ماجرای مرگ ۵۰۰هزار نفر به خاطر کرکس‌ها!
فرارو: اینکه بگوییم کرکس‌ها به ندرت مورد تحسین قرار می‌گیرند، دست کم گرفتن است. کرکس ها، با رژیم غذایی مبتنی بر مردار و سرهای بدون پر، اغلب توسط انسان ها با انزجار دیده می شوند. با این حال، حقیقت این است که پرندگان سال‌ها با بلعیدن لاشه، خدمات پاکسازی حیاتی را به سیاره زمین ارائه می‌کنند.
به گفته نیویورک تایمز، اقتصاددانان در حال حاضر تعداد بسیار بالایی را در مورد کرکس ها و اینکه چقدر می توانند حیاتی باشند، تعیین کرده اند. بر اساس مطالعات انجام شده در هند، از حدود دو دهه پیش که ناپدید شدن ناگهانی کرکس ها در آن کشور آغاز شد، این پدیده بحرانی در طول پنج سال منجر به مرگ نیم میلیون نفر شده است.
نتایج بررسی ها نشان می دهد که نبود کرکس باعث شده است که لاشه پوسیده حیواناتی که قبلا توسط آنها خورده شده بود، آبراه ها را آلوده کرده و تبدیل به غذای سگ های وحشی ناقل بیماری هاری شود. آنانت سودارشان، یکی از نویسندگان مقاله مربوط به آن مطالعه و استاد اقتصاد در دانشگاه وارویک در انگلستان، می گوید: «این یک شوک سلامتی بسیار منفی بود.
این یافته‌ها پیامدهای ناخواسته‌ای را که انقراض حیات وحش می‌تواند داشته باشد، به‌ویژه برای حیواناتی که نقش زیادی در اکوسیستم بازی می‌کنند و به‌عنوان گونه‌های اصلی شناخته می‌شوند، نشان می‌دهد. اقتصاددانان به دنبال اندازه گیری میزان چنین تأثیراتی هستند. به عنوان مثال، مطالعه ای در آمریکا نشان می دهد که از بین رفتن درختان زبان گنجشک باعث افزایش میزان مرگ و میر انسان ها به دلیل بیماری های قلبی عروقی و تنفسی شده است.
محققان در ویسکانسین دریافتند که حضور گرگ‌ها از برخورد وسایل نقلیه با گوزن‌ها به میزان یک چهارم کاهش می‌دهد و سود اقتصادی ایجاد می‌کند که ۶۳ برابر بیشتر از هزینه کشتار دام توسط گرگ است.
ایال فرانک، اقتصاددان دانشگاه شیکاگو می گوید: تنوع زیستی و عملکرد اکوسیستم برای انسان مهم است.
هند زمانی محل زندگی ده ها میلیون کرکس بود. دکتر سودارشان، که در دهلی نو بزرگ شده است، به یاد می آورد که گله های بزرگی از کرکس ها را در راه رفتن و برگشتن به مدرسه دیده است. او می گوید: “رودخانه پر از کرکس های بزرگ بود که پایین می آمدند و لاشه ها را می خوردند. سپس آنها خیلی سریع ناپدید می شدند.”
مرگ کرکس ها برای سال ها یک راز باقی مانده بود. با این حال، دانشمندان در سال ۲۰۰۴ کشف کردند که داروی ضد التهابی دیکلوفناک که در گاو استفاده می شود برای کرکس ها بسیار سمی است. یک دهه پیش، حق ثبت اختراع آن دارو منقضی شد و کشاورزان از نسخه‌های ارزان‌تر استفاده کردند. محیط بانان سعی کردند این دارو را برای استفاده در دامداری ممنوع کنند و در سال ۲۰۰۶ موفق به انجام این کار شدند. با این حال، تا آن زمان جمعیت کرکس های هندی بیش از ۹۵ درصد کاهش یافته بود. از نظر اکوسیستم، کرکس ها از نظر عملکردی منقرض شده بودند.
برای ارزیابی پیامدهای این امر بر زندگی انسان، دکتر فرانک و دکتر سودارشان ابتدا از نقشه های محدوده استفاده کردند تا مشخص کنند کرکس ها کجا زندگی می کنند و کجا زندگی نمی کنند. مقایسه میزان مرگ و میر انسان بین آن مناطق بسیار کلیدی بود زیرا مکان هایی که هرگز محل زندگی تعداد قابل توجهی از کرکس ها نبودند، به عنوان نوعی کنترل برای آزمایش طبیعی وحشتناک انجام شده توسط دیکلوفناک عمل کردند.
وقتی اقتصاددانان به داده های خام ترسیم شده در نمودار نگاه کردند، به سختی می توانستند باور کنند که دقیقاً چقدر با آنچه که بر اساس گزارش ها پیش بینی کرده بودند مطابقت دارد. در مناطقی که کرکس ها زندگی می کردند، یک سال پس از کاهش قیمت دیکلوفناک، میزان مرگ و میر انسان در سال ۱۹۹۴ شروع به افزایش کرد و این روند صعودی در سال های بعد ادامه یافت.
از سوی دیگر، در مناطقی که کرکس ها زندگی نمی کردند، میزان مرگ و میر به طور قابل توجهی ثابت بود. اقتصاددانان برای آزمایش آنچه می‌دیدند، به شواهد دیگری مانند تغییرات در کیفیت آب و فروش واکسن‌های هاری نگاه کردند.
پرندگان نیز در پاکستان و نپال توسط دیکلوفناک کشته شده اند. دانشمندان می گویند در نپال، جایی که ممنوعیت استفاده از دیکلوفناک در دامپروری بیشترین تاثیر را داشته است، جمعیت کرکس ها طی هفت سال گذشته به طور قابل توجهی افزایش یافته است. دانشمندان هشدار می دهند که دولت های اروپایی و جنوب آسیا هنوز داروهای دامی را به اندازه کافی برای محافظت از کرکس ها تنظیم نمی کنند.
کرکس ها در آفریقا اغلب قربانیان ناخواسته لاشه های مسموم شده ای هستند که برای کشتن شکارچیانی مانند شیر و کفتار طراحی شده اند و جمعیت کرکس ها در آنجا نیز به شدت کاهش یافته است. در آمریکای شمالی، جمعیت کرکس ها به طور کلی ثابت یا در حال افزایش است، اگرچه جمعیت کرکس ها در کالیفرنیا به شدت در معرض خطر هستند.
