سوشی با شوماخر؛ سرآشپزی که برای بهترین رانندههای دنیا غذا درست میکرد
با هر آشپزی صحبت کنید، او در مورد استرس و فشار بالای شغل خود به شما خواهد گفت. حالا تصور کنید که سرآشپز برخی از بزرگترین نامهای ورزشی باشید و تقریباً هر هفته مجبور باشید آشپزخانه خود را به کشور دیگری منتقل کنید.
این زندگی سرآشپز سابق فرمول یک دیو فریمن برای حدود ۲۰ سال بود. اما او اکنون بازنشسته شده و صاحب یک زمین گلف در نورفولک است. او در مصاحبه ای با بی بی سی از خاطرات خود می گوید.
دیو در طول دوران حرفه ای برجسته خود برای برخی از رانندگان و تیم های برتر جهان از جمله ردبول، مک لارن، فورس ایندیا، براون، بار، جردن، تیرل و تورو روسو آشپزی کرده است.
دیو که اکنون ۵۹ سال دارد، ۱۳ سال در ارتش خدمت کرد. او آن دوره را بسیار آموزنده می داند زیرا به او کمک کرد تا دوباره روی پای خود بازگردد.
یک ترفیع او را از شغلش به عنوان یک سرآشپز معمولی دور کرد و در حدود سال ۱۹۹۷ بود که احساس کرد دیگر از زندگی و کار در ارتش لذت نمی برد.
او به یاد می آورد: «دوست برادرم برای کارخانه ویلیامز-رنو غذا می داد و به چند سرآشپز نیاز داشت.
دیو پس از پیوستن به آن شرکت پذیرایی، به دلیل قراردادی که با هوندا داشت، یک سال در ژاپن کار کرد.
دیو می گوید: «این یک دوره واقعاً سرگرم کننده بود. کار با ژاپنی ها فوق العاده است. خاطره جالبی از آن دوران دارم. داشتیم گرندپری سوزوکا را ترک می کردیم. آن روزها لباس تیممان را روز آخر به تماشاگران هدیه دادیم. یکی از مکانیک ها کتش را از پنجره بیرون پرت کرد و یک فن با خوشحالی آن را پوشید.
وقتی داشتیم پیست را ترک می کردیم، به سمت اتوبوس تیم دوید، بالا و پایین می پرید و جیغ می کشید و از جلوی اتوبوس دور نمی شد.»
سرانجام راننده اتوبوس مجبور شد در را باز کند. او وارد شد و ساعت مکانیکی رولکس را که در جیب کتش مانده بود به او داد.
مانند بسیاری از جنبه های دیگر این ورزش، مهمان نوازی F1 از زمانی که دیو در اواخر دهه ۱۹۹۰ شروع به کار کرد، بسیار تغییر کرده است.
او می گوید: «ما از آشپزی در گاراژ به کاروان های ۲۰ میلیون پوندی رسیدیم. وقتی این کار را شروع کردم، یک اجاق گاز کوچک و چند قاشق و چنگال با خود بردیم و مجبور شدیم میز و صندلی و وسایل دیگر را اجاره کنیم. واقعاً مثل رفتن به کمپ بود.»
تهیه غذا در این ورزش بسیار تغییر کرده است، اکنون بسیار حرفه ای تر و با پیشخوان ها و تجهیزات مناسب تر شده است.»
پس از گذراندن مدتی در ژاپن، تخصص دیو در تهیه سوشی باعث محبوبیت او در میان برخی از بزرگترین نامهای این ورزش شد.
“بسیاری از آنها مانند خوان پابلو مونتویا، جنسن باتن و روبنس باریچلو عاشق غذاهای ژاپنی بودند.”
البته این کار خطرات خودش را داشت، مثلا تصور کنید روزنامه ها تیتر زدند که سرآشپز هوندا ۵ راننده برتر مسابقه را مسموم کرد.»
یکی از رانندگانی که به دیو و سوشی او علاقه خاصی داشت، میشائیل شوماخر قهرمان هفت دوره جهان بود.
