ماجرای مرموز جابه‌جایی قدیمی‌ترین ماهواره بریتانیا در فضا؛ پای بیگانگان فضایی در میان است؟
قدیمی ترین ماهواره بریتانیا، Skynet-1A، به طور مرموزی جابجا شده است و اطلاعات دقیقی در مورد اینکه چه کسی، چه زمانی و برای چه هدفی این کار را انجام داده است، وجود ندارد. این ماهواره که در سال ۱۹۶۹، چند ماه پس از پا گذاشتن اولین انسان به ماه به فضا پرتاب شد، برای ارتباط نیروهای بریتانیایی بر فراز سواحل شرقی آفریقا طراحی شده بود.
Skynet-1A پس از چند سال عملیات از رده خارج شد و انتظار می رفت که به تدریج تحت تأثیر گرانش بر فراز اقیانوس هند به سمت شرق حرکت کند، اما در حال حاضر، این ماهواره در سمت دیگر زمین در ارتفاع ۳۶۰۰۰ کیلومتری از سطح زمین قرار دارد. قاره آمریکا.
حرکت غیرمعمول قدیمی ترین ماهواره بریتانیا
مکانیک مداری نشان می دهد که ماهواره نیم تنی به طور طبیعی نمی تواند به این نقطه برسد و تقریباً مطمئن است که در دهه ۱۹۷۰ دستور حرکت به سمت غرب را دریافت کرده است. اما سوال اینجاست که چه کسی و چرا چنین دستوری را صادر کرده است؟
جالب اینجاست که اطلاعات کلیدی در مورد این دارایی حیاتی امنیت ملی از بین رفته است! این ماهواره از زباله های فضایی مربوط به ۵۰ سال پیش محسوب می شود، اما این زباله سنگین وزن که از کنترل خارج شد، اهمیت ویژه ای دارد.
تهدید زباله های فضایی
دکتر استوارت ایوز، مشاور فضایی، توضیح می دهد که این تغییر برای بریتانیا مشکل ساز شده است:
این ماهواره اکنون در جایی قرار دارد که ما آن را “چاه گرانشی” می نامیم و در طول جغرافیایی ۱۰۵ غربی مانند یک سنگ مرمر کوچک در ته یک کاسه به عقب و جلو حرکت می کند. (ماهواره های فعال).
وی می افزاید: از آنجایی که این ماهواره از کار افتاده است، خطر برخورد با سایر ماهواره ها وجود دارد و چون متعلق به ماست، همچنان مسئولیت آن بر عهده انگلیس است.
دکتر ایوز کاتالوگ های قدیمی ماهواره و آرشیو ملی را جست و جو کرده و با کارشناسان ماهواره در سراسر جهان صحبت کرده است، اما نتوانسته است سرنخی برای پایان عمر قدیمی ترین فضاپیمای بریتانیا پیدا کند.
تنها مشخص است که Skynet-1A توسط Philco-Ford Aerospace در ایالات متحده ساخته شده و توسط موشک دلتا نیروی هوایی ایالات متحده پرتاب شده است. شرکت فیلکو فورد سال ها پیش منحل شد و امروز دیگر وجود ندارد.
نظریه های مربوط به حرکت Skynet-1A
یک احتمال این است که در ژوئن ۱۹۷۷، زمانی که مرکز عملیات ماهواره ای RAF در اوکانگر برای تعمیرات بسته شد، کنترل موقت ماهواره به نیروهای آمریکایی واگذار شد و این جابجایی ممکن است در همان زمان اتفاق افتاده باشد.
دکتر آرون بیتمن در مقاله ای درباره تاریخچه برنامه Skynet نوشت:
“نخستین ماهواره Skynet انقلابی در ظرفیت مخابراتی بریتانیا ایجاد کرد و به لندن اجازه داد تا با نیروهای انگلیسی تا سنگاپور به طور امن ارتباط برقرار کند. اما از نظر فنی، Skynet-1A آمریکایی‌تر از زمانی بود که ایالات متحده آن را ساخت و پرتاب کرد. به انگلیسی!
گراهام دیویسون، محقق بازنشسته ای که ماهواره Skynet-1A را در اوایل دهه ۱۹۷۰ از مرکز عملیات آن در پایگاه نیروی هوایی سلطنتی اوکانگر اداره می کرد، نظر بیتمن را تأیید کرد:
“آمریکایی ها ابتدا ماهواره را در مدار کنترل کردند. آنها تمام نرم افزارهای ما را با نرم افزار خود تست کردند و در نهایت کنترل فضاپیما را به RAF سپردند.”
در واقع، Skynet-1 به جای انتقال به “قبرستان مداری” (محلی که ماهواره های قدیمی بدون خطر برخورد با ماهواره های فعال قرار می گیرند) در موقعیتی قرار گرفت که اکنون تهدیدی برای سایر ماهواره ها محسوب می شود.
اگرچه در دهه ۱۹۷۰ به پایداری فضا توجه چندانی نمی شد، اما اکنون با افزایش تراکم اجرام در مدار زمین، چنین مسائلی اهمیت زیادی پیدا کرده است.
برای مثال، در طول جغرافیایی ۱۰۵ درجه غربی، یک ماهواره فعال ممکن است تا ۴ بار در روز تکه‌ای از زباله‌های فضایی را در فاصله ۵۰ کیلومتری موقعیت خود ببیند. این فاصله ممکن است طولانی به نظر برسد اما با توجه به سرعت بالای این اجرام در فضا، این فاصله بسیار خطرناک تلقی می شود.
لزوم مدیریت ماهواره های قدیمی
وزارت دفاع بریتانیا اعلام کرد که ماهواره Skynet-1A مرکز ملی عملیات فضایی به طور مستمر رصد و رصد می شود. همچنین در صورت برخورد نزدیک به سایر اپراتورهای ماهواره نیز اطلاع داده می شود تا در صورت نیاز اقدامات پیشگیرانه را انجام دهند. در نهایت، دولت بریتانیا ممکن است مجبور شود این ماهواره قدیمی را به مکان امن تری منتقل کند.
تلاش‌هایی برای توسعه فناوری‌هایی برای جمع‌آوری زباله‌های فضایی در حال انجام است. آژانس فضایی بریتانیا پروژه هایی را برای پاکسازی مدارهای پایین زمین تامین کرده است. همچنین، ایالات متحده و چین نشان داده اند که می توان سخت افزارهای قدیمی را حتی در مدارهای بالا مانند مدار Skynet-1A به دام انداخت.
پروفسور موریبا جاه، استاد مهندسی هوافضا در دانشگاه تگزاس در آستین، در مورد خطرات زباله های فضایی می گوید:
بخش‌هایی از زباله‌های فضایی مانند بمب‌های ساعتی هستند. ما باید از آنچه من «رویدادهای بیش‌توزیعی» می‌نامم اجتناب کنیم. «وقتی این اجساد منفجر می‌شوند یا چیزی به آنها برخورد می‌کند، هزاران قطعه زباله تولید میشود و به تهدیدی برای ماهواره‌های دیگر تبدیل میشود.»
منبع: دیجیاتو
