غفلت مدیریتی؛ بزرگ‌ترین تهدید برای برند کشاورزی آستانه‌اشرفیه
به بهانه برگزاری جشنواره برنج و بادام زمینی در لیچاه لشت نشا
در حالی که سال هاست بادام زمینی نام آستانه اشرفیه را در نقشه کشاورزی ایران تثبیت کرده و حتی محصولات سایر استان ها نیز برای فرآوری به این شهرستان ارسال می شود، بی توجهی های مدیریتی و عدم اتفاقات هویت ساز باعث شده تا برند این محصول ملی به تدریج تحت الشعاع قرار گیرد.
افق میهن، در اقتصاد امروز، «تولید» تنها نقطه شروع است; ارزش واقعی زمانی شکل می گیرد که محصول هویت پیدا کند، دیده شود، در ذهن جامعه بماند و نام یک شهر را یدک بکشد.
چندی پیش صالح محمدی رئیس سازمان جهاد کشاورزی گیلان گفت: بر اساس استانداردهای گیلان جشنواره های کشاورزی در سطح استان برنامه ریزی و اجرا می شود و سازمان جهاد کشاورزی دبیری این جشنواره ها را برعهده دارد که این برنامه ها بر اساس محصولات ارزشمند هر شهرستان و با همکاری فرمانداران و مدیران حوزه های جهاد کشاورزی و پس از طی مراحل کارشناسی مدیریت جهاد کشاورزی برگزار می شود. تعیین زمان مناسب هدف ما از برگزاری این جشنواره ها نه تنها یک مراسم نمادین، بلکه تقویت فرهنگ شکرگزاری، پاسداری از زحمات کشاورزان و توجه به پیوند انسان و طبیعت است.
همانطور که چای با لاهیجان، زیتون با رودبار و کلوچه با فومن در خاطره جمعی ایرانیان گره خورده است، بادام زمینی نیز سالهاست که مزیت قطعی و برند دیرینه آستانه اشرفیه بوده است. حتی کشاورزان اردبیلی و سایر استان ها محصولات خود را برای فرآوری و فروش پس از برداشت به آستانه می آورند. یعنی محوریت زنجیره ارزش بادام زمینی در دست این شهر است.
اما سوال تلخ و جدی اینجاست: چرا آستانه اشرفیه آنچنان که باید در حفظ برند کشاورزی خود موفق نبوده است؟
چندی پیش خبر برگزاری جشنواره شکرگزاری برداشت برنج و بادام زمینی در روستای لیچاه از توابع لشتنشا اعلام شد. رویدادی فرهنگی-اقتصادی که طبق اعلام رسمی برای تقویت برند تولیدات بومی و اصل برگزاری آن در لیچاه به عنوان روستایی که اتفاقاً به دلیل همجواری با آستانه اشرفیه بادام زمینی کشت می شود، ستودنی است. اما یک نکته مهم را نمی توان نادیده گرفت: وقتی آستانه اشرفیه قطب رسمی، تاریخی و اقتصادی تولید بادام زمینی کشور است و برنج هاشمی، صدری و دم سیاه همیشه زبانزد بوده است، چرا نباید جشنواره این محصولات در آستانه اشرفیه برگزار شود؟
پر واضح است که این موضوع نه ناشی از ضعف تولید است و نه از نبود مزیت و نه حتی فقدان ظرفیت اجتماعی; این نتیجه مستقیم غفلت مدیریتی است. سال هاست که مدیران کشاورزی و فرمانداری آستانه از «رویداد»، «برندسازی»، «رسانه» و «بازار» غافل بوده اند. در حالی که شهرهای همجوار با کوچکترین فرصتی عنوان برند، جشنواره یا رویداد فرهنگی را به نام خود ثبت می کنند، آستانه اشرفیه همچنان در چرخه تردید، مکاتبات اداری و تعارف های مدیریتی گرفتار است.
اگر شهری جشنواره ایجاد نکند، محصول خود را شناسایی و تبلیغ نکند، دیگران این کار را انجام خواهند داد. از این رو جشنواره تخصصی سالانه بادام زمینی با حضور تولیدکنندگان، کارخانه داران، شرکت های بسته بندی، فروشگاه های زنجیره ای و صادرکنندگان می تواند این شهر را به قطب رسمی کسب و کار بادام زمینی کشور تبدیل کند.
از این رو ایجاد نشان استاندارد بادام زمینی آستانه، برگزاری نمایشگاه های ملی، تولید محتوای رسانه ای، تورهای کشاورزی و رویدادهای فصل برداشت از اقدامات حیاتی و فوری است.
واضح است که بادام زمینی آستانه اشرفیه با وجود اصالت و مرغوبیت، جای «برندسازی» در سطح ملی دارد.
اگر مدیران شهری در چارچوب مکاتبات و هماهنگی به حرکت خود ادامه دهند، شهرهای دیگر از استان های دیگر به راحتی جایگاه آستانه را در اختیار خواهند گرفت.
