مصوبه مزد را امضا نکردیم چون آب از سر معیشت کارگران گذشته / استیضاح وزیر کار باید مطرح شود

علیرضا میرغفاری گفت: واگذاری تصمیم به نمایندگان مجلس اشتباه است زیرا اکثریت قریب به اتفاق کشورهای دنیا در خارج از روند مجلس و مجلس و در مذاکرات نمایندگان کارگری و کارفرمایی تعیین دستمزد می کنند. ”

ایران تحلیل به نقل از ایلنا، علیرضا میرغفاری (عضو شورای عالی کار) به اعلام افزایش ۳۵ درصدی حداقل دستمزد سال ۱۴۰۳ واکنش نشان داد و به چرایی خروج نمایندگان کارگری بدون امضا در آخرین سال پرداخت. جلسه شورای عالی کار ۱۴۰۲ این شورا پیشنهاد کرد.

میرغفاری در دفاع از اقدام گروه کارگری شورای عالی کار مبنی بر خروج بدون امضا از جلسه گفت: اولین هدفی که از این واکنش نسبت به مصوبه دستمزد در شورای عالی کار دنبال می کردیم این بود که فضای اقتصادی جامعه کارگری نیازمند تحول است و باید تحول جدی در آن رخ می داد و این هدف اصلی ما بود.

وی افزود: وضعیت اقتصادی و معیشتی کارگران کشور در شرایطی است که افزایش قدرت خرید بین ۲ تا ۵ درصد به هیچ وجه تغییر نمی کند و اختلاف دولت و کارفرما با ما در کار عالی است. شورا محدود به مذاکره در مورد این درصدها است.» بود. این در حالی است که با توجه به عقب ماندگی روزافزون معیشت کارگران از دستمزد در سال های گذشته، صحبت از این بود که درصد معیشتی از سبد معیشت را بدهیم تا بتوانیم بخشی از مشکلات را ترمیم کنیم.

این فعال کارگری استان بوشهر در پاسخ به این سوال که آیا عدم خروج از جلسه نمی توانست درصدی بیش از میزان مصوب فعلی حقوق کارگران را افزایش دهد، اظهار داشت: کارگران با این درصدهایی که مذاکره شد همچنان از نظر اقتصادی زیر آب هستند. در جلسه شورا آنها قادر به نفس کشیدن نبودند. وقتی انسان زیر آب باشد، چه یک وجب باشد چه صد وجب، باز هم زیر آب است و به مقدار کمتر، فرقی نمی کند چقدر به او ظلم شود. اینجا به اصطلاح معیشت جامعه کارگری تمام شده است!

یکی از اعضای هیأت مدیره کانون عالی انجمن های صنفی کارگری تصریح کرد: بحث جابه جایی چند درصدی زمانی خوب است که کارگران حداقل هایی برای ادامه زندگی اقتصادی زیر خط فقر داشته باشند و راه نفس کشیدن داشته باشند. آن وقت بعد از وجود آن راه نفس کشیدن، می توان چند درصد دیگر چانه زد و از برخی مواضع اصولی به دلیل مصلحت پرهیز کرد! اما وقتی چنین شرایطی وجود ندارد، بهترین تصمیم امضا نکردن معاهده ای است که حقوق کار را نقض می کند. زیرا تغییرات درصد افزایش دستمزد ناشی از تورم دیگر جوابگوی معیشت نیست.

یکی از اعضای شورای عالی کار تاکید کرد: به همین دلایل بر یک عدد ساده و مشخص اصرار داشتیم و بحث را به سمت درصدها نمی بردیم. سعی کردیم با برنامه ریزی این تعداد و ایجاد کمپین مطالبه گری، پشتوانه اجتماعی برای تحقق آن ایجاد کنیم. در روند ایجاد این حمایت اجتماعی و رسانه ای، ما خواستیم قدرت چانه زنی از دست رفته خود را افزایش دهیم.

وی ادامه داد: وزیر تعاون در جمع دانشجویان معترض که در پنجم اسفندماه مقابل این وزارتخانه تجمع کردند، گفته بود که تا ۷۵ درصد از حداقل سبد معیشتی محاسبه شده را می دهند. اما در اینجا نکته قابل توجه این است که سبدی که دولت با محاسبات محاسبه کرده و از سوی وزارت اقتصاد ارائه شده، سبدی عجیب ۱۶ میلیون و ۱۰۰ هزار تومان بوده است. البته ۷۵ درصد این مبلغ بیش از ۱۲ میلیون تومان است که حتی از حقوق یک کارگر یک فرزند هم کمتر است!

میرغفاری افزود: سال گذشته محک در مورد سبد دهک چهارم بود و در این دهک اقتصادی و درآمدی ضریب خوراک بیش از ۳۶.۶ درصد ارزیابی شد. بر اساس گزارش مرکز آمار ایران، دلیل تغییر ضریب اهمیت غذای اساسی جدید نزدیک به ۳۹ درصد است زیرا دو پارامتر وضعیت اقتصادی و تغییر الگوی مصرف در این دهک موثر بوده است. سیاست های اقتصادی در سال گذشته باعث کاهش مصرف در کشور شد و اتفاقاً طبق اصل ۴۱ قرار است قدرت خرید قدرت مصرف جامعه را حفظ کنیم. بنابراین ضریب اهمیت مواد غذایی نباید متغیر باشد و اصل بر پایداری ضرایبی است که باید محاسبه شود.