دیو می گوید: «اگرچه او در تیم هوندا نبود، اما عاشق غذاهای ژاپنی بود. بنابراین ما به هر مسیری میرفتیم، فیزیوتراپش گاهی میآمد و برایش یک بشقاب سوشی میگرفت.»
من یک بشقاب ژاپنی بسیار زیبا و مشکی را فقط برای مایکل خریدم تا آن را خاص تر کنم. اما متأسفانه اولین باری که خواستم برایش غذا بفرستم مصادف شد با زمانی که در سن مارینو بودیم و او خبر فوت مادرش را دریافت کرد.»
او غذایش را خورد و در اولین پرواز رفت. اما روز بعد برگشت و در مسابقه پیروز شد. او هرگز بشقاب را به من پس نداد. وقتی از فیزیوتراپش بعد از مسابقه پرسیدم بشقاب من کجاست؟ او گفت مایکل آن را برداشت. در هواپیما و اکنون در خانه اوست. “به شوخی گفتم خوب است، چون آن را ۱۰۰ پوند خریدم.”
“اما پنج دقیقه بعد، یک نفر با دسته چک آمد. مدتی بعد، مایکل را در موناکو دیدم و به شوخی گفتم دزد، بشقاب من کجاست! و با هم خندیدیم.”
شوماخر در دسامبر ۲۰۱۳ در یک حادثه اسکی از ناحیه سر آسیب دید و از آن زمان در انظار عمومی دیده نشده است.
دیو خاطرات خوبی از شوماخر دارد و می گوید: «مایکل واقعاً عالی بود. در ژاپن، در آخرین مسابقه سال، فراری دوباره مقابل ویلیامز قرار گرفت و هر تیمی که برنده می شد، قهرمانی را به دست می آورد. بنابراین واقعاً متشنج بود.”
“بالبیر، فیزیوتراپ شوماخر به کاروان آمد و گفت مایکل دوست دارد با شما یک عکس یادگاری داشته باشد. باورم نمی شد این مایکل شوماخر بود که می خواست با من عکس بگیرد نه برعکس!”
من با لباس تیم ویلیامز به گاراژ فراری رفتم و مایکل آمد و گفت، دیو، فقط میخواستم از شما تشکر کنم. او آن را امضا کرد: برای سوشی من.
آشپزی تنها نقش دیو در دوران حضورش در فرمول یک نبود. در تیم هایی که به دلیل صرفه جویی در هزینه، خدمه کمی داشتند، گاهی اوقات تابلوهایی را در کنار پیست نگه می داشت که حاوی پیامی برای رانندگان مسابقه بود.
من قبلاً این کار را در تیم براونز انجام میدادم زیرا آنها کسی را برای این کار نداشتند.»
“یک بار روی تابلو برای همسرم پیشنهاد ازدواج نوشتم و به سمت گاراژ ردبول دویدم. وقتی تابلو را دیدند به من اجازه دادند روی دیوارشان بروم. جلوی چشم دو میلیارد نفر بود، بنابراین همسرم را مجبور کردم. برای موافقت!”
این روزها، دیو از امتیازات جدول امتیازات تیم استفاده نمی کند و سریع ترین رانندگان جهان را تغذیه نمی کند. او و همسرش سال گذشته باشگاه گلف میدلتون هال در نورفولک را خریدند. به دلیل سابقه مسابقه ای خود، نام سوراخ های زمین گلف را به نام رانندگان تغییر داد.
ما همه سوراخ ها را به نام رانندگان فرمول یک نامگذاری کردیم. بنابراین ما آلونسو، شوماخر، فیتیپالدی و ورشتاپن را داریم. جایی که در واقع یک تپه در جاده داریم، نام آن را تپه گذاشتیم.
یکی از نامهای غایب معروف راننده مرسدس جورج راسل است. اما به گفته دیو: “او هنوز قهرمان جهان نشده است!”
بنابراین اگر راسل برای پیروزی و غلبه بر مکس ورشتاپن شکست ناپذیر به انگیزه بیشتری نیاز داشت، سوراخی به نام او در یک زمین گلف در زادگاهش ممکن است درست باشد.
منبع: بی بی سی