رتبه ایران در جدول شاخص شادکامی جهان

«اقتصاد شادی» در سال‌های اخیر جایگاه مهمی در معادلات سیاستی اکثر کشورهای جهان پیدا کرده است. بر اساس رویکرد اقتصادی، شرایط مادی و رشد درآمد به عنوان عوامل اصلی تبیین شادی شناخته می شوند که اثرات پایدار و پایداری بر شادی دارند. بر اساس این دیدگاه، نشاط اجتماعی در سطح خرد با درآمد افراد و در سطح کلان با تولید ناخالص ملی و توسعه اقتصادی قابل تحلیل است.

در کنار معیارهایی مانند «سرانه تولید ناخالص داخلی» که معیاری شناخته شده برای مقایسه سطح زندگی ملل مختلف با رصد شرایط کشورهاست، امروزه بحث «اقتصاد شادی» و شاخص شادی ناخالص ملی مطرح می شود. (GNH) یک موضوع بسیار مهم در نظر گرفته می شود. زیرا شادی و نشاط که با رضایت و رضایت همراه است می تواند نقش مهمی در بهبود جامعه و رشد آن داشته باشد.

اقتصاد شادی چیست؟

به گفته معاون اقتصادی اتاق تهران، اقتصاد شادکامی شامل مطالعات رسمی دانشگاهی درباره رابطه رضایت فردی با مسائل اقتصادی مانند اشتغال و ثروت است. ابزار اصلی مورد استفاده در این نوع تحقیقات، نظرسنجی ها و شاخص هایی است که آنچه را که اقتصادهای مختلف در اختیار مردم کشورها قرار داده اند، پیگیری می کند.

در جایی که اقتصاد استاندارد به اندازه‌گیری درآمد و مصرف یا سایر رفتارهای مشاهده‌شده برای نشان دادن مفهوم بی‌اندازه مطلوبیت یا ارضای خواسته‌ها و نیازهای مادی متکی است، اقتصاد شادی از تحلیل‌ها و نظرسنجی‌های «اقتصادسنجی» و نظرسنجی‌ها برای آشکار کردن سطح رضایت استفاده می‌کند. مردم استفاده می کنند و کشف می کنند که چه عواملی ممکن است باعث افزایش یا کاهش رفاه و کیفیت زندگی انسان شود.

کیفیت زندگی یک معیار بسیار ذهنی است که با عوامل مختلفی مرتبط است. عواملی که به کیفیت زندگی کمک می کنند با توجه به ترجیحات شخصی متفاوت است، اما اغلب شامل امنیت مالی و همچنین رضایت شغلی، زندگی خانوادگی، ارتباطات اجتماعی، سلامت و ایمنی است. اقتصاد شادی، شاخه نسبتاً جدیدی از تحقیقات، این موضوعات را بررسی می کند.

جریان اصلی اقتصاد مدت‌هاست که بر مفهوم مطلوبیت (لذت مردم از ارضای خواسته‌ها و نیازها) تکیه کرده است. با این حال، از آنجایی که تجربه ذهنی و درونی شادی یا ناراحتی را نمی‌توان مستقیماً توسط یک ناظر خارجی مشاهده یا اندازه‌گیری کرد، اقتصاددانان برای آشکار کردن آنچه مفید است، بر مشاهده اعمال افراد تکیه می‌کنند.

برای اندازه‌گیری این مطلوبیت، اقتصاددانان از مؤلفه‌های قابل مشاهده مانند قیمت‌های بازار و پول استفاده می‌کنند تا نشان دهند مردم چقدر از کالاها یا فعالیت‌های اقتصادی مختلف به دست می‌آورند. ایده اصلی این است که اندازه گیری مقدار پولی که مردم مایل به پرداخت یا پذیرش برای کالاها و خدمات مختلف در یک بازار هستند، نشان دهنده میزان مطلوبیتی است که آنها انتظار دارند از آن چیزها دریافت کنند. این همچنین به این معنی است که اقتصاددانان اغلب از شاخص هایی مانند درآمد یا مصرف کل افراد برای نشان دادن مطلوبیت کل آنها استفاده می کنند.

