مریخ‌نورد استقامت وجود یک دریاچه باستانی در گذشته سیاره سرخ را تأیید کرد

مریخ نورد استقامتی ناسا شواهدی از رسوبات دریاچه های باستانی در پایه دهانه مریخ جزرو پیدا کرده است. این رسوبات می تواند حاوی نشانه هایی از حیات در دوران باستان سیاره سرخ باشد. به نظر می رسد که این منطقه از مریخ زمانی میزبان مقدار زیادی آب بوده است.

بر اساس مقاله ای که در Science Advances منتشر شده است، مریخ نورد استقامتی با استفاده از ابزار رادار RIMFAX خود که می تواند زیرسطح مریخ را تا عمق ۲۰ متری اسکن کند، داده هایی را از دریاچه باستانی این سیاره کشف کرده است. این رادار لایه هایی از رسوبات خاک را شناسایی کرد که توسط آب منتقل می شد و در گذشته های دور دریاچه و دلتا را تشکیل می داد.

دریاچه باستانی در مریخ و سرنخ هایی از حیات در این سیاره

این مطالعه که توسط محققان دانشگاه کالیفرنیا (UCLA) و دانشگاه اسلو انجام شد، این فرضیه را تقویت می کند که مریخ زمانی یک سیاره مرطوب و قابل سکونت بوده است. رسوبات این دریاچه حدود ۳ میلیارد سال تخمین زده می شود و ممکن است حاوی سرنخ هایی از منشاء و تکامل حیات در مریخ باشد. مریخ نورد Endurance چندین نمونه از این رسوبات را جمع آوری کرده است که برای تجزیه و تحلیل بیشتر به زمین ارسال می شود.

این تحقیق همچنین معمایی دیگری را که دانشمندان را متحیر کرده بود، حل کرد. اولین نمونه هایی که مریخ نورد در نزدیکی محل فرود خود حفر کرد، سنگ های آتشفشانی بود، نه سنگ های رسوبی. طبق تحقیقات جدید، سنگ‌های آتشفشانی بخشی از کف دهانه اولیه بودند که بعداً توسط رسوبات دریاچه پوشانده شد. با این حال، برخی از رسوبات به مرور زمان فرسایش یافتند و سنگ های آتشفشانی را دوباره در معرض دید قرار دادند.

این مطالعه تاریخچه پیچیده ساختارهای دهانه جارزو را نشان می دهد. به نظر می رسد که مریخ نورد Endurance مکان مناسبی را برای بررسی محیط باستانی مریخ و ردپای بیولوژیکی ایران تحلیل کرده است. این مریخ نورد در ۱۸ فوریه ۲۰۲۱ (۳۰ بهمن ۱۳۹۸) در داخل دهانه جزورو به مساحت ۴۵ کیلومتر فرود آمد.

منبع: دیجیاتو