عدالت جنسیتی در حرفه وکالت؛ تأملی انتقادی بر برنامه‌های IBA از منظر یک وکیل بین‌المللی :: افق میهن

هشتمین فروردین در بیانیه رسمی ، اتحادیه بین المللی نوار (IBA) (IBA) مجدداً تعهد خود را به ارزشهای اساسی “تنوع ، برابری و تنوع” (DEI) در حرفه حقوقی تکرار کرد. اظهارات آقای جیما کاری ، رئیس IBA ، در حاشیه روز جهانی زنان و معرفی مجموعه ای از سازمانها در این رابطه ، فرصتی را برای ما فراهم می کند تا در آینه ای از واقعیت های متنوع و ناهمگن سیستم های قانونی ، آنچه را “جهانی سازی” از این شخص حقوقی می نامیم ، تأمل کنیم.

گامی در مسیر عدالت اجتماعی ، اما در کدام زمینه؟

شکی نیست که برنامه هایی مانند تدوین دستورالعمل های برابری جنسیتی ، حمایت از حضور زنان در گروه های مدیریتی و راه اندازی شبکه هایی مانند WLC (کمیته نوار زنان) در ساختار IBA ، از دیدگاه ساختاری ، یک رویکرد آینده نگر به عدالت جنسیتی را نشان می دهد. اما سوال مهم این است: آیا این سیاست ها به اندازه جهان جنوبی ، به ویژه سیستم های حقوقی با سنت های فقهی قوی یا عرفی؟

به عنوان مثال ، در بسیاری از کشورهای اسلامی ، مفاهیمی مانند سازگاری ، سرپرستی یا اولویت در شهادت ریشه در سیستم حقوقی دارند و محدودیت های ضمنی در مورد مشارکت زنان در قانون یا قضاوت دارند. حتی در برخی از کشورها ، وکلای زن برای ورود به دادگاه های خاص یا رسیدگی به پرونده های خاص با موانع قانونی یا فرهنگی روبرو هستند. آیا چارچوب های ارائه شده توسط IBA در این موارد دارای راه حل های خاص ، متناسب و بومی شده است؟ یا آیا فقط یک نسخه واحد را برای سیستم های حقوقی ناهمگن تجویز می کند؟

مردانی که از تغییر یا مواد نگهدارنده ساختار حمایت می کنند؟

برنامه مردان قهرمانان برای تغییر ، معرفی شده توسط IBA ، تلاش مثبتی برای جذب حمایت از رهبران مرد در مسیر برابری جنسیتی است. اما نگرانی این است که این برنامه اگر محدود به “تشریفات گفتار” باشد ، می تواند منجر به تقویت همان ساختارهای سلسله مراتبی شود که اساساً محل جنبش های عدالت زنان بوده است. مشارکت واقعی مردان در این زمینه باید با تعریف مجدد مفاهیم قدرت ، امتیاز و رهبری همراه باشد. این امر مستلزم شجاعت ساختاری است ، نه صرفاً ارتباطات نمادین.

برابری جنسیتی در عمل: چالش های سیستم های حقوقی محافظه کارانه

مطالعات میدانی منتشر شده توسط IBA حاکی از آن است که تبعیض ساختاری ، عدم ارتقاء شغل و عدم حمایت در محیط کار سه مانع اصلی وکلا در سراسر جهان است. اما تجربه شخصی من به عنوان وکیل و استاد حقوق در یک سیستم حقوقی با تاریخ فقه ای نشان می دهد که مانع اصلی اغلب در عدم شناسایی ظرفیت های حقوقی داخلی برای اصلاح در سیستم ها است.

به عنوان مثال ، قوانین فقهی مانند “لا دامار” ، “نفی ASR و Haraj” یا حتی “Elnas al -mutun Ali al -mawlam” در فقه اسلامی ، در حمایت از برابری حقوقی زنان در این زمینه تفسیری جدید دارند. اما در هر یک از اسناد IBA ، هیچ تلاشی منسجم برای گفتگو با این سنت های حقوقی وجود ندارد.

خلاصه: راه طولانی به واقعیت جهانی

اتحادیه بین المللی وکلا به درستی پرچم عدالت جنسیتی را مطرح کرده است. اما اگر پرچم فقط در پشت بام سیستم های حقوقی غربی بلند شود ، مخاطبان گسترده تر خود را از دست می دهد. برای دستیابی به عدالت در حرفه قانون ، IBA باید به جای اینکه صرفاً در مسیر تکرار شعارهای جهانی حرکت کند ، با سیستم های حقوقی متنوع جهان درگیر گفتگوی عمیق ، انتقادی و چند ساله با سیستم های حقوقی متنوع جهان باشد. چه در آمریکای لاتین ، در آسیا ، یا در خاورمیانه و شمال آفریقا.

برابری جنسیتی تنها در صورتی حاصل می شود که با زبان ، بافت و ارزشهای هر جامعه ای صحبت کند. نه فقط با توصیه های جهانی.

دکتر حسین تیپ – وکیل ، استادیار حقوق بین الملل