مزایای صندوق‌های سرمایه‌گذاری :: افق میهن
حدود یک دهه پیش، صندوق های سهام خصوصی (PEPrivate equity) گوشه کوچک اما مهمی از امور مالی شرکت ها بودند. امروزه این صندوق ها به خودی خود یک شرکت بزرگ محسوب می شوند. این شرکت‌ها با بهره‌گیری از بانک‌ها و کسب اعتبار و سرمایه‌گذاری خصوصی در شرکت‌هایی که نیاز به کمک مالی داشتند، توانسته‌اند دارایی‌های تحت مدیریت خود را به ۱۲ تریلیون دلار برسانند.
به گزارش افق میهن، صندوق های سرمایه گذاری خصوصی در آمریکا به تنهایی بیش از ۵۰۰ میلیارد دلار در بازار سهام ارزش دارند. در حالی که ارزش سهام بانک‌های برجسته آمریکایی پس از همه‌گیری کووید-۱۹ رشد بسیار کمی داشت، ارزش صندوق‌های سهام خصوصی بزرگ حداقل دو برابر شد. امروزه، بلک استون، بزرگترین صندوق سرمایه گذاری خصوصی آمریکا، ارزش بیشتری نسبت به گلدمن ساکس یا مورگان استنلی دارد. مدیر بلک استون با غرور یک برنده در ویدئویی جذاب اعلام کرد: «عصر، عصر سیستم‌های پولی جایگزین است». وی افزود: ما دارایی های شرکت ها را می خریم و آنها را به دارایی های بهتر تبدیل می کنیم.
صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک، شرکت‌های نوپا یا رونق نیستند. به طور سنتی، این صندوق‌ها با دریافت وام‌های کلان از بانک‌ها، همواره به دنبال شرکت‌های ضعیف بودند و پس از سرمایه‌گذاری و بهبود وضعیت مالی، آنها را خریداری می‌کردند و مجدداً می‌فروختند. بنابراین، استقبال خوبی از سوی کسب و کارها نشد. نرخ سود بالای این صندوق ها تمایل سرمایه گذاران به تامین وجوه جدید را کاهش داده است که به نظر می رسد برای آنها اهمیت چندانی ندارد. امروزه فعالیت اصلی این صندوق ها به طور کلی محدود به سرمایه گذاری در «دارایی های صنعتی خصوصی» یعنی زیرساخت ها، اموال و وام هایی است که مستقیماً به شرکت داده می شود. با رویه ای که این شرکت ها در پیش گرفته اند باید شاهد نابودی نظام بیمه ای به ویژه بیمه های سلامت و عمر باشیم.
شنیدن یا خواندن اخبار مبنی بر سرمایه گذاری صندوق های سرمایه گذاری و خرید خانه سالمندان، اورژانس، کلینیک دندانپزشکی یا بخش های تخصصی و فوق تخصصی مانند بخش گوارش و بیهوشی در بسیاری از کشورها به ویژه آمریکا به امری عادی تبدیل شده است. این موارد حاکی از سرمایه گذاری این صندوق ها در مراکز بیمه سلامت و مراکز تحت پوشش آن است که در نهایت به تضعیف مراکز درمانی محلی و افزایش نرخ مرگ و میر ناشی از عدم توانایی در پرداخت هزینه های درمانی می انجامد. مراکز درمانی که به دست این صندوق ها می افتند، به دلیل بدهی زیاد، شرایط کاری سخت تری را برای کارگران خود و کادر درمانی شاغل در آن مرکز ایجاد می کنند. ورود صندوق های خصوصی به بخش درمان به ویژه زنان می تواند هزینه های درمان را به طور نجومی افزایش دهد. مثلاً می تواند زایمان های طبیعی غیر اورژانسی را شبیه به سزارین اورژانسی کند یا حتی منجر به سزارین اورژانسی شود تا صورت حساب نجومی برای والدین صادر شود. سه تا از بزرگترین صندوق های سرمایه گذاری خصوصی، آپولو، بلکستون و KKR، تمام