راز گورستان عظیم دایناسورها در «رودخانه مرگ» فاش شد

افق میهن پایگاه داده اخبار تحلیلی (ofoghmihan.ir):

پنهان در دامنه جنگل های متراکم آلبرتا در کانادا ، در مقیاس باورنکردنی از قبر جمعی دایناسورها یافت شده است. هزاران نفر از دایناسورها در این مکان دفن شده اند که به نظر می رسد همه آنها در یک حادثه طبیعی در یک روز کشته شده اند.

اکنون گروهی از دیرینه شناسان برای کشف یک راز ۴ میلیون ساله به نام “رودخانه مرگ” به نام “رودخانه مرگ” رفته اند: چرا این دایناسورها از بین رفتند؟

تلاش برای یافتن دقیقاً اتفاقی که در این مکان رخ داده است با یک ضربه محکم و ناگهانی آغاز شد. گروه کشف و حفاری به سرپرستی پروفسور امیلی بامفورت به شکافت لایه سنگی ضخیم که این مکان را پوشانده است. او این مکان را “طلای قدیمی” خواند.

هنگامی که گروه حفاری شروع به اقدامات دقیق تری برای برداشت لایه های خاک و سنگی کرد ، به تدریج تعداد زیادی از استخوان های فسیلی پدیدار شد.

پروفسور بامفورت می گوید: “این قطعه عظیم استخوان در اینجا ، ما بخشی از استخوان لگن دایناسور است.” وظیفه آغازگر امروز ، سگ او ، اعلام آمدن خرس ها به منطقه حفاری بود.

“و در اینجا ما مجموعه ای از استخوان های بلند و نازک را داریم. همه اینها استخوان های دنده ای هستند. و این یکی که سالم است بخشی از استخوان انگشت دایناسور است. این یکی در اینجا است ، ما هنوز نمی دانیم چه چیزی است.” این نمونه ای از شگفتی های راز پیپستون کریک است. “

بی بی سی برای به دست آوردن تصویر عینی از مقیاس گورستان ماقبل تاریخ به پیپ کریک رفت و ببیند که چگونه محققان با سرنخ ها و قطعات مطابقت دارند تا راز مخفی خود را درک کنند.

هزاران فسیل از منطقه حفاری جمع آوری شده است و کاشفان دائماً اکتشافات جدیدی را بدست می آورند.

تمام استخوان ها متعلق به دایناسور به نام Pakirinosur هستند.

این حیوانات ، که در دوره کرتاسه بعدی زندگی می کردند ، اقوام Trisratopops یا سه گل هستند. آنها حدود ۲ متر طول و دو تن وزن داشتند و حیوانات بزرگ در مقیاس با استخوان های بزرگ و سه شاخ وجود داشت. ویژگی بارز برجسته بزرگی در بینی آنها بود.

فصل حفاری به تازگی آغاز شده و تا پاییز ادامه دارد. فسیل های زمین کوچکی که گروه اکتشافی در آن کار می کند باورنکردنی است. پروفسور بامفورت تخمین می زند که در هر متر مربع حدود ۲ استخوان وجود دارد.

تاکنون ، گروه حفاری به دنبال زمین تنیس به بزرگ بوده است ، اما بستر استخوان برای مایل در تپه ادامه دارد.

او می گوید: “فشرده سازی این حجم استخوان حیرت انگیز است.”

“ما معتقدیم که این یکی از بزرگترین سیستم عامل های دیرینه شناسی در آمریکای شمالی است.”

“بیش از نیمی از گونه های شناخته شده دایناسورها در جهان فقط در یک نمونه شرح داده شده است ، اما در اینجا ما هزاران نفر از پاک کننده ها داریم.

دیرینه شناسان معتقدند که دایناسورها برای تابستان صدها کیلومتری جنوب جنوب زمستان خود به شمال مهاجرت کرده اند.

این منطقه که آب و هوای گرم تری نسبت به امروز دارد ، با پوشش گیاهی پوشانده شده و غذای زیادی را برای گروه های بزرگی از حیوانات گیاهی تهیه می کند.

پروفسور بامفورت می گوید: “این یک جامعه واحد از این حیوانات در یک زمان و یک نمونه بزرگ است.” تاکنون چنین رویدادی در اکتشافات فسیلی اتفاق نیفتاده است.

حیوانات غول پیکر کلید راز اکتشافات

این بخش از شمال غربی آلبرتا فقط محل پاکیرینوسور نبود. دایناسورهای بزرگتر نیز در این منطقه زندگی کرده اند و تحقیقات در مورد آنها برای درک و درک این اکوسیستم باستانی ضروری است.

در طی دو ساعت رانندگی ، به Dadfal Hills می رسیم. برای رسیدن به این منطقه ، باید از جنگل متراکم و رودخانه های غرش با آستر ، سگ خود عبور کنیم و از تخته های لغزنده عبور کنیم.

