدا می کنند. این مرزها می تواند به دلیل اختلافات آب و هوایی ، جریانهای اقیانوسی یا حتی بقایای موانع زمین شناسی بسیار قدیمی باشد. خطوطی مانند والاس ، وبر و لادکر نمونه های خوبی از این پدیده هستند.
اما در اعماق اقیانوس ، شناسایی چنین مرزهایی بسیار دشوارتر است. محیطی که فشار خرد کننده ، سرماخوردگی و تاریکی مطلق آن را احاطه کرده است ، احتمال حضور انسان را مستقیماً از بین می برد. محققان برای کشف منطقه باید از روبات های زیر دریایی با هدایت از راه دور استفاده کنند.
تیمی به سرپرستی دکتر خاویر مونته نگرو از دانشگاه استرالیا غربی نمونه هایی از عروس های دریای الینتورا را با استفاده از ابزارهای مختلف از جمله تورهای تحقیقاتی و زیردریایی های کنترل شده جمع آوری کرد. تجزیه و تحلیل بایگانی و داده های ویدیوی قبلی نیز بخشی از مطالعه بودند.
تجزیه و تحلیل ژنتیکی نتایج جالبی داشت: هر دو نوع گره خورده و غیرقابل تصور عروس های دریای Elintura با وجود ظاهر آنها متعلق به یک سلسله ژنتیکی هستند. اما شکل تاخیر فقط در شمال عرض جغرافیایی ۲ درجه مشاهده می شود ، در حالی که نوع گره خورده در مناطق وسیع تر در سراسر جهان پراکنده است. چنین الگوی پراکندگی بیانگر وجود یک مرز حیوانات نیمه بر روی جریان آتلانتیک شمالی است.
به گفته مونته نگرو ، تفاوت در ظاهر ، با وجود انسجام ژنتیکی ، نشانه ای از سد تنوع زیستی ناشناخته در آتلانتیک عمیق است. او گمان می کند که زائده گره مانند عروس های دریایی ممکن است مزیتی برای بقا در اکوسیستم جنوبی فراهم کند. این به تنهایی می تواند فرم مرجع متقاطع را محدود کند.
در حالی که ماهیت دقیق سد در معرض در وضعیت ابهام باقی مانده است ، تحقیقات قبلی جنبش آتلانتیک شمالی را به عنوان یک منطقه انتقال توصیف کرده است. جایی که قطبی و نیمه امکانات با هم ترکیب می شوند و درگیری زیست محیطی می تواند نقش اساسی داشته باشد.
اهمیت کشف مرز در اعماق اقیانوس فراتر از شناخت یک گونه خاص است. مرز کشف شده نه تنها نشان دهنده عمق زیستگاه نادان ما بر روی زیستگاه های اقیانوس است ، بلکه امکان چنین الگوهای موجود در سایر مناطق زمین است. تنوع زیستی عمیق -پروفیل یکی از ناشناخته ترین مناطق محیطی است.
خاویر مونته نگرو می گوید: “این دو نوع عروس دریایی در چارچوب یک سلسله ژنتیکی ظاهر متفاوتی دارند ، به وضوح نشان می دهد که ما هنوز به درک انواع گونه های ژله دریایی نرسیده ایم.” “وقت آن است که با نگاهی عمیق تر به اعماق تاریک دریاها نگاه کنیم.”