یا بخش بزرگی از سهام شرکت های بیمه را در ازای کمک به مدیریت دارایی های خود خریداری کرده اند. صندوق‌های سرمایه‌گذاری کوچک‌تر نیز همین روند را دنبال می‌کنند. ایده خرید شرکت های بیمه این است که این شرکت ها به ویژه شرکت های بیمه عمر دارای اموال و دارایی هایی هستند که با وجود اینکه دیرتر منحل می شوند، بازده و سود بیشتری نسبت به اوراق عادی دارند. شرکت های بیمه عموماً در بازارهایی سرمایه گذاری می کنند که ریسک بسیار پایینی دارند. اما صندوق های سرمایه گذاری تحمل ریسک بیشتری دارند. بنابراین ورود این وجوه به شرکت های بیمه به این صورت عمل می کند که شرکت های بیمه را خریداری می کنند و به طور مرتب و منظم از بیمه گذاران حق بیمه دریافت می کنند و وجوه حاصل از آن را روی مسائل کوتاه مدت و پرخطر سرمایه گذاری می کنند و اغلب این کار را نمی کنند. نیاز به پرداخت سالها یا حتی برای چندین دهه چیزی به بیمه گذاران پرداخت کنید. بنابراین، بیمه‌گران بیش از بانک‌ها در معرض بلعیده شدن توسط این صندوق‌ها هستند.
صندوق های سرمایه گذاری از وام های حاشیه ای برای جذب پول نقد استفاده می کنند. بسیاری از این صندوق ها، از جمله بلک استون، آپولو و آتلانتیک، در سال های اخیر از چنین وام هایی استفاده کرده اند. این وام ها اغلب با معاملات بزرگ همراه هستند. در این نوع وام ها معمولاً شرکت تمام سهام خود را به عنوان وثیقه در اختیار بانک می گذارد تا وامی که ارزش آن بیش از ۲۰ درصد کل سهام شرکت باشد را دریافت کند. وام گرفتن می تواند نرخ بازده داخلی سرمایه گذاری را با تحقق سریعتر سود بهبود بخشد. اما این نیز ریسک بیشتری دارد، زیرا سقوط ناگهانی ارزش سهام می تواند باعث اجرای وثیقه شود.
صندوق های سهام خصوصی دیروز ظاهر نشدند و جدید نیستند. وارن بافت، مدیر عامل و رئیس برکشایر هاتاوی از صندوق تامینی خود برای کمک به تامین مالی همه چیز از راه آهن گرفته تا تولیدکنندگان چکمه های گاوچران استفاده کرده است. این مدل سرمایه گذاری امروزه به سرعت در حال گسترش است و توانایی جذب تقریباً تمامی شرکت ها به ویژه شرکت های بیمه را دارد.
در شکل ۱ میزان سرمایه گذاری صندوق های خصوصی ایالات متحده آمریکا در شرکت های بیمه عمر و بازنشستگی را مشاهده می کنید.
با برجسته‌تر شدن صندوق‌های سرمایه‌گذاری خصوصی و افزایش شدت سرمایه‌گذاری آنها، قوانین نیز باید تغییر کند و قانونگذاران باید در سطح بین‌المللی برای افزایش امنیت این صندوق‌ها و جلوگیری از انحصار آنها همکاری کنند. استانداردهای بالای شفافیت و سرمایه باید توسط اشخاص حقوقی بزرگ تعیین شود. هدف از بین بردن یک مدل کسب و کار جدید نیست، بلکه ایمن سازی آن به گونه ای است که از هرگونه سوء استفاده جلوگیری شود. نوآوری در زمینه های مالی اغلب مزایا و معایب جدیدی را به همراه دارد، حتی می تواند یک سیستم مالی قدیمی را از بین ببرد و سیستم جدیدی را جایگزین آن کند. اما هر نوع نوآوری در حوزه مالی یک شمشیر دولبه است و قانونگذاران باید مراقب تک تک لبه های این شمشیر تیز باشند.
منابع:
۱.
۲.
۳.
۴.
۵.
۶.
۷.
