راز ۵۰۰ میلیون ساله این فسیل‌های هندسی
از صخره های ماسه سنگی اروپا تا اعماق اقیانوس اطلس، موجودی اسرارآمیز که احتمالاً در آغاز زندگی پیچیده روی زمین نقش داشته است، نشان هندسی خیره کننده خود را به جا گذاشته است. با وجود یافتن هزاران مورد از این فسیل‌های کامل لانه زنبوری، دانشمندان هنوز در تعجب هستند که چه نوع موجودی می‌تواند این الگوها را تولید کند.
به طور شگفت انگیزی، اولین نمونه شناخته شده از این اشکال عجیب را می توان در اولین دست نوشته لئوناردو داوینچی در پاریس یافت. در میان مجموعه‌ای از نقاشی‌های فسیل‌های دریایی، طرحی از یک شبکه متصل از شش ضلعی‌های کامل وجود دارد که دانشمندان بعداً آن را به موجودی باستانی به نام Paleodictyon nodosum مرتبط کردند.
اولین آثار فیزیکی این موجود اسرارآمیز در سنگ‌های رسوبی که در ائوسن، حدود ۵۵ تا ۳۵ میلیون سال پیش، در کف اقیانوس قرار داشتند، کشف شد. P. متشکل از شبکه‌ای از تونل‌ها و محورهای به هم پیوسته در آرایش لانه زنبوری، ندوزوم اکنون در رسوبات خشک شده در سراسر اروپا یافت می‌شود که قدیمی‌ترین آنها به دوره کامبرین، تقریباً ۵۰۰ میلیون سال پیش بازمی‌گردد.
با این حال، چیزی که دانشمندان نمی توانند بفهمند این است که آیا این آثار ماقبل تاریخ صرفاً سوراخ هایی هستند که توسط برخی از موجودات اعماق دریا در بستر دریای باستانی ایجاد شده اند یا این که آیا آنها نتیجه خود ارگانیسم هستند. محققان بعداً به کشف تکان دهنده ای دست یافتند که خالق این الگوهای کامل ممکن است هنوز در انتهای اقیانوس اطلس وجود داشته باشد.
در دهه ۱۹۷۰، دانشمندان در حین کاوش در یک رشته کوه زیر آب به نام Mid-Atlantic Trench، متوجه چینش سوراخ های کوچکی در کف اقیانوس شدند که بسیار شبیه به این الگوهای شش ضلعی بود. با این حال، تا سال ۲۰۰۳ طول کشید تا محققان سرانجام به زیر لایه ریز گرد و غبار و رسوبی که هر آنچه را که سوراخ ایجاد کرده بود پنهان می کرد، نگاه کنند.
در کمال تعجب، محققان شبکه‌های لانه زنبوری از تونل‌های زیرسطحی مشابه تونل‌های P را پیدا کردند. نود و دوم بود. با این حال، پس از بازیابی چندین نمونه از عمق حدود ۳۵۰۰ متری، دانشمندان با تاسف دریافتند که گودال های شش ضلعی کاملاً فاقد هر گونه موجود زنده یا مرده است. حتی هیچ اثری از DNA در داخل تونل ها مشاهده نشد.
همه اینها به این معنی است که ما مطلقاً هیچ ایده ای نداریم که این الگوهای شگفت انگیز را که به نظر می رسد حدود ۵۰۰ میلیون سال قدمت دارند، ایجاد کرده است. ما حتی نمی دانیم که این ساختارهای شبکه مانند حفره هستند یا اثرات موجودات اسفنج مانند.
محققین که چاره ای جز حدس و گمان ندارند، این فرضیه را مطرح کرده اند که دیرینه سازی ممکن است بقایای موجودات اسفنج مانند شیشه ای یا موجودات تک سلولی غول پیکر به نام xenophyophores باشد. نظریه جایگزین دیگر این است که تارها در واقع بقایای لانه‌های متروکه هستند که توسط جوجه‌هایی که سعی می‌کنند راه خود را از میان رسوبات خارج کنند ساخته شده‌اند.
توضیح دیگر این است که این گودال‌های زیرزمینی ممکن است نمایانگر نوعی “مزرعه” باشند که یک کرم تودرتوی عجیب برای به دام انداختن و رشد باکتری‌هایی که از آنها تغذیه می‌کند، ساخته است.
در نهایت، هیچ یک از این فرضیه ها ثابت نشده است، و دیرینه سازی همچنان ما را گیج می کند.
