عظمت قلم و مسئولیت سنگین خبرنگار :: افق میهن

گزارشگر آینه جامعه است. اگر این آینه را بشکنیم ، چهره واقعی خود را نمی بینیم …..

راهبه و جاسم َ t َ n این نان و القلام است ، نه نان تملق!
این آیه فقط یک عبارت قرآنی نیست ، بلکه یک منشور روزنامه نگاری است. خدا به قلم قسم خورد ، به این معنی که صاحب قلم مسئولیت الهی را بر عهده دارد. خبرنگار وارث این سوگند است. کسی که در سایه عظمت قلم سرپرست حقیقت می شود.
در دنیایی که حقیقت با تبلیغات ، سانسور و تحریف محاصره می شود ، خبرنگار کسی است که با قلم خود ، با صدای خود ، با دوربین و گاهی در یک احمق. او نه تنها راوی وقایع ، بلکه حفظ حافظه جمعی ، صدای سوءاستفاده و وجدان بیدار جامعه است.
روزنامه نگاری حرفه ای نیست که بتواند پاداش های نمادین را حس کند. این حرفه با زندگی و خون معنی دار است. ایستاده در خط مقدم حقیقت ، تا آخرین لحظه در میدان بمانید. خبرنگاران آخرین قشر هستند که از میدان های نبرد و جبهه های نبرد خارج می شوند.
اما موقعیت آنها با دولت ها و نهادهای قدرت کجاست؟
خبرنگار ؛ ستون دموکراسی ، نه ستون پنجم!
در هر جامعه ای که دموکراسی را علت آن می داند ، خبرنگار کار نیست بلکه “ستون” است. ستون چهارم دموکراسی ، که در صورت فاسد شدن ، در یک سراشیبی نیز فرو می رود.
خبرنگار چشم بیدار جامعه است. اگر این چشم را ببندیم ، تاریکی همه چیز را سایه می زند.
دولت ها باید بدانند که روزنامه نگار و رسانه ها شریک توسعه هستند و نه آشفتگی آن. رسانه آزاد دشمن سیستم نیست بلکه ضمانت سلامت آن است. اگر خبرنگار نتواند از حقیقت سؤال کند ، بنویسد ، افشا کند و از آن دفاع کند ، جامعه به بی اعتمادی ، فساد و انفعال می رود.
روز خبرنگار در قالب “کارت هدیه” و پیام تبریک خلاصه نمی شود. این روز باید نقطه شروع برای تجدید نظر در سیاست های رسانه ای باشد. امنیت شغلی ، آزادی بیان ، دسترسی به اطلاعات و پشتیبانی قانونی برای خبرنگاران باید ارائه شود.
خبرنگار نباید از ترس شکایت ، تهدید یا حذف زندگی کند. او باید بداند که پشتش به قانون داغ است ،
شهدای رسانه ای ؛ نماد تعهد ، نه هزینه فراموشی
در جنگ اخیر با رژیم صهیونیستی ، شهدای رسانه ای نشان دادند که روزنامه نگاری فقط یک کار نیست. آنها زندگی خود را نه برای اضافه کاری ، بلکه برای عرق ملی ، برای مأموریت اطلاعات ، برای بیدار کردن وجدان جهانی قربانی کردند.

گزارشگر آینه جامعه است. اگر این آینه را بشکنیم ، چهره واقعی خود را نمی بینیم.
دولت و نهادهای مسئول باید بدانند که خبرنگار دشمن نیست بلکه یک هشدار است. در گزارش خود ، او زنگ هشدار را برای تصحیح انجام داد ، نه تخریب.
این نان و القلام است ، نه نان تمسخر!
راهبه ، اولین حرف اولین سوگند الهی به قلم ؛ کلمه ای که در قلب او به نجات فریاد می زند. نجات از جهل ، از اعوجاج ، فراموشی. قلم یک چراغ در دست خبرنگار است. نوری که راه را در تاریکی بی خبر نشان می دهد. آنچه گزارشگر می نویسد صرفاً خبر نیست ؛ ردپای حقیقت در صفحه تاریخ ، سند بیداری یک ملت است.
خبرنگار وارث نان است. همان نان که ممکن است نان نباشد! با هر کلمه ، با هر تصویر ، با هر گزارش ، پرده غفلت را رها می کند. در دنیایی که دروغ در لباس حقیقت ظاهر می شود ، خبرنگار کسی است که لباس را از واقعیت بیرون می کشد تا چهره واقعی را آشکار کند.
اما این وراث نان نباید قربانی بی عدالتی باشند. آنها نباید برای نوشتن حقیقت بپردازند. آنها نباید به خاطر سؤال مجازات شوند. جامعه ای که به خبرنگار افتخار می کند ، از حقیقت تجلیل کرده است. و اگر خبرنگار تهدید شود ، در واقع ، حقیقت تهدید می شود …
روز خبرنگار ؛ روز ادعا ، نه جشن توخالی
روز خبرنگار روز سلام نیست. روز تعهد تعهد دولت به آزادی رسانه ها ، تعهد نهادهای قدرت به شفافیت ، تعهد جامعه برای حمایت از صدای حقیقت.
این روز باید فرصتی برای تجدید نظر در سیاست های رسانه ای ، حمایت از افراد رسانه ای باشد که در بدترین حالت و با مشکلات چرخه رسانه ، گزارشگر به عنوان وجدان جامعه هستند. خبرنگار را بشناسید ، آزار دهنده نباشد و بدانید که هیچ پیشرفتی بدون رسانه آزاد ، بدون گزارش بدون گزارش صادقانه و بدون امید و بدون صدای حقیقت ، هیچ پیشرفتی ندارد.
مؤسساتی که از خبرنگار می ترسند فراموش نخواهند کرد که همان خبرنگار بود که در سال ۷۷ ، اوج باشکوه افراط گرایان را که خود را در پشت دین پنهان کرده بودند ، فاش کرد.
در این میان ، با این حال ، رسانه های بیگانه و خائن به کشورهایی که دست کثیف آن برای مردم ساخته شده است ، هیچ بوی بشریت در کشور ندارد.
امیدوارم که از رسانه ها ، رسانه ها ، خبرنگاران ، فرصت و فرصتی برای تأمین رسانه های SO -Called پشتیبانی نکنیم …
بلوک مورتزا – کارشناس رسانه