با این حال، اقتصاد شادی تلاشی است برای غلبه بر کاستی‌های خاص این رویکرد سنتی با تلاش برای اندازه‌گیری مطلوبیت یا شادکامی مستقیم‌تر. یکی از کاستی‌های عمده نظریه مطلوبیت سنتی این است که به دلیل تکیه بر قیمت‌ها، مقادیر و درآمدهای مشاهده شده در بازار، نمی‌تواند لذت یا درد مردم را از کالاها، خدمات، فعالیت‌ها یا امکاناتی که در خارج از بازار به وجود می‌آید به دست می‌آورند توضیح دهد. بازار. دادن

این بدان معناست که اندازه‌گیری تأثیر هر چیزی که در بازار قابل معامله نیست یا قابل معامله نیست بر شادی انسان در بهترین حالت دشوار یا غیرممکن خواهد بود. اقتصاد سنتی همچنین فرض می‌کند که قیمت‌ها و مقادیر مشاهده شده بازار، ارزش کامل آن کالاها و خدمات معامله شده در بازارها را در بر می‌گیرد، که ممکن است همیشه اینطور نباشد.

کسانی که اقتصاد شادی را مطالعه می کنند، استدلال می کنند که نیاز به بررسی عوامل مؤثر بر کیفیت زندگی فراتر از حوزه های معمول مطالعات اقتصادی مانند درآمد و ثروت وجود دارد.

خوشبختی در دنیا

نتایج گزارش شادی جهانی Ipsos نیز نشان می دهد که شادی هر ساله اندکی در جهان کاهش یافته است. اگرچه شادی نسبت به اوج همه گیری “کووید” بیشتر است، اما نسبت به اوایل دهه ۲۰۱۰ کمتر است. بیشترین کاهش شادی در ترکیه گزارش شده است که نسبت به سال ۲۰۱۱ درصد کاهش را نشان می دهد. در حالی که اسپانیا بیشترین افزایش (۷ درصد) را در این مدت داشته است.

در سال ۲۰۲۴، هلند کشوری با بالاترین سطح شادی است و ۸۵ درصد از مردم این کشور خود را شاد توصیف کردند. این در حالی است که در انتهای دیگر مقیاس، مجارستان و کره جنوبی (۴۸ درصد) کمترین خوشحالی را دارند.

شادی در ایران

نمودار ضمیمه این گزارش داده های شاخص شادکامی ایران را بین سال های ۲۰۱۳ تا ۲۰۲۳ نشان می دهد که میانگین مقدار سال های مذکور در ایران ۴.۷۶ است. کمترین امتیاز برای سال ۲۰۲۰ ۴.۲۷ و بیشترین امتیاز مربوط به سال ۲۰۲۳ با ۴.۹۸ است. برای مقایسه میزان شادی ایرانیان با سطح شادی در جهان می توان از میانگین شاخص جهانی شادی استفاده کرد. در سال ۲۰۲۳، متوسط ​​شادی جهانی (در بین ۱۱۱ کشور) ۵.۵۹ بود. با این حساب، اعداد و ارقام نشان می دهد که میزان شادی در ایران کمتر از میانگین جهانی است و طی سال های اندازه گیری شده، نوسان چندانی در آن مشاهده نشده است.

جایگاه ایران در خاورمیانه

حتی در خاورمیانه نیز جایگاه ایران از نظر شاخص عددی شادی پایین و در سطح کشورهایی مانند عراق، فلسطین و بالاتر از پاکستان و ترکیه و البته کمتر از کشورهای حاشیه خلیج فارس و اوراسیا قرار دارد. اما در این رتبه بندی، افغانستان که برای دومین سال تحت کنترل طالبان قرار دارد، بدترین رتبه را دارد. مردم خاورمیانه علیرغم برخورداری از ذخایر قابل توجهی از ثروت های طبیعی و اجتماعی از جمله اقوام مختلف، چندان خرسند و راضی نیستند و سایر عوامل اجتماعی از جمله تأثیر نهاد سیاست بر جامعه باعث کاهش آن شده است. در شادی مردم این منطقه