در اینجا نیازی به حفاری نیست. استخوان های غول پیکر در کنار رودخانه واقع شده و از تخته ها جدا شده و آب رودخانه آنها را شسته اند. ما فقط باید آنها را جمع کنیم.

مهره های عظیم توجه ما را به سرعت دنده ها و دندان ها جلب می کند.

دیرینه شناس جکسون سوئد به ویژه به قطعه ای علاقه مند است که به نظر می رسد بخشی از جمجمه دایناسور است. او می گوید: “بیشتر اکتشافات موجود در این منطقه متعلق به دایناسور ادموندوسور یا دایناسور خارداردکی بود.” “اگر این استخوان جمجمه دایناسور باشد ، دایناسور باید حدود ۲ متر باشد.”

Edmontosor ، یکی دیگر از دایناسورهای گیاهی ، مانند Pakirinosur ، در این جنگل ها زندگی می کرد و یافته های آن به دیرینه شناسان کمک می کند تا تصویری از این سرزمین باستانی را بازسازی کنند.

سوئد کارگردان موزه Dinosaury فیلیپ جی کوری در نزدیکی گرندپری در آلبرتا است. جایی که استخوان های این دو دایناسور غول پیکر جمع آوری ، تجزیه و تحلیل و تجزیه و تحلیل می شوند. او به تازگی روی استخوان جمجمه Purelier کار می کند ، که به طول ۱.۵ متر طول دارد و نام آن Big Sam است.

او به جایی اشاره می کند که شاخها باید در بالای جمجمه قرار بگیرند ، اما شاخها وسط نیستند. او می گوید: “همه جمجمه های کامل در این مرحله دارای برجستگی هستند ، اما به نظر می رسد این تک رنگ کوچک در آنجا وجود دارد.”

با گذشت سالها در مناطق اکتشافی ، گروه تحقیقاتی موزه توانسته است ۲.۵ قطعه استخوان دایناسور را جمع کند. کل سالن تحقیق پر از فسیل های مختلف استخوان های خالص با اندازه های مختلف ، از جوان تا پیر است.

داشتن نمونه های متنوعی از حیوانات مختلف به محققان این امکان را می دهد تا در مورد زیست شناسی دایناسورها اطلاعات بیشتری کسب کنند و به سؤالات مربوط به چگونگی رشد گله ها و شکل گیری گله ها در انواع مختلف دایناسور پاسخ دهند. آنها همچنین می توانند تفاوت های یک گونه را کشف کنند تا دریابند که چگونه یک پاک کننده با بقیه دایناسورها متفاوت است. همانطور که در سام بزرگ مشاهده می شود ، که شاخ میانه ای ندارد.

رویداد ویرانگر ناگهانی

همه این تحقیقات دقیق در موزه و دو سایت حفاری و اکتشاف به گروه کمک می کند تا پاسخ یک سؤال اساسی را پیدا کند: چگونه همه جانوران ناگهان و همزمان در Pepstone Creek جان خود را از دست دادند؟

پروفسور بامفورت می گوید: “ما فکر می کنیم این یک گله بزرگ حیوانات در مسیر مهاجرت فصلی بود که یک فاجعه طبیعی را متحمل شده است و شاید همه گله ها نباشد ، اما بخش بزرگی از آنها جان خود را از دست داده اند.”

همه شواهد نشان می دهد که این واقعه فاجعه بار یک سیل ناگهانی بود. شاید طوفان در کوه بالادست باعث ایجاد حجم زیادی از آب به گله شود و درختان و صخره ها را ریشه کن کند.

پروفسور بامفورت می گوید که Purerinosurs فرصتی برای زنده ماندن نداشت. این حیوانات قادر به حرکت سریع نبودند و به دلیل وزن خود نیز شناگران خوبی نبودند.

سنگهای موجود در محل حفاری دارای یک حرکت سریع و خروشان آب هستند که پیچیده است. به نظر می رسد که این ویرانی و ویرانی به عنوان موجی از سنگ با گذشت زمان زنده مانده است.

اما برای دایناسورها ، این کابوس اکنون به یک رویای طولانی تبدیل شده است.

پروفسور بامفورت می گوید: “ما می دانیم که هر وقت به اینجا می آییم ، استخوان ها را پیدا خواهیم کرد.” “هر سال ما یافته های جدیدی در مورد گونه های دایناسورها ارائه می دهیم.”

“به همین دلیل ما تحقیقات را در این زمینه ادامه می دهیم زیرا هنوز پر از یافته های جدید است.”

وقتی گروه تحقیق و اکتشاف وسایل خود را برای بازگشت فردا جمع می کند ، می دانند که چقدر خوب کار می کنند. آنها فقط یک خراش کوچک را روی سطح آنچه در این مکان نهفته است ، خراشیده اند ، و هنوز هم اسرار طولانی مدت وجود دارد که باید کشف شوند.

منبع: بی بی سی