قتل 49 زن در پرونده جانی هوسران/ گری لئون ریجوی، دومین قاتل سریالی پرکار آمریکا کیست؟

گفته می‌شود که بیشتر قربانیان ریجوی، کارگران جنسی، خردسالان فراری و سایر زنان در موقعیت‌های آسیب‌پذیر بودند. قبل از مشخص شدن هویت وی، پس از پیدا شدن پنج قربانی اول در رودخانه گرین، رسانه ها به این جنایتکار لقب قاتل رودخانه سبز را دادند. این مرد معمولا قربانیان خود را خفه می کرد و سپس اجساد را در مناطق جنگلی کینگ رها می کرد. این قاتل روانی اغلب به اجساد باز می گشت و رفتارهای جنسی بیمارگونه انجام می داد.

ریج وی از سال ۱۹۸۲ مظنون به قتل بود. با این حال، بازرسان در آن زمان نتوانستند او را به قتل های زنجیره ای زنان مرتبط کنند. پیشرفت‌های بیشتر در آزمایش دینا به بازرسان شواهد کافی برای ارتباط قطعی ریج‌وی با قتل‌ها ارائه کرد و او در ۳۰ نوامبر ۲۰۰۱ هنگامی که کار خود را در کارخانه کامیون کن‌ورث ترک می‌کرد دستگیر شد.

گری لئون ریج وی در ۱۸ فوریه ۱۹۴۹ در سالت لیک سیتی، یوتا متولد شد. او دومین پسر از سه پسر مری و توماس ریج وی بود و زندگی پرتلاطمی در خانه داشت. نزدیکان مادر گری قاتل را مردی سلطه جو توصیف کردند و گفتند که او در کودکی شاهد مشاجرات خشونت آمیز بین والدینش بوده است. پدرش یک راننده اتوبوس بود که اغلب از حضور کارگران جنسی در جامعه شکایت داشت.

ریجوی تا ۱۳ سالگی مشکل شب ادراری داشت. او بعداً به روانشناسان گفت که در نوجوانی احساسات آمیخته ای از خشم و جاذبه نسبت به مادرش داشت و در مورد کشتن او خیال پردازی می کرد.

وقتی گری ۱۶ ساله بود، پسری ۶ ساله را به داخل جنگل کشاند و با چاقو به او حمله کرد، اما این کودک جان خود را از دست داد و جان سالم به در برد.

ریج وی در سال ۱۹۶۹ از دبیرستان فارغ التحصیل شد و با یار ۱۹ ساله دبیرستانی خود، کلودیا کریگ، ازدواج کرد و یک سال بعد به دلیل خیانت متقابل طلاق گرفت. او سپس به نیروی دریایی ایالات متحده پیوست و به ویتنام فرستاده شد و در آنجا در یک کشتی تدارکاتی خدمت کرد و شاهد جنگ بود. ریجوی در طول خدمت خود در ارتش، روابط جنسی مکرری با کارگران جنسی داشت و به این بیماری مبتلا شد. با اینکه از این موضوع عصبانی بود، به این کار ادامه داد.

همسر دوم ریج وی مارسیا وینسلو بود. او در طول ازدواج دوم خود به داشتن کارگران جنسی ادامه داد و از همسرش می‌خواست در مکان‌های عمومی نامناسب، گاهی اوقات حتی در مناطقی که بعداً اجساد قربانیانش کشف شد، رابطه جنسی داشته باشد. این ازدواج نیز با خیانت طرفین به پایان رسید و ریجوی برای سومین بار ازدواج کرد.

ریجوی اعتراف کرد که با کارگران جنسی در تماس بوده و با آنها رابطه عشق و نفرت داشته است. او اغلب از حضور آنها در محله اش گله مند بود، اما مرتب با آنها در ارتباط بود. گری ریج وی در بیانیه‌ای که در جلسه صدور حکمش خوانده شد، گفت که از کارگران جنسی متنفر است و نمی‌خواهد برای سکس به آنها پول بدهد.

در طول دهه های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰، اعتقاد بر این است که ریج وی حداقل ۷۱ زن و دختر نوجوان را در نزدیکی سیاتل، تاکوما و واشنگتن به قتل رسانده است. خودش در شهادتش در دادگاه گفت که آنقدر آدم کشته که حسابش از دست رفته است. قربانیان یا کارگران جنسی یا فراری بودند که او آنها را در امتداد بزرگراه اقیانوس آرام جنوبی به دام می انداخت. ریجوی گاهی اوقات عکس پسرش را به زنان نشان می داد تا آنها را فریب دهد تا به او اعتماد کنند. ریجوی با آنها رابطه برقرار کرد و پس از چند دقیقه دوستش را دور گردن آنها حلقه کرد و آنها را خفه کرد.

او بیشتر قربانیان را در یک خانه یا کامیون یا در یک منطقه منزوی کشت و بیشتر اجساد را در مناطق جنگلی اطراف رودخانه گرین، فرودگاه بین‌المللی سیاتل-تاکوما و محل‌های دفن زباله ساوت کینگ کانتی رها کرد. گری که مدت ها قبل از دستگیری به عنوان مظنون شناخته می شد، در نهایت مورد آزمایش قرار گرفت. دینا مجرم شناخته شد و ۴۸ قتل توسط او انجام شد و سپس دادگاه یک قتل دیگر را به پرونده وی اضافه کرد.

ریجوی به دلیل مذاکره با دادگاه برای کاهش مجازات در ازای افشای محل رها شدن اجساد زنان به اعدام محکوم نشد و در نهایت بدون امکان آزادی مشروط به حبس ابد محکوم شد.