مطالعه جدید: کافئین باعث بهبود ناوبری در مورچه‌ها شد
یک مطالعه جدید نشان می دهد که کافئین می تواند بر حرکت مورچه ها تأثیر بگذارد و آنها این ماده را از غذای خود به دست می آورند.
مورچه هایی که دوز کافئینی مشابه آنچه در نوشیدنی های انرژی زا یافت می شد دریافت کردند هوشمندانه تر حرکت کردند.
به گزارش IA، در یک مطالعه جدید، دانشمندان نشان دادند که چگونه کافئین بر مورچه ها و توانایی آنها در یادگیری و به ویژه کارایی آنها در رسیدن به غذا تأثیر می گذارد.
تمرکز اصلی بر این بود که چگونه غلظت‌های مختلف کافئین بر توانایی مورچه‌ها برای مکان‌یابی و جابجایی پاداش شیرین تأثیر می‌گذارد. یک گروه نه چندان کوچک متشکل از ۱۴۲ مورچه آرژانتینی سه دوز مختلف کافئین دریافت کردند.
چرا و چگونه؟
مورچه های آرژانتینی یک گونه مهاجم جهانی هستند. به همین دلیل است که چنین مطالعه ای برای درک کمک هایی که می تواند بر کنترل آنها تأثیر بگذارد مهم است. یک مطالعه جدید نشان داد که کافئین می تواند به کنترل مورچه ها از طریق طعمه کمک کند.
محققان سعی کردند با ردیابی حرکات مورچه ها بر روی یک صفحه کاغذ A4 که سطح اکریلیک را پوشانده بود، پاسخ را دریافت کنند. روی سکو، یک قطره محلول ساکارز با ppm 0، ۲۵ ppm، ۲۵۰ ppm یا ۲۰۰۰ ppm کافئین قرار داده شد.
غلظت کافئین بر اساس گزارش های قبلی در مورد اثرات آن بر مغز افق میهن شد. Henrique Galante، اولین نویسنده و زیست شناس محاسباتی در دانشگاه Regensburg، توضیح داد که ایده این بود که طیف وسیعی از طبیعی تا احتمالاً سمی را نمونه برداری کنیم تا بتوانیم اثرات بالقوه وابسته به دوز را تشخیص دهیم.
چرا این سه دوز؟
اولین مورد آن چیزی است که در گیاهان طبیعی یافت می شود. دوز میانی مشابه آن چیزی است که در نوشیدنی های انرژی زا یافت می شود و سومین دوز بالاتر برای زنبورها سمی است.
بدون کافئین، مورچه ها یاد نگرفتند که سریعتر به مکان پاداش برسند. به این معنی که مکان آن را با موفقیت به خاطر نمی آورند. با این حال، مورچه هایی که دوزهای کم یا متوسط کافئین دریافت کردند در یافتن پاداش کارآمدتر شدند.
زمان جستجو برای مورچه هایی که ۲۵ پی پی ام کافئین داده بودند ۲۸ درصد در هر بازدید و برای مورچه هایی که ۲۵۰ پی پی ام کافئین داده بودند ۳۸ درصد کاهش یافت. از نظر زمان، این بدان معناست که اگر مورچه ۳۰۰ ثانیه طول بکشد تا اولین مورد را پیدا کند، برای آخرین تلاش ۱۱۳ ثانیه طول می کشد. در حالی که با دوز متوسط کافئین، او تنها به ۵۴ ثانیه نیاز داشت. در دوز سوم، این اثر وجود نداشت.
کارآمدتر، اما نه سریعتر
کافئین زمان را به طور موثرتر کاهش می دهد اما نه به سرعت. یعنی مورچه ها می دانند کجا می روند و محل جایزه را می دانند.
هنگامی که از محققان در مورد تفاوت های جنسیتی در رفتار مورچه ها پرسیده شد، محققان توضیح دادند که آزمایشات آنها فقط شامل مورچه های کارگر بود که در این مورد همگی ماده و از نظر ژنتیکی یکسان هستند. در نتیجه، هیچ تفاوت جنسیتی در مطالعات آنها وجود ندارد.
گلانت می گوید: «ما هر مورچه را چهار بار آزمایش کردیم، زیرا این آزمایش برای آنها بسیار دشوار است. می خواستیم به آنها زمان کافی بدهیم تا بفهمند غذا کجاست. در عین حال، هر بازدید می تواند تا ۲۰ دقیقه طول بکشد، بنابراین بسیاری از بازدیدها نیز غیرعملی هستند.
قبلاً نشان داده‌ایم که این مورچه‌ها یادگیرنده‌های قوی و سریعی هستند و یک تا دو بازدید برای دیدن اثر کافی است. به همین دلیل است که ما از چهار تا مطمئن شویم که هیچ اثر بالقوه ای را از دست نمی دهیم.
در این مطالعه، ما نشان می‌دهیم که کافئین زمان جستجوی غذا را کاهش می‌دهد. بنابراین انتظار می رود با افزودن مقدار کمی از این ماده شیمیایی ارزان قیمت به طعمه ها، مورچه ها جذب اولیه سریع تری داشته باشند و در نتیجه ماده سمی را قبل از اینکه در نهایت آن را درک کنند یا طعمه ها را رها کنند، مصرف کنند.
کافئین ممکن است به طور افق میهنی بر مکانیسم های ناوبری متمایز و در نتیجه بر مناطق مختلف مغز تأثیر بگذارد.
از آنجایی که ما لزوماً به دنبال آن نبودیم، آزمایش ما به ما اجازه نمی‌دهد مکانیسم‌های ناوبری مختلف را کاملاً تشخیص دهیم، زیرا همه آنها در یک زمان “فعال” هستند.
منبع: ایسنا
