رشد اقتصادی ۸ درصدی در سایه بحران انرژی شبیه یک رویاست

برنامه ریزی اقتصادی نیاز به تصادف با حقایق دارد ، نه برای فاصله گرفتن از آنها. اگر امروز بحران انرژی را قبول نکنیم و در مورد آن فکر نکنیم ، فردا حتی دستیابی به نرخ رشد زیر ۵ ٪ به یک رویا تبدیل می شود.

براساس پایگاه داده Diarmirza ، ۵ ٪ چشم انداز رشد اقتصادی در برنامه توسعه هفتم بدون شک برای نجات اقتصاد کشور از رکود مزمن در سالهای اخیر ، بدون شک یک جاه طلب و در عین حال ضروری است. اما تحقق چنین رشد نیاز به نیازهای جدی دارد ، به ویژه در زمینه انرژی و زیرساخت های تولید. آنچه این روزها در قالب برق گسترده ، از صنایع گرفته تا خانه ها ، ملموس است ، زنگ خطر بزرگی برای این برنامه است.

در حال حاضر ، بزرگترین صنایع کشور با خاموشی برنامه ریزی شده یا اضطراری روبرو هستند که مستقیماً منجر به کاهش تولید ، کاهش بهره وری ، افزایش هزینه ها و کاهش صادرات می شود. از طرف دیگر ، کمبود روزانه دو ساعته در بخش خانه نه تنها نارضایتی عمومی را افزایش داده است ، بلکه نشانه روشنی از عدم توانایی در تأمین حداقل ثبات انرژی در سطح ملی است.

علت اصلی این بحران عدم سرمایه گذاری مؤثر در زیرساخت های برق طی سالهای گذشته است. نه در ساخت نیروگاه های جدید و نه در نوسازی شبکه توزیع و نه در بهره برداری از ظرفیت های انرژی تجدید پذیر مانند خورشید و باد. در حالی که کشورهای مشابه به سرعت جایگزین انرژی پاک می شوند ، ایران وابسته به نیروگاه های فرسوده و سوخت های فسیلی است.

علاوه بر این ، تحریم های بین المللی و عدم سرمایه گذاری خارجی روند توسعه صنعت برق را نسبت به همیشه کند کرده است. از طرف دیگر ، عدم وجود سیاست های حمایتی برای جذب سرمایه گذاران داخلی ، مسیر توسعه را مسدود کرده است.

در چنین شرایطی ، صحبت کردن در مورد رشد پایدار اقتصادی ۵ ٪ ، بدون تأمین انرژی مورد نیاز برای صنایع ، کشاورزی ، حمل و نقل و حتی زندگی روزمره مردم ، بیشتر از یک برنامه شبیه به یک برنامه است. توسعه اقتصادی نیاز به انرژی پایدار ، دسترسی مداوم و برنامه ریزی شده ، تنوع منابع و استفاده هوشمندانه از فناوری های جدید دارد. نه مدیریت اضطراری بار در گرمای تابستان.

اگر بحران انرژی فکری امروز نباشد ، فردا نه تنها ۵ ٪ افزایش می یابد ، بلکه حفظ وضعیت فعلی از دسترس نخواهد بود.