ستارگان غول‌پیکر در حال بلعیدن سیارات هستند
با افزایش سن ستاره ها شروع به گسترش می کنند. بر اساس مطالعه جدیدی که این ماه در ماهنامه انجمن سلطنتی نجوم منتشر شد، این خبر خوبی برای سیاراتی نیست که به دور ستاره خود می چرخند.
به گزارش افق میهن و به نقل از sciencealert; این مطالعه نشان می‌دهد که سیارات نزدیک‌تر به ستاره‌شان – به‌ویژه سیاراتی که مدار آنها فقط ۱۲ روز یا کمتر است – با افزایش سن ستاره بیشتر به سرنوشتی تاریک و مخرب مبتلا می‌شوند.
این ایده که یک ستاره در حال مرگ می تواند سیارات خود را ببلعد یا نابود کند چیز جدیدی نیست. اما تا به امروز مطالعات دقیق و گسترده ای در مورد روند دقیق این رویداد و اینکه در کدام مرحله از تکامل ستاره، سیارات بیشترین خطر را احساس می کنند، انجام شده است.
در جدیدترین مطالعه، نمونه ای از بیش از ۴۰۰۰۰۰ ستاره پس از دنباله اصلی مورد بررسی قرار گرفت تا مشخص شود که آیا کاهش تعداد سیارات اطراف این ستاره های قدیمی قابل تشخیص است یا خیر. نتیجه گیری: کاهش وجود دارد.
با استفاده از داده های ماهواره TESS، محققان توانستند ۱۳۰ سیاره نزدیک به ستاره میزبان را شناسایی کنند که ۳۳ مورد از آنها نامزدهای تازه کشف شده هستند.
بر اساس یافته‌ها، غول‌های گازی که به دور یک ستاره پیر می‌چرخند با فرکانس حدود ۰.۲۸ درصد دیده می‌شوند. برای ستارگانی که تازه وارد مرحله پس از توالی اصلی می شوند، این عدد ۰.۳۵ درصد است، اما برای قدیمی ترین ستارگان – آنهایی که وارد فاز غول سرخ می شوند – این میزان به ۰.۱۱ درصد کاهش می یابد.
به عبارت دیگر: روند پیری ستارگان سیارات را یکی یکی از بین می برد.
ستاره های پیر آنها را به “سیاره خواران” تبدیل می کنند.
ادوارد برانت، نویسنده اصلی این مطالعه از دانشگاه کالج لندن و دانشگاه وارویک، گفت:
این شواهد محکمی است مبنی بر اینکه ستارگان، هنگام خروج از فاز توالی اصلی، می توانند به سرعت سیارات را در هسته خود فرو ببرند و آنها را از بین ببرند. “این موضوع برای مدت طولانی نظریه پردازی شده است، اما اکنون می توانیم تاثیر آن را مستقیما مشاهده کنیم و آن را در مقیاس جمعیت بزرگی از ستارگان اندازه گیری کنیم.”
او ادامه می دهد:
ما انتظار چنین تأثیری را داشتیم، اما همچنان از کارایی ستارگان در بلعیدن سیارات مجاور شگفت زده شدیم.
داده ها نشان می دهد که هر چه مدار یک سیاره کوتاه تر باشد، احتمال نابودی آن بیشتر است.
نیروهای گرانشی بین ستاره و غول گازی – مشابه نیروهای بین زمین و ماه – باعث می شود که مدار سیاره به تدریج کوچکتر و کوچکتر شود تا در نهایت در یک مسیر مارپیچی به سمت نابودی کشیده شود.
در برخی موارد، این نیروهای مرگبار می‌توانند غول‌های گاز را از هم بپاشند – پایانی به همان اندازه فاجعه‌بار.
اما سرنوشت زمین چه خواهد شد؟
خورشید ما حدود ۵ میلیارد سال دیگر وارد مرحله پس از توالی اصلی خواهد شد.
سرنوشت زمین بهتر از سیارات بسیار نزدیک مانند عطارد و زهره است، اما همچنان شرایط بسیار سختی را تجربه خواهد کرد.
وینسنت ون الن یکی از نویسندگان از دانشگاه کالج لندن می گوید:
“زمین قطعاً در موقعیت امن‌تری نسبت به غول‌های گازی مورد بررسی در مطالعه ما قرار دارد، زیرا بسیار دورتر است. اما ما فقط به مرحله اولیه پس از توالی اصلی – یک تا دو میلیون سال اول نگاه کردیم؛ و ستارگان همچنان دستخوش تغییرات بسیار بیشتری می‌شوند.”
او می افزاید:
بر خلاف غول‌های گازی منقرض شده، خود زمین احتمالاً از مرحله غول سرخ خورشید جان سالم به در میبرد. اما حیات روی زمین احتمالاً چنین شانسی را نخواهد داشت.
محققان امیدوارند از ماموریت PLATO – که قرار است در اواخر سال ۲۰۲۶ پرتاب شود – برای به دست آوردن اطلاعات دقیق تر در مورد نابودی سیارات اطراف ستاره های قدیمی استفاده کنند. قابلیت‌های این مأموریت به آنها اجازه می‌دهد تا ستارگانی را که حتی مسن‌تر از آنهایی که توسط TESS مشاهده شده، بررسی کنند.
