سرنوشت نقاشی‌های هیتلر چه شد؟
اول اکتبر ، آئودیف هیتلر ، که آرزو می کند یک هنرمند شود ، با یک شکست ویرانگر روبرو شد: گذراندن آزمون ورودی آکادمی هنرهای زیبا وین. این لحظه ، که در آن رویای او برای تبدیل شدن به یک نقاش حرفه ای ، نه تنها مسیر زندگی خود را تغییر داد بلکه به طور غیرمستقیم تأثیرات عمیقی بر تاریخ قرن بیستم داشت.
آدولف هیتلر در سال ۶ در اتریش به دنیا آمد. به عنوان یک جوان ، خود را به عنوان یک هنرمند می دید و در خواب در آکادمی هنرهای زیبا وین ، یک موسسه معتبر که هنرمندان مانند گوستاو آب و هوایی را پرورش داده بود ، در خواب بود. هیتلر پس از مرگ مادرش به وین نقل مکان کرد و با یک وراثت کوچک ، زندگی ضعیفی را به خود اختصاص داد. او روزهای خود را با نقاشی مناظر شهری ، ساختمانها و کارت پستال هایی که گردشگران را فروخته اند ، می گذراند. نقاشی های وی عمدتاً کپی تصاویر موجود یا نمایش های دقیق اما غیر ضروری از بناهای تاریخی بود.
آزمون ورود آکادمی
در ماه سپتامبر ، هیتلر ابتدا امتحان ورودی آکادمی را گرفت. این آزمایش شامل دو مرحله بود: یک تست طراحی اولیه و سپس ارائه نمونه های هنری. هیتلر مرحله اول را پشت سر گذاشت ، اما در مرحله دوم ، نمونه های وی توسط هیئت منصفه رد شد. یک سال بعد ، در اول اکتبر ، او دوباره امتحان کرد ، اما این بار او حتی مرحله اول را پشت سر نگذاشت. گزارش های آکادمی نشان می دهد که نقاشی های وی “فاقد اصالت و تخیل” بود. داوران ، که هویت آنها نامشخص بود ، به او توصیه کردند که به جای نقاشی ، به معماری روی آورند زیرا آثار او از دقت فنی بودند ، اما فاقد روح خلاق مورد نیاز برای یک هنرمند بودند.
یکی از اساتید آکادمی ، که بعداً هیتلر را به دلیل رد وی مقصر دانست ، گفت که آثار وی بیش از حد مکانیکی و فاقد آن بودند. هیتلر بعداً در نبرد کتاب خود این شکست را به یهودیان نسبت داد و ادعا کرد که رد وی نتیجه توطئه علیه وی است ، دیدگاهی که باعث تقویت ریشه های یهودیت وی شد.
تأثیر شکست در هیتلر
رد آکادمی برای هیتلر ضربه عمیقی بود. محروم از حمایت خانواده ، او به زندگی ضعیف در وین ادامه داد ، گاهی اوقات در خوابگاه های عمومی می خوابید و با فروش نقاشی های خود زندگی می کرد. این دوره از زندگی او ، که با انزوا و فقر همراه بود ، عصبانیت و ناامیدی وی را نسبت به جامعه ، به ویژه روشنفکران و نهادهای فرهنگی تشدید کرد. برخی از مورخان بر این باورند که این شکست باعث تقویت احساس فرومایگی و لزوم اثبات خود در هیتلر شد ، که بعداً در جاه طلبی های سیاسی و نظامی آن ظاهر شد.
هیتلر هرگز به طور کامل هنر را متوقف نمی کند. حتی پس از آنکه در سال ۲ به قدرت رسید ، خود را “هنرمند-اجتماعی” می دانست. او مجموعه ای از نقاشی های خود را حفظ کرد و بعداً آثاری را که “فاسد” بود ، مانند هنر مدرن و آثار هنرمندان یهودی ، از موزه های آلمان حذف شد. نمایشگاه “هنر فساد” در سال ۲ نمونه ای از تلاش وی برای تحمیل دیدگاه های هنری خود به جامعه بود.
سرنوشت نقاشی های هیتلر
امروز ، نقاشی های هیتلر ، که تعداد معدودی از آنها را ترک کرده اند ، مورد توجه روابط او با او هستند ، نه به دلیل ارزش هنری آنها. این آثار باستانی ، عمدتاً ساده و ساختمانها ، گاهی اوقات با قیمت های بالا به فروش می رسند ، هرچند بیشتر به عنوان اشیاء تاریخی ، نه آثار هنری. کارشناسان هنرمند بر این باورند که نقاشی های وی فاقد خلاقیت و عمق است و اگر هیتلر به عنوان یک دیکتاتور شناخته نمی شد ، این آثار توجه نمی کردند.
منبع: دیروز
