لبخند به ادعای وزیر/ دهمی المپیک؟ حتی شوخی آن هم خوب نیست

نتایج ایران در بازی‌های المپیک ۲۰۲۴ پاریس آنقدر درخشان و غیرمنتظره بود که حتی متولیان و مسئولان این ورزش هم آن را پیش‌بینی نمی‌کردند و به همین دلیل بود که پس از کسب ۱۲ مدال رنگارنگ و کسب مقام بیست و یکم در المپیک. همه هیجان زده موفقیت ایران را در بوق و کرنا می کنند و جایگاه ورزش ایران را بزرگنمایی و بزرگنمایی می کنند.

ابتدا مناف هاشمی دبیرکل کمیته ملی المپیک و سرپرست کاروان ایران در پاریس بود که در مصاحبه طولانی خود پس از پایان المپیک مدعی شد ورزش ایران می تواند به مقام دهم المپیک برسد و این ظرفیت را دارد. . این در حالی است که هاشمی در میانه راه و پس از کسب اولین مدال گفته بود که پیش بینی ماه ۸ یا ۹ مدال برای المپیک است!

نفر بعدی که چنین اظهار نظر عجیب و دور از واقعیت را مطرح کرد، کیومرث هاشمی وزیر ورزش و جوانان بود که در پیامی که در پایان مسابقات المپیک داشت، کسب رتبه های دهم و یازدهم المپیک را چشم اندازی برای ورزش ایران دانست.

فارغ از این اظهارنظرهای غیرمنطقی و غیرحرفه ای که بیشتر شبیه یک هیجان و شوق لحظه ای برای کسب نتیجه درخشان و مبتنی بر تبلیغات است، باید از این دو مسئول به ویژه وزیر ورزش و جوانان پرسید که آیا کسب مقام دهم المپیک یعنی کسب بیش از ۱۰ مدال طلا و ۲۰ مدال در کل. ورزش ایران با چه معیار و معیاری می تواند بیش از ۱۰ مدال طلا و در مجموع ۲۰ مدال در المپیک کسب کند؟ منهای کشتی و تکواندو و حتی وزنه برداری – اگر ناکامی پاریس را مقطعی بدانیم – کدام رشته ما ظرفیت کسب مدال طلا در المپیک را دارد؟ اصولا کدام رشته ما منهای این ۳ رشته ظرفیت مدال آوری در المپیک را دارد یا حتی به آن نزدیک است؟ چطور انتظار دارید در یک المپیک حداقل ۱۰ طلا کسب کنید در حالی که مجموع طلاهای ما در ۳ المپیک اخیر به ۱۰ طلا نرسیده است؟

با کدام امکانات یا زیرساخت های ورزش ایران می خواهید در المپیک ۱۰ طلا بگیرید؟ ورزشگاه آزادی به عنوان نماد ملی و مهمترین ورزشگاه ایران به مرز انحطاط رسیده و حتی توانایی بازسازی آن وجود ندارد. اگر کشتی را که امکانات آن از خیریه سری علی دبیر در قاواره بین المللی است فاکتور بگیریم، هیچ یک از ورزشکاران ایرانی – روی کلمه هیچ تاکید می کنیم – امکانات و زیرساخت لازم را برای تمرین حرفه ای ندارند.

با کدام علم و دانش روز ۱۰ مدال طلای المپیک بگیریم؟ ورزشکاری که با نان شب و اشتغال گیر کرده و نگران زمان پس از قهرمانی است چگونه می تواند به مدال المپیک فکر کند؟

شاید وضعیت فعلی لیگ برتر و جابجایی پرسپولیس و استقلال در فصل جاری بهترین مصداق زیر پا گذاشتن صحبت های وزیر ورزش باشد. دو تیم پرطرفدار پایتخت در این فصل آواره شده اند و تهران، پایتخت ۱۸ میلیون نفری ایران، حتی یک ورزشگاه استاندارد برای میزبانی از این دو تیم ندارد و سرخابی ها مجبورند برای بازی به شهرهای دیگر نقل مکان کنند. .

در فوتبالی که گردش مالی آن به خیلی ها می رسد و مورد توجه همه مردم است، ورزشگاهی برای بازی در تهران وجود ندارد، آن وقت ما در المپیک ادعای دهم را داریم! که شبیه یک شوخی عجیب است.