مردگان در برج خاموشان در منقار کرکس‌ها؛ فضیلت و مزیت آن چیست؟
شاید شما نیز ویدیوهایی را در شبکه های مجازی دیده باشید که در آن اجساد در تبت تکه تکه می شوند و به لاشخورها داده می شوند، تصاویری که موها را بلند می کنند. این سنت خداحافظی با مردگان هنوز پس از هزاران سال در برخی نقاط جهان رعایت می شود.
انسان ها هزاران سال است که مردگان خود را دفن می کنند، اما این تنها راهی نبوده که طبیعت برای پردازش اجساد از آن استفاده کرده است. در سیاره ای که جمعیت آن از هشت میلیارد نفر فراتر رفته است، شاید زمان آن رسیده است که به روش های دفن سازگار با محیط زیست برای تغذیه پرندگان گوشتخوار توجه بیشتری شود.
این آیین را راهی برای تطهیر میت می دانند، زیرا بدون این روش، جسد در معرض آلودگی شیاطین و ارواح شیطانی قرار می گیرد. برای جلوگیری از این آلودگی، مرده ها را به برج هایی به نام «دخمه» می بردند تا در معرض طبیعت و لاشخورها قرار بگیرند.
ممکن است فکر کنید این یک فرآیند طولانی و پر زحمت است، اما تحقیقات در مرکز تحقیقات انسان شناسی قانونی در تگزاس نشان داده است که کرکس ها می توانند یک جسد را تقریباً به طور کامل در عرض پنج ساعت به اسکلت تبدیل کنند. در حالی که این فرآیند در یک تابوت می تواند تا پنج سال طول بکشد، این پرندگان در کار خود بسیار ماهر هستند.
مشابه دفن آسمانی، برج های خاموش از مشکلات زیست محیطی دفن در دوران مدرن که حدود ۴۰۵۰۰۰ هکتار از زمین را در ایالات متحده اشغال کرده است، اجتناب می کنند. تولید تابوت سالانه حدود ۱.۶ میلیون هکتار از جنگل ها را از بین می برد. بسیاری از این اجساد با مواد نگهدارنده دفن می شوند و سالانه بیش از سه میلیون لیتر از این مواد وارد خاک می شود.
برج های خاموش زمانی فعال را می توان در نقاط مختلف جهان یافت. به گزارش گاردین، قدمت این سنت حداقل به سه هزار سال پیش برمی گردد. برای زرتشتیان سنتی، تدفین آنقدر غیرقابل تحمل بود که آن را نوعی مجازات برای بدکاران می دانستند. زیرا دفن مانعی در مسیر عروج روح به بهشت ایجاد می کند و او را اسیر عالم اموات می کند.
امروزه جوامع زرتشتی وجود دارد، اما به دلیل ممنوعیت این نوع تدفین در برخی مناطق، تعداد مقبره ها به شدت کاهش یافته است. حتی در جایی که هنوز قانونی است، برج های خاموش با مشکل کاهش جمعیت کرکس ها مواجه هستند.
در دانشنامه ایرانیکا آمده است: با توجه به رشد سریع شهر کراچی، آرامگاهی که روزگاری در حومه شهر قرار داشت، اکنون در میان محله های پرجمعیت قرار دارد و هیچ گونه کرکسی در این منطقه دیده نشده است. به مدت ۲۵ سال اجساد در آفتاب داغ سند خشک می شوند، اما پوست آنها ناپدید نمی شود و دخمه ای که ظرفیت محدودی دارد، جایی برای اجساد جدید ندارد.
اگرچه این سنت ممکن است برای غربی ها تکان دهنده به نظر برسد. اما می توان گفت که دخمه ها برای محیط زیست مناسب ترند و پایانی صلح آمیز و خیرخواهانه به حساب می آیند. در سیاره ای که جمعیت آن از هشت میلیارد نفر فراتر رفته است، شاید زمان آن رسیده است که به روش های تدفین سازگار با محیط زیست توجه بیشتری داشته باشیم.
منبع: یورونیوز
