قلعه‌نویی؛ آقای یکی در میان!

فروردین دوم و هفتم تیم ملی فوتبال ایران که چندی پیش در جام ملت ها ناکام ماند و در دیداری پرحاشیه مغلوب قطر شد و از دور رقابت ها کنار رفت، در یک برگشت به مصاف تیم نه چندان معروف ترکمنستان رفت. -چهارمین مسابقه در چارچوب رقابت های مقدماتی جام جهانی. ایران که برای قطعی کردن صعود به مرحله دوم مقدماتی جام جهانی به شش امتیاز این دو دیدار نیاز داشت، به هدف خود رسید. اما عملکرد ملی پوشان در بازی برگشت و ارائه یک بازی نه چندان منسجم، باز هم نگرانی هایی را درباره دانش فنی امیر قلعه نویی و کادر فنی اش ایجاد کرد.

البته قبل از رسیدن به این مقوله بد نیست دو اتفاق جدید را بررسی کنیم. اولین و مهم ترین موضوع مربوط به تغییرات لیست تیم ملی فوتبال ایران برای این دو بازی بود. قلعهنویی که پیش از این از سوی منتقدانش به دلیل استفاده از فرصت بازی برای جوانان و تغییر نسل از فوتبال ایران، پس از تمدید جنجالی قراردادش، چهره خوشحالی از این موضوع نشان داد. او برای ظاهر هشت بازیکن جوان فوتبال ایران را به تیم ملی دعوت کرد و از سه پیشکسوت نیز دعوت کرد.

در لیست جدید افرادی مانند امین حزباوی، سعید سحرخیزان، حسین گودرزی، مهدی لیموچی، جواد آقایی پور، محمد قربانی، ارشا شکوری و محمدرضا آزادی حضور داشتند و چهره هایی مانند کریم انصاری فرد، وحید امیری و احسان حاج صفی به تیم ملی دعوت شدند. اردوی این دو بازی دعوت از این هشت بازیکن به همراه سامان فلاح که پیش از این در اردوی تیم ملی حضور داشت، نوید این را داد که تیم ملی تغییر محسوسی ایجاد کند و به سمت آینده حرکت کند. به خصوص که ترکمنستان روی کاغذ رقیب سرسختی نبود و صعود به جام جهانی هم مانند گذشته سخت نیست. برخلاف انتظار و البته طبق گفته هایی که قلانوی قبل از این بازی ها داشت، فرصت چندانی برای استفاده از این بازیکنان جوان وجود نداشت. چون برخی از آنها نیمکت نشین و برخی دیگر ساکن شدند. اگرچه یکی دو چهره جوان در بین چهار نفری که قرار بود برای اولین بار برای تیم ملی ایران بازی کنند، خوش شانس بودند که دو بازیکن اصلی تیم ملی نیز مصدوم شدند و به جای آنها وارد زمین شدند.

به این ترتیب قلانوی حتی با دعوت از بازیکنان جوان عملاً فرصت چندانی به آنها نداد تا ثابت کند همان طور که خودش تاکید می کرد در این مقطع نتیجه گیری برایش مهمتر از جوانگرایی است.

در کنار این پرونده، سرمربی تیم ملی فوتبال ایران نیز تصمیمی جنجالی گرفت که موافقان و مخالفانی داشت. این اتفاق مربوط به استفاده سیدحسین حسینی، دروازه بان ذخیره تیم ملی در بازی برگشت مقابل ترکمنستان در ترکیب اصلی بود. این انتقال در شرایطی انجام شد که علیرضا بیرانوند در دیدار رفت نه مرتکب خطا شد و نه مصدوم شد. اگرچه ناگفته نماند، این حق مربی است که بازیکنان مورد نظر خود را در تیم انتخاب کند. اما ماجرای سیدحسین زمانی خبرساز شد که باشگاه استقلال با صدور بیانیه ای از امیر قلعه نویی به دلیل عدم استفاده از کاپیتان استقلال در کنار دو مدافع دیگر این تیم در ترکیب تیم ملی ایران انتقاد کرد. این بیانیه جنجال های خبری زیادی را به همراه داشت. اما توصیه قلعه نویی از باشگاه استقلال یکی از آن اتفاقات حساسی بود که مورد توجه سرمربی تیم ملی قرار گرفت.

حالا شاید قلعه نویی دوباره به آمار نگاه کند و یکی دو موضوع را برای بازی تیمش برجسته کند یا به این نکته اشاره کند که ایران برای اولین بار توانسته در خانه ترکمنستان به پیروزی برسد. اما واضح است که این توجیهات برای پاک کردن مشکل است

حالا از این موارد که بگذریم، فرصتی برای ارزیابی شرایط فنی تیم قلانویی در دو بازی نوروزی از دست رفته است. ایران در دیدار رفت با ارائه یک بازی منسجم با نتیجه ۵ بر صفر پیروز شد. اما در میان ناباوری بازی برگشت در آستانه شکست مقابل رقیب گمنام خود بود که خلاقیت مهدی طارمی و مهدی قیدی نقطه کور این بازی را باز کرد و تیم ملی قرار بود بازی را به تساوی بکشاند. با یک گل در پایان مسابقه. به برتری دست یافت؛ البته با ارائه نمایشی جنجالی.