این فعال کارگری تاکید کرد: در جلسات شورای عالی کار مقرر شد به عدد پایه برسیم. به همین دلیل تلاش شد تا حق خانواده و حق فرزند که ضریبی بر اساس دستمزد است افزایش یابد. یعنی مقرر شده بود که مقرری کار مانند کمک هزینه مسکن امسال باقی بماند. اما در آینده دیدند که عدد بسیار کم خواهد بود و برای جبران محاسبات بسیار ضعیف و افزایش اندک دستمزد، ۳۰۰ هزار تومان به مبلغ اضافه کردند. اما حق مسکن حتی یک ریال هم افزایش پیدا نکرد!

میرغفاری با اشاره به صحبت های وزیر کار درباره سپردن تعیین حداقل دستمزد به مجلس گفت: برخی وانمود می کنند که نظر وزیر کار این است که تعیین سازوکار افزایش دستمزد را به مجلس بسپارند. تا مجلس کشور وارد ساختار این موضوع شود. اما واقعیت این است که نظر آقای سلطان مرتضوی به عنوان وزیر این بود که اساساً «سه جانبه گرایی» و شرایطی که سه جانبه گرایی بر اساس ماده ۴۱ قانون کار برای جلسات تعیین می کند، لغو شود. نظر وزیر کار این بود که این اختیارات به قوه مقننه سپرده شود.

وی افزود: قانونگذار در کشور ما دولت را مکلف کرده است که در چارچوب نظام چانه زنی و از طریق قانون کار، دستمزد کارگران را تصویب کند. اما حذف نظام چانه زنی دیدگاه برخی از چهره های دولت است. مثلاً آقایان خاندوزی و سیاح در دولت بر این عقیده اند که نظام چانه زنی و تعیین حداقل دستمزد اشتباه است و دستمزد توافقی باید تعیین کننده همه چیز باشد. این در حالی است که نه تنها در ایران – که قطعاً قرار نیست نظام سرمایه داری بر آن حکومت کند – حتی در کشورهای بزرگ و شناخته شده سرمایه داری و اکثر کشورهای جهان، نظام چانه زنی و گفت و گوی جمعی وجود دارد. برای تعیین حداقل دستمزد

عضو شورای عالی کار درباره واکنش مناسبی که باید به روند فعلی تعیین دستمزد در کشور و سیاست‌های وزارت کار داده شود، گفت: جامعه کارگری ما یکی از مدنی‌ترین و صلح‌آمیزترین جامعه را داشته است. در عین حال مداوم ترین فرآیندهای تقاضا در سال های اخیر. به گزارش گروه کارگری، عملکرد وزارت کار فعلی پس از پایان دوره وزارت و نظارت آقایان عبدالملکی و زاهدی وفا در دوره اخیر به حدی ضعیف شده است که راه دیگری وجود ندارد. اما برای نجات این وزارتخانه و موضوع روابط کار و تامین اجتماعی وزیر محترم کار را استیضاح کنند. است. بنابراین با توجه به روند دو ساله اخیر به نظر می رسد باید مطالبه استیضاح وزیر مربوطه در جامعه و نمایندگان مجلس مطرح شود.

وی تاکید کرد: در جلسات شورای عالی کار دولت در محاسبه مبنای سبد و دستمزد به نفع کارفرمایان زیرکانه و گاه سریعتر از آنها عمل کرد. آنها اول از همه خود را کارفرما و سپس جزئی از کارفرمایان بخش خصوصی می دانستند و این تصمیم دستمزد را گرفتند. این در حالی است که دولت در لحظه تصویب دستمزد خود را بی طرف می داند. با توجه به اینکه امسال برخی از جلسات به صورت زنده پخش می شد، سرانجام امسال این ساختار مذاکره برای بخشی از جامعه آشکار شد.

میرغفاری تصریح کرد: به طور خاص از خود آیت الله رئیسی می خواهیم که در این خصوص (نحوه تعیین دستمزد و مدیریت جلسات شورای عالی کار) موضع گیری کنند و به سکوت خود ادامه ندهند. آیا آنها به عنوان متولیان قانون می خواهند با رفتار فعلی همراه باشند یا انتظار دارند وضعیت متفاوت و نگرش دیگری نسبت به تصمیم گیرندگان باشد؟

یکی از اعضای شورای عالی کار تصریح کرد: سپردن تصمیم گیری به نمایندگان مجلس اشتباه است زیرا اکثریت قریب به اتفاق کشورهای دنیا خارج از روند مجلس و مجلس و در مذاکرات نمایندگان کارگری و کارفرمایی دستمزد را تعیین می کنند. سپردن حقوق به مجلس سپردن کار به نمایندگان مردم نیست چرا که نمایندگان بدون تعارف غالباً نماینده اقشار خاصی هستند و صدای طبقه پایین و کارگران جامعه در مجلس به گوش نمی رسد.

این کارشناس حوزه روابط کار در پایان با اشاره به اینکه کمپین های دستمزد مجازی در آستانه برگزاری جلسات شورای عالی کار بخش قابل توجهی از کارگران را درگیر خود کرد، گفت: با وجود سختی ها، دستاوردهای مثبتی نیز حاصل شد. این اولین بار بود که کارگران در یک کمپین کاملا مدنی و مسالمت آمیز دفاع خود را از افزایش بیش از ۱۵ میلیون تومانی دستمزد نشان دادند. بسیاری از کارگران شریف ما با درک درست و با وجود خطر اخراج و تعلیق، جسورانه از نمایندگان کارگری خود و شورای عالی کار خواهان دستمزد ۱۵ میلیونی شدند که مایه مباهات و خوشحالی مردم است. جامعه کارگری و حتی کل جامعه ایران. ما با عدم امضای مصوبه شورای عالی کار به قول خود به کارگران عمل کردیم.