طرح تبدیل تونل‌های نازی‌ها به پناهگاه لوکس برای ثروتمندان در آلمان جنجال‌برانگیز شد
یک تاجر املاک آلمانی با طرحی برای تبدیل شبکه تونل های دوران جنگ جهانی دوم به پناهگاهی لوکس برای ثروتمندانی که از جنگ جهانی سوم می ترسند، خشم را در آلمان برانگیخت.
این پروژه که بر استفاده از یک ارز دیجیتال به نام Bunker Coin به عنوان گذری به پناهگاه آخرالزمانی متکی است، خانواده‌های کارگران اجباری را که این تونل را تحت حکومت نازی‌ها ساخته بودند، شوکه کرده است.
در این میان برخی معتقدند که این پروژه تلاشی پیچیده برای تحت فشار قرار دادن مقامات آلمانی و افزایش قیمت این اموال حساس تاریخی به منظور فروش مجدد آن به دولت است.
این مجموعه تونل توسط زندانیان اردوگاه کار اجباری “بوخنوالد” واقع در جنگلی در حدود ۲۰۰ کیلومتری جنوب غربی برلین و در نزدیکی شهر هالبرشتات ساخته شده است.
حدود ۷۰۰۰ کارگر اجباری در این اردوگاه زندانی بودند که بیش از نیمی از آنها هنگام حفر تونلی به طول ۱۳ کیلومتر جان باختند که در مراحل پایانی جنگ از آن به عنوان کارخانه هواپیماسازی استفاده می شد.
امروز، یک مرکز یادبود در نزدیکی اردوگاه کار اجباری لانگنشتاین-تسوایبرگ، یکی از شرکت های تابعه اردوگاه کار اجباری بوخنوالد، به قربانیان و بازماندگان اختصاص داده شده است.
لوئی برتراند، پسر ژان لوئی برتراند، یکی از زندانیان سابق اردوگاه، به شدت از طرح تبدیل این مکان به “بزرگترین پناهگاه خصوصی جهان” عصبانی است.
وی گفت: پدرش بخشی از دوران جوانی خود را در این اردوگاه به جا گذاشت و در سال ۱۳۹۲ در آنجا به خاک سپرده شد.
در حال حاضر تنها تصاویری از این پناهگاه موعود در یک وب سایت وجود دارد.
به گفته صاحبان ملک، این پناهگاه به عنوان مکانی امن برای ثروتمندان با امکاناتی مانند درمانگاه، مدرسه، کارگاه، کازینو، بار، سالن بدنسازی، اسپا و حتی «طلوع و غروب مصنوعی خورشید» طراحی شده است.
اقامتگاه‌ها باید شبیه کابین‌های کشتی‌های تفریحی لوکس باشند و غذا از طریق کشاورزی داخلی و پرورش قارچ تامین می‌شود.
دسترسی به این پناهگاه در مواقع جنگ یا بلایای بزرگ با خرید «Bunker Coin» امکان پذیر است. هر سکه پناهگاه یک سانتی متر مکعب فضای سرپناه می خرد و قیمت یک اتاق کوچک نیم میلیون یورو تخمین زده می شود.
گرو فدکه، رئیس مرکز یادبود لانگنشتاین-زوایبرگ، این پروژه را رد کرد و آن را “رویکردی نامناسب برای برخورد با میراث تاریخی تونل” خواند.
وی تاکید کرد: این تونل ها از نظر تاریخی بسیار حائز اهمیت هستند زیرا تقریباً هیچ نشانه تاریخی از دوران نازی در محل اردوگاه زندان وجود ندارد.
شرکت توسعه این پروژه به مدیریت «پیتر کارل اوگل» که پیش از این با افراد راست افراطی در ارتباط بوده است، این تونل را در سال ۲۰۱۹ به مبلغ ۱.۳ میلیون یورو خریداری کرد.
آقای یوگل در مصاحبه ای گفته است که هدفش “نجات جان انسان ها در مواقع اضطراری” بوده و مدعی شده است که “این تونل ها هیچ ربطی به اردوگاه زندان دو کیلومتری ندارند.”
اما نهادهای مدافع حقوق قربانیان این ادعا را رد کرده و تاکید کرده اند که تنها دلیل وجود این کمپ، احداث تونل در نزدیکی آن بوده است.
آقای اوگل به ایالت زاکسن-آنهالت پیشنهاد داده است تا تونل ها را به مبلغ ۸ میلیون یورو بازخرید کند. رقمی بسیار بیشتر از مبلغی که برای خرید پرداخت کرده بود.
وزارت فرهنگ این ایالت تأیید کرد که هنوز هیچ درخواست مجوزی برای پناهگاه ارسال نشده است و هرگونه تغییر در ساختار یا کاربری نیاز به تأیید دارد.
ژان لویی برتراند معتقد است که هدف پیتر کارل اوگل از این پروژه ایجاد پناهگاهی برای ثروتمندان نیست، بلکه صرفاً «پول درآوردن» است.
منبع: یورونیوز
