عکس های فتوشاپ و بر باد رفتن رویای دختران؛ یک هشدار جدی، بلاگرها فوتبالیست نیستند!
یک الزام جالب از سوی کمیته مجوزهای حرفه‌ای، باشگاه‌های لیگ برتر را ملزم کرده است که تیم‌های زنان خود را به میدان برسانند، در حالی که مدیران عامل باشگاه اکنون در تلاش برای برآورده کردن این شرایط هستند. اما از آنجایی که این قانون مخصوصا برای باشگاه هایی است که شانس حضور در لیگ قهرمانان آسیا را دارند. مهم است و از طرفی همین باشگاه ها بیشتر درگیر نقل و انتقالات تابستانی هستند. یک ریسک جدی مدیران عامل را تهدید می کند. خطر اعتماد به وبلاگ نویسانی که تظاهر به فوتبالی می کنند و سال ها از این طریق و استفاده از احساسات هواداران فالوور جمع کرده اند. اما خبر جالب برای اهالی فوتبال این است که هیچ کدام از این وبلاگ نویسان سال هاست در سطح اول و حتی دوم فوتبال بانوان ایران جایگاهی ندارند!
پوشیدن پیراهن یک تیم محبوب، ایستادن بر روی نزدیکترین زمین چمن مصنوعی موجود، بوسیدن لوگو و گرفتن چند عکس از پیش تعیین شده، شرط لازم برای تبدیل شدن به یک وبلاگ نویس فوتبال است. در این میان، البته زمانی که هیچ یک از آنها در داخل کشور مشتری ندارند; برخی از این وبلاگ نویسان پول بیشتری را برای تیم های خارج از کلاس در کشورهایی که هیچ حرفی در فوتبال ندارند خرج می کنند. برای اینکه داستان کمی طبیعی تر به نظر برسد انجام شده است. مشکلی که البته تا کنون فقط گریبانگیر فوتبال بانوان شده و دلیل آن هم مشخص است؛ پخش نشدن مسابقات فوتبال بانوان و عدم پوشش کافی رسانه ها باعث شده حتی جدی ترین اهالی فوتبال نیز از ستاره های واقعی فوتبال بانوان بی اطلاع باشند. در این شرایط این معضل برای عده ای خوب شده و با انتشار عکس های به اصطلاح جعلی خود را به بازیکنی و البته ملی پوشان تظاهر می کنند! اکنون انتظار داریم مخاطب تفاوت بین وبلاگ نویس و فوتبالیست را تشخیص دهد. این یک توقع تقریباً غیرمنطقی است که آنها نه وظیفه ای در قبال آن دارند و نه در محیط مسموم مجازی امروزی اولویت محسوب می شود. اما چه زمانی موضوع جدی و البته خطرناک می شود؟
به اشتراک گذاشتن عکس های این وبلاگ نویسان در فضای مجازی و البته صرف مقداری پول در صفحات زرد اینستاگرام و کانال های تلگرامی مثل همیشه مخاطب را به سلیقه نادرست عادت می دهد. هواداران فوتبال با تماشای این عکس های غیر واقعی هیچ منبع تاییدی ندارند و معتقدند این وبلاگ نویسان فوتبالیست های انتقام جو هستند. در این شرایط البته از جمله چاشنی مظلومیت به دلیل محدودیت در فوتبال بانوان و همچنین عکس های فتوشاپی، مخاطب را وادار به همراهی می کند و در نهایت این همراهی به یک کمپین اشتباه منجر می شود; «فشار بر مدیران و انتخاب این وبلاگ نویسان به عنوان مهمترین ارکان تیم فوتبال بانوان باشگاه مورد نظر، یعنی در ابتدای این راه پر پیچ و خم که سال هاست فوتبالیست های زن برای رسیدن به این نقطه تلاش می کنند. “
حضور این افراد به عنوان افراد تعیین کننده و مهم در فوتبال بانوان نتیجه ای جز سقوط نخواهد داشت. یعنی در ابتدای مسیری که بعد از حدود دو دهه می تواند سکوی پرتابی برای رشد فوتبال بانوان باشد. انتخاب های اشتباه مدیران تمام رویاهای دختران فوتبال را از بین می برد. اما راه حل چیست؟ با اشاره به اشاره مسابقات فوتبال بانوان و کسانی که سال ها بدون هیاهو برای رسیدن به این نقطه تلاش کردند؛ بهترین راه و البته وظیفه همه مدیران عامل. فراموش نکنیم که خشت اول معمار کج تا دیوار کج بالا می رود!
