روایتی دردناک؛ «برای نجات دخترانم به سربازان گفتم به من تجاوز کنند»
بی بی سی: سودان در آستانه فروپاشی است.
در یک گذرگاه گرم و غبارآلود بین دو جبهه متضاد در جنگ داخلی ۱۷ ماهه، یک سد فروریخت.
من با گروهی از زنان صحبت می کردم که چهار ساعت پیاده روی کرده بودند تا از بازاری در منطقه تحت کنترل ارتش در حومه عمرمان، بخشی از پایتخت، خرید کنند. غذا در اینجا ارزان تر است.
این زنان از دارالسلام، منطقه ای که تحت کنترل نیروهای پشتیبانی سریع است، آمده اند.
آنها به من گفتند که شوهرانشان دیگر خانه را ترک نمی کنند زیرا نیروهای پشتیبانی سریع آنها را کتک می زنند، هر چه پول به دست می آورند می گیرند یا آنها را دستگیر می کنند و برای آزادی آنها پول می خواهند.
یکی از این زنان می گوید: «ما این سختی ها را تحمل می کنیم چون می خواهیم به بچه هایمان غذا بدهیم. ما گرسنه هستیم و به غذا نیاز داریم.»
هشدار: برخی از جزئیات این داستان ممکن است ناراحت کننده باشد.
از زنان پرسیدم: آیا آنها از مردان در امان هستند؟ آیا آنها نقض نمی شوند؟”
همه صداها ناگهان قطع شد.
ناگهان صدای یکی از آنها بلند شد.
او گفت: «زنان زیادی در اینجا هستند که مورد تجاوز قرار گرفته اند، اما در مورد آن صحبت نمی کنند.
چه فرقی می کند که صحبت کنیم یا نه؟ در حالی که اشک روی گونه هایش جاری شد گفت.
او ادامه داد: “حمایت سریع برخی از دختران را مجبور می کند که شب ها در خیابان دراز بکشند.” اگر دیر از این بازار برگردند، نیروهای پشتیبانی سریع پنج یا شش روز آنها را نگه می دارند».
در حین صحبت مادرش سرش را با دست گرفته بود و گریه می کرد. زنان دیگر نیز شروع به گریه کردند.
“در دنیای خودتان، اگر فرزندتان بیرون برود، آیا او را تنها می گذارید؟” با عصبانیت پرسید. قرار نیست دنبالش بیای؟ اما به ما بگویید، چه کار می توانیم بکنیم؟ هیچ چیز دست ما نیست، هیچ کس به فکر ما نیست. دنیا کجاست چرا به ما کمک نمی کنی؟”
این گذر دریچه ای بود به دنیایی از ناامیدی و ناامیدی.
مردم از بی قانونی، غارت و خشونت در درگیری ها صحبت کردند که به گفته سازمان ملل متحد بیش از ۱۰.۵ میلیون نفر را مجبور به ترک خانه های خود کرده است.
اما آنچه به یکی از ویژگی های بارز این جنگ طولانی تبدیل شده است، خشونت جنسی است. جنگ که به عنوان یک جنگ قدرت بین ارتش و شبه نظامیان نیروهای پشتیبانی سریع آغاز شد، از آن زمان به نیروهای محلی و جنگجویان کشورهای همسایه سرایت کرد.
ولکر ترک، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل، گفته است که از تجاوز جنسی به عنوان “سلاح جنگی” استفاده می شود.
یک هیأت حقیقت یاب اخیر سازمان ملل چندین مورد تجاوز و تهدید به تجاوز توسط اعضای ارتش را مستند کرد، اما دریافت که خشونت جنسی گسترده توسط نیروهای پشتیبانی سریع و دیگر شبه‌نظامیان متحد قوانین بین‌المللی را نقض می‌کند.
یکی از این زنان اعضای نیروهای پشتیبانی سریع را متهم به تجاوز به او کرد.
او را در بازاری دیدیم که به درستی سوق الحر نام داشت – بازار گرما.
از ابتدای جنگ، بازار در زمین های بایر جاده کویری «مدارمان» گسترش یافته و با قیمت های پایین فقیرترین افراد جامعه را به خود جذب کرده است.
مریم (نام مستعار) از خانه اش در دارالسلام فرار کرده بود تا به برادرش پناه ببرد.
حالا در یک دکه چای کار می کند. او گفت اما در اوایل جنگ، دو مرد مسلح وارد خانه او شدند و سعی کردند به دخترانش تجاوز کنند – یکی ۱۷ ساله و دیگری ۱۰ ساله.
او گفت: “من به دخترانم گفتم پشت من بایستند و به اولین پاسخ دهندگان گفتم “اگر قرار است به کسی تجاوز کنید، این من خواهم بود.”
او ادامه می دهد: «مرا کتک زدند و دستور دادند لباسم را در بیاورم. قبل از این کار، به دخترانم گفتم بدوید. بچه های دیگر را جمع کردند و از روی حصار پریدند. سپس یکی از آنها خود را روی من انداخت.»
نیروی پشتیبانی سریع به بازرسان بین المللی گفته است که تمام اقدامات لازم را برای جلوگیری از خشونت جنسی و سایر اشکال خشونت که حقوق بشر را نقض می کند، اتخاذ کرده است.
اما روایات مربوط به تجاوزات جنسی زیاد است و همگی از الگوی مشابهی پیروی می کنند و آثار آن ماندگار است.
فاطمه (نام واقعی او نیست) روی چهارپایه کوچکی زیر سایه یک ردیف درخت نشسته بود و به من گفت که برای به دنیا آوردن دوقلوهایش به ام درمان آمده است و قصد دارد بماند.
یکی از همسایه هایش به گفته خودش دختری ۱۵ ساله بود که او هم باردار بود. او و خواهر ۱۷ ساله اش توسط چهار سرباز نیروی پشتیبانی سریع مورد تجاوز قرار گرفتند.
فاطمه گفت مردم با صدای جیغ از خواب بیدار شدند و از خانه بیرون آمدند تا ببینند چه اتفاقی افتاده است. اما مردان مسلح به آنها گفتند که اگر به خانه هایشان برنگردند کشته خواهند شد.
صبح روز بعد، مردم دو دختر را پیدا کردند که نشانه‌های بدرفتاری روی بدن‌شان بود و برادر بزرگ‌ترشان را در یکی از اتاق‌ها قفل کردند.
فاطمه گفت: در زمان جنگ از زمانی که نیروهای کمکی سریع وارد شدند، بلافاصله خبر تجاوز را شنیدیم تا اینکه در محله خود این چیزها را در مقابل چشمان خود دیدیم، ابتدا به گزارش ها شک داشتیم، اما ما به این گزارش ها مشکوک بودیم. بدانید که این نیروهای پشتیبانی سریع بودند که به این دختران تجاوز کردند.”
زنان دیگر در حال آماده شدن برای بازگشت به مناطق تحت کنترل نیروهای پشتیبانی سریع هستند – آنها می گویند که برای شروع یک زندگی جدید و ترک دارالسلام مانند مریم فقیرتر از آن هستند.
تا زمانی که این جنگ ادامه دارد، آنها چاره ای جز بازگشت به وحشت آن ندارند.
