غاری باستانی در کارائیب راز زنبورهایی را فاش میکند که درون استخوانها لانه میساختند
نسلهای متوالی زنبورهای باستانی و تکهمسر خانههای خود را در حفرههای دندانی یک استخوان فسیل فسیل شده ساخته بودند. استخوانی که اخیراً در غاری در جزیره هیسپانیولا در منطقه کارائیب کشف شده است.
به گزارش افق میهن و به Sciencealert. این اولین باری است که دانشمندان شاهد زندگی زنبورهای باستانی در حفرههای فسیلی هستند. کشفی که به وضوح نشان می دهد که “خانه” واقعاً می تواند هر جایی باشد که بتوانید آن را بسازید.
دیرینه شناسان بر این باورند که این استخوان فک زمانی متعلق به جونده ای شبیه به کاپیبارا به نام Plagiodontia araeum بوده است. حیوانی که احتمالا توسط جغد وارد غار شده است. جغد پس از خوردن این پستاندار که اکنون منقرض شده است استخوان فک خود را دور انداخت.
با گذشت زمان دندان های این فک شل و پراکنده شد و استخوان به آرامی در زیر لایه ای از رسوبات ریز خاکی مدفون شد.
در این حفرههای خالی – به نام «آلوئولهای دندانی» – گونهای از زنبورهای حفار که به تازگی توصیف شدهاند به نام Osnidum almontei خانهای چند نسلی برای خود ساختند.
تصاویر سی تی اسکن و عکس های استخوان فک چپ Plagiodontia araeum و نمونه نوع ichnofossil Osnidum almontei نشان می دهد که چگونه این حفره ها به لانه تبدیل شده اند.
(وینیولا لوپس و همکاران، انجمن سلطنتی علوم باز، ۲۰۲۵)
دانشمندان از این موضوع فقط به این دلیل آگاه شدند که سطح صاف غیرعادی درون یکی از این سوراخ ها توجه لازارو ویگنولا لوپس، دیرینه شناس موزه تاریخ طبیعی فلوریدا را به خود جلب کرد. او در حین کاوش در استخوان ها به این علامت برخورد کرد.
وینیولا لوپس و همکارانش در مقاله علمی خود توضیح می دهند:
اسکنهای توموگرافی کامپیوتری با وضوح بالا از استخوانهای میزبان نشان میدهد که حفره به صورت چند نسلی استفاده شده است؛ موضوعی که نشاندهنده استفاده مکرر و نوعی وفاداری به محل لانهسازی است.»
آنها اضافه می کنند:
“وفاداری در رفتار لانه سازی زنبورها به درجه ثبات یا ویژگی در افق میهن و استفاده از یک گونه یا حتی یک فرد از مکان ها یا مواد خاص برای لانه سازی اشاره دارد.”
پس از اینکه محققان آموختند به دنبال چه نشانه هایی هستند، نمونه های زیادی از سلول های لانه زنبورهای این زنبورها را در میان استخوان های پراکنده در رسوبات یافتند. حتی یکی داخل استخوان فک یک تنبل.
اگرچه تنها چیزی که باقی مانده است “فسیل های پا” یا ichnofossils O. almontei است، اما این بقایا داستان شگفت انگیزی از رفتار این زنبورها را روایت می کند.
تیم تحقیقاتی می نویسد:
سلولهای Osnidum almontei بسیار فرصتطلب به نظر میرسند و تمام بخشهای استخوان موجود در این رسوب رسوبی را پر کردهاند.
و سپس اضافه می کنند:
به همین ترتیب، فراوانی لانهها در سراسر این نهشتهها نشان میدهد که غار برای مدت طولانی به عنوان محل تجمع و لانهسازی توسط این زنبور یکهمسر مورد استفاده قرار میگرفت.
این تحقیق در مجله علمی Royal Society Open Science منتشر شده است.
