زلزله فساد چند میلیارد دلاری در واردات چای؛ این حرام خواری ریشه در کجا دارد؟

این زنای تاریخی ریشه در زنای سیاسی و دستکاری در نظام توزیع قدرت سیاسی و اقتصادی این سالها دارد.

افق میهن ابوالفضل فاتح در روزنامه اعتماد نوشت:

خبر تخلف سه میلیاردی مثل زلزله بر بدنه جامعه ایران تاثیر گذاشته و مغز استخوان دلواپسان را سوزانده است و خدا می داند که اینگونه شیطنت ها چه بر سر اعتماد عمومی و دین و ایمان مردم خواهد آورد.

این فساد معادل یک دهم درآمد فعلی نفت و نیمی از مبلغ مذاکرات اخیر ایران و آمریکا و دو برابر کل بودجه آموزش عالی و همه دانشگاه هاست، در کشوری که میلیون ها نفر از درآمد روزانه محروم هستند. از یک دلار

ابعاد این فساد و بازی با سلامت و امنیت غذایی و اعتماد مردم تکان دهنده است. چای گندیده توزیع کرده اند یا چای داخلی برده اند و با بسته بندی خارجی به عنوان وارداتی و چند برابر قیمت به مردم می فروشند و دلار بیتالمال زیادی را در بازار آزاد با نرخ بالاتر عرضه کرده اند و همه اینها زیر چشم. از موسسات نظارتی گسترده و طولانی ساخته شده یا بر روی آن مهر تایید کرده اند؟

اصل اعلام رسیدگی به این تخلف ارزشمند و قابل تقدیر است اما به نتیجه رساندن و عبرت گرفتن از آن مهم است. مفاسد کلان دیگری هم بوده که با سر و صدا و تعطیلی همراه بوده و هنوز در گوشه یک کوچه است. علاوه بر این، تاخیر غیر موجهی نیز وجود داشته است. در سال ۱۳۹۸ پرونده تخلف این شرکت که ۲۰ سال پیش چای فاسد را از فلان بانک خریداری کرده و به مردم می فروشد، رسما در یکی از رسانه های امنیتی کشور افشا شده است. نهادهای نظارتی از آن روز کجا بودند؟

این میزان تخلف فقط در صنعت چای اتفاق افتاده است، در جاهای دیگر تحت عنوان دور زدن تحریم ها چه می گذرد؟ خبرگزاری ها و روزنامه های مطرح و «تریبون های کفن پوش» را مرور کردم. آنقدر مبنای عرف و حقوق و قانون شده اند که نامی از این شرکت و متخلفان نبرده اند. اوه خدای من! رسما بزرگترین خیانت به کشور و مردم صورت گرفته اما همچنان مشغول مماشات و سرپوش گذاشتن بر تخلف هستند. این استمرار فساد و همان فساد و حیف پلنگ تیز دندانی است که در نبود شفافیت رشد می کند و گسترش می یابد.

اینها چه کسانی هستند که چنین قدرتی در فساد و پنهان کاری دارند؟ آیا این صنعت موشک است که نگران جنبه های امنیتی آن هستند؟

این زنای تاریخی ریشه در زنای سیاسی و دستکاری در نظام توزیع قدرت سیاسی و اقتصادی این سالها دارد. عدم شفافیت، دشواری گردش آزاد اطلاعات و محدودیت رسانه های مستقل است که سرپوش گذاشتن بر فساد و فساد و مبارزه با فساد را آسان کرده و «اسرائیل در درون ما» را ساخته است.

حتی در بی قانونی ترین کشورهای دنیا هم در مقایسه با حجم اقتصادشان شاهد این میزان فساد نبوده ایم. مبارزه با فساد سال هاست که ادامه دارد اما هر بار از این باغ میوه می آید. تا زمانی که در معرض «آپارتاید سیاسی» و نظام «تبعیض صنفی و سیاسی» قرار داریم و تا زمانی که بیشتر چشم‌های نظارتی معطوف به کنترل مردم و انتخابات و سوء استفاده از قانون و سرکوب مخالفان و محدود کردن مردم است. رسانه ها، این نتیجه ای است که ما می بینیم. این سیاست ها مفسده و زن سوز است و نباید غافل شد که همین سیاست باعث رسوایی بزرگ ترین امپراتوری های جهان نیز شده است. جهان معاصر برای شفافیت و مبارزه با فساد و انحصار راهبردهای علمی و آزمایش شده دارد. چرا تجربه دنیا را نادیده بگیریم و ساز خودمان را بزنیم؟