هرچند قلعه نویی توانست ماموریت را به پایان برساند و ایران را در مرحله بعد مسافر کند و دو بازی پیش رو با هنگ کنگ و ازبکستان را رسمی کند. اما سینوسی بازی های تیم ملی در دوران این مربی همچنان نگران کننده است. ایران با چنین نمایشی در جام ملت های آسیا خوب بازی کرد و در روزی که نوبت بد بازی های تیم ملی رسید، در نیمه نهایی در عین ناباوری مغلوب قطر شد و از جام حذفی کنار رفت. البته قلانویی و کادرفنی پس از جام ملت ها حاضر به پذیرش چنین انتقاداتی نبودند و با حمله به حریفان، موضوعات مطرح شده را حب و بغض قرار دادند. اما حالا خواه ناخواه تیم ملی اسیر چنین چرخه ای شده است و دو دیدار مقابل ترکمنستان به خوبی نشان داد که امیر شایسته عنوان “آقای یک وسط” است.

با وجود این او درست مانند اتفاقاتی که بعد از جام ملت ها افتاد، حاضر به پذیرش این موضوع نشد. او این بار زمین چمن مصنوعی ترکمنستان را بهانه کرد و دوباره از آن جملاتی استفاده کرد که اگر مهاجمانش دقت می کردند این اتفاق می افتاد و …. وی گفت: اجازه بدهید به تیم ترکمنستان به خاطر بازی خوبی که انجام دادند تبریک بگویم. آنها تیم و مربی بسیار خوبی دارند. اما قبل از هر چیز باید بگویم که این زمین لذت فوتبال را از بین برد و از AFC و فیفا تعجب می کنم که چطور اجازه دادند بازی بین المللی در این زمین برگزار شود. این زمین لذت فوتبال را گرفت. نقطه تاریک این بازی زمین بود… مسئله مهم این بود که دوباره از موقعیت هایمان استفاده نکردیم. می توانستیم با اختلاف دو یا سه گل برنده شویم و البته در دقایق پایانی احتمال مساوی شدن بازی وجود داشت.»

هرچند قلانویی سعی دارد از زیر بار انتقادات نمایش های سینوسی فرار کند، اما این موضوع از چشم تعدادی از کارشناسان پنهان نمانده است. آنها هم از نحوه استفاده از جوانان دعوت شده به تیم ملی انتقاد کرده اند و هم از تعداد دقایق بازی آنها و هم از سینوزیت بازی تیم ملی انتقاد کرده اند. یکی از این افراد حمید درخشان است. سرمربی اسبق پرسپولیس بعد از دو بازی ایران مقابل ترکمنستان گفت: مشخص است که شرایط چندان باثباتی نداریم، بازی خوبی انجام می دهیم و بازی خوبی نیستیم و ایده آل هم بازی نمی کنیم، علاوه بر آن تغییر کنید. و تحول و جوانسازی با یک یا دو بازیکن اتفاق نمی افتد جوانی باید عاقلانه انجام شود اگر جوانسازی طبق برنامه انجام نشود هماهنگی تیم به هم می خورد ممکن است نتوانند ثبات لازم را ایجاد کنند مشکل افزایش می یابد قطعا اینها دغدغه سرمربی تیم ملی است من جوانگرایی در تیم ملی نمی بینم با تعویض اجباری یکی دو بازیکن جوانسازی صورت نمی گیرد برای جوان سازی باید برنامه ریزی می شد از چند سال پیش؛ اما حالا این یک ریسک است. حالا باید این ریسک را بپذیریم. امیدوارم جواب بدهد.”

حالا شاید قلعه نویی دوباره به آمار نگاه کند و یکی دو موضوع را برای بازی تیمش برجسته کند یا به این نکته اشاره کند که ایران برای اولین بار توانسته در خانه ترکمنستان به پیروزی برسد. اما واضح است که این توجیهات برای پاک کردن مشکل است. او دیگر نه بهانه ای دارد که به تازگی تیم را تحویل گرفته است و نه می تواند ادعا کند که بازی های تدارکاتی نداشته است. چرا که او بیش از یک سال است که سرمربی تیم ملی ایران است و در جام ملت های آسیا به اندازه ای بازی کرد که بتواند تعدادی از آنها را در بازی تدارکاتی قرار دهد. شاید امیر تیمش را بین خوب و بد قبول نکند. اما اگر دلسوزی در بین کسانی که به فکر آینده فوتبال ایران هستند وجود دارد باید به این نقیصه اشاره کرد تا سرمربی در آینده از این انگ فرار کند.