زمین‌گیر شدن پروژه اتصال شفت – زنجان با دو مالک بی‌هماهنگ

پروژه ملی ملی Melner -Shaft -Zanjan یکی از اصلی ترین مسیرهای ترانزیت و توسعه استان گیلان است ، با وجود پیشرفت در برخی از قسمت ها ، اعتراضات زیست محیطی ، مشکلات مربوط به دستیابی به زمین ، اعتبار ناتمام و عدم هماهنگی بین گیلان و زنجان.

به گزارش فارس ، جاده مالاسرا -شفت -zanjan یکی از پروژه هایی است که در قلب طبیعت بکر گیلان آغاز می شود و به دامنه های تارروم در زنجان ادامه می یابد. مسیری که نه تنها ارتباط استراتژیک دو استان شمال و شمال غربی کشور را فراهم می کند ، بلکه توانایی بسیار خوبی برای شکوفایی گردشگری ، تجارت و پویایی فرهنگی دارد. این پروژه اکنون به یکی از اصلی ترین امیدهای توسعه شهر شفت تبدیل شده است. شهری که علی رغم ظرفیت های عظیم ، سالهاست که از زیرساخت های ارتباطی کارآمد خارج شده است.

به گفته محمد مهدی آلیزاد ، مدیر کل جاده های گیلان و توسعه شهری ، این پروژه به سه محور جداگانه تقسیم می شود. محور اول ، چهارگوشه مبتنی بر چهار ضلعی ، با بهبود ۲ ٪ ، محور دوم رمپ های ورودی و خروجی با پیشرفت ۲ ٪ و محور سوم ، بهبود مسیر شافت -ahmad sargrab با تنها ۲ ٪ پیشرفت. مجموع برآورد اعتبار مورد نیاز برای تکمیل پروژه بیش از ۲ میلیارد دلار است.

“مالکیت زمین” گره کور در مسیر توسعه

یکی از مهمترین موانع این پروژه ، مالکیت زمین در قطعه دوم است. موضوعی که به گفته مدیر کل جاده ها و توسعه شهری گیلان ، این قرارداد را پایان داده است. برخی از صاحبان حاضر به فروش زمین نبوده و هنوز فرآیندهای قضایی یا توافق نامه نتیجه گرفته نشده است. این چالش بیانگر لزوم تقویت ابزارهای قانونی و تشویقی برای حل سریعتر مسائل پروژه های ملی است.

اعتراضات دشوار محیطی و محیطی در ورودی زنجان

در منطقه کوهستانی مرز گیلان با زنجان ، آژانس حفاظت از محیط زیست هنوز موافقت نکرده است که درختان را قطع کند و عملیات جاده ای را انجام دهد. اگرچه مسیر Melrasra -ahmad Sarrrab مجوز بهسازی شده صادر شده است ، اما بخش هایی از مسیر اصلی منتظر تکالیف هستند. این نشان دهنده نیاز به تعامل بین محیط و توسعه جاده ها است.

“هماهنگی” بین دو استان از دست داد

یکی از عجیب ترین نکات این پروژه عدم مدیریت یکپارچه بین گیلان و زنجان است. به گفته مقامات ، هر استان به طور مستقل مسئول اجرای خود است. این امر منجر به عدم انسجام در طراحی و اجرای آن شده است. پیشنهاد می شود که یک کارگروه فکری تحت نظارت معاون رئیس جمهور برای ادغام این پروژه تأسیس شود.

جاده Melzara – Shaft -Zanjan ، در صورت تکمیل ، می تواند یکی از مهمترین مسیرهای توسعه گردشگری در شمال کشور باشد. از میان آهنگران و امام زاده ابراهیم گرفته تا ارتفاعات تارروم و زمینه تاریخی زنجان ، این مسیر پایه و اساس اتصال اکوسیستم ، جاذبه های تاریخی و طبیعی را فراهم می کند. همچنین دسترسی آسان تر به مناطق کوهستانی باعث کاهش مهاجرت و بهبود کیفیت زندگی روستائیان می شود.

در صورت بهره برداری ، این مسیر با کاهش هزینه های حمل و نقل و زمان دسترسی نقش مهمی در حمل و نقل محصولات کشاورزی ایفا خواهد کرد. Tarom زیتون ، برنج شافت ، سبزیجات محلی ، محصولات حیوانی و عسل کوهستانی می تواند به بازارهای جدید برسد و زنجیره ارزش کشاورزی و روستایی را تقویت کند.

اعتبار ناکافی و امید به منابع ملی

با وجود خط ملی و تخصیص سالانه اعتبارات ، سهم فعلی که به این پروژه اختصاص یافته است کمتر از ۵ میلیارد دلار است. در برنامه توسعه هفتم ، انتظار می رود که اعتبار مکمل این پروژه به طور خاص و سالها باشد. بدون این منابع ، این پروژه مانند سایر پروژه های محصور در Alborz ، نیمی از آن باقی خواهد ماند.

برای یک پروژه منطقه ای نیاز به عزم ملی دارد

با توجه به موقعیت ژئوآکنومیک این مسیر و نقش آن در استان های شمال و شمال غربی ، لازم است که دولت آن را در دسته پروژه های اولویت دار در کشور تعریف کند.

راه و امید ناتمام

اگرچه این مسیر هنوز مورد سوء استفاده قرار نگرفته است ، امیدها زنده هستند. مردم شافت ، تارروم و رانجان سالهاست که به دنبال راهی هستند تا بتوانند از دروازه های مه آلود جنگل به کوه های زیتون Tarom منتقل شوند. جاده ای که در صورت افتتاح ، نه تنها جغرافیا بلکه تاریخ را پیوند می دهد.