معمای افزایش صادرات نفت ایران در سپتامبر / نفت ایران در نظم اقتصادی جدید جهان توان بازیابی دارد؟

News Business News گفت که داده های جدید نشان می دهد که در میان انتظارات مبنی بر اجرای تحریم های سازمان ملل ، با بازگشت تحریم های سازمان ملل و فشار ایالات متحده ، داده های جدیدی جمع آوری می شود. براساس اعلام موسسه تانکر ترکز ، صادرات نفت خام ایران دیروز با بیش از ۱.۲ میلیون بشکه بالاترین سطح خود را در سال دوم به دست آورد.

این جهش صادرات پس از شروع روند Snapbec و بازگشت تحریم های سازمان ملل به یک راز جدید در صنعت انرژی تبدیل شده است. این راز در رفتار خریداران آسیایی ، تغییر قدرت در سیستم مالی جهانی و کاهش تدریجی هژمونی آمریکایی و دلار نهفته است.

رمز و راز پیرامون افزایش صادرات نفت ایران در ماه سپتامبر

به گفته تانکر ترکز به عنوان مؤسسه ردیابی کشتی ، در سپتامبر ۲۰۲۵ ، صادرات نفت خام ایران از اواسط سال ۲۰۱۸ به سطح بی سابقه ای رسید. صادرات نفت خام ایران در ماه سپتامبر به بیش از ۱.۹ میلیون بشکه در روز رسیده است.

به گفته این موسسه ، این افزایش تا حدودی مربوط به تحریم های سازمان ملل و Snapback است.

به عبارت دیگر ، به نظر می رسد که بازگشت تحریم های سازمان ملل متحد خریدهای نفتی را تسریع کرده است.

روند بازگشت تحریم های سازمان ملل از ۲۷ سپتامبر ، شنبه ۵ سپتامبر مهر آغاز شده است با این حال ، یکی از سناریوها این است که چین قبل از شروع تحریم های سازمان ملل ، خرید نفت را تسریع کرد زیرا می ترسد از توانایی خرید نفت از ایران استفاده کند.

سناریوی دیگر هند است که نفت ایران را خریداری می کند. به گفته وزارت بازرگانی و صنعت هند ، این کشور در ژوئن سال جاری محموله نفت خام به ارزش ۱۱۱ میلیون دلار از ایران را وارد کرده است که کل صادرات نفت خام و نفتی ایرانی به هند به مبلغ ۲۰۵ میلیون دلار در هفت ماه اول ۲۰۲۵ است.

در همین راستا ، رضا سپاهواند ، عضو کمیسیون انرژی ماجلیس ، در مصاحبه با اخبار تجاری گفته می شود که پیشنهاد هند برای خرید نفت ایران حدود ۱۰ میلیون بشکه در سال بوده است.

اگر این درست باشد ، خریدهای نفتی هند حدود ۲۷۰۰۰ بشکه در روز است و این هیچ تاثیری در افزایش صادرات نفت در ماه سپتامبر ندارد. با این حال ، روند خرید هند با نفت ایران ممکن است تشدید شود زیرا ایالات متحده به هند فشار می آورد تا خرید نفت روسیه را متوقف کند.

در نگاه اول ، به نظر می رسد که بیشتر صادرات ماه سپتامبر به چین بوده است و مقصدی مانند هند نمی تواند تأثیر خصوصی در افزایش صادرات نفت ایران داشته باشد.

افزایش تحریم های یک جانبه ایالات متحده و بازگشت تحریم های سازمان ملل

در اقدامی جدید در روز پنجشنبه ، ایالات متحده فشار اقتصادی خود را بر ایران افزایش داد و مجموعه ای از تحریم های جدید علیه این کشور را اعلام کرد. تحریم های جدید ایالات متحده شامل محدود کردن تجارت ثانویه ایران در گاز طبیعی مایع است. صادرات گاز طبیعی مایع به ایران حدود ۷۰۰ میلیون دلار ایران را به همراه دارد.

اقدام دیگر ایالات متحده این است که حدود بیست کشتی را در لیست “ناوگان سایه” قرار داده و تحریم ها را تحمیل کنید. تعداد کل تانکرهای تحریم شده ایران اکنون بیش از ۱۵۰ نفر است. تحریم های ایالات متحده همچنین شامل یک ترمینال نفتی در یکی از بنادر چینی و یک پالایشگاه است. ترمینال و پالایشگاه به دلیل نقش آنها در فروش نفت ایران تحریم شدند.

سخنگوی وزارت امور خارجه چین گفت: “چین همواره با تحریم های یک جانبه و غیرقانونی مخالفت کرده است که هیچ مبنای حقوقی بین المللی ندارد و توسط شورای امنیت سازمان ملل تصویب نشده است.” ما از ایالات متحده می خواهیم تا به عمل غیرقانونی تحریم های خودسرانه پایان دهد. پکن اقدامات لازم را برای محافظت از امنیت انرژی و دفاع از حقوق قانونی شرکت ها و شهروندان خود انجام می دهد. “

علاوه بر پاسخ مقامات چینی به تحریم های ایالات متحده ، چین همواره مخالف بوده و تحریم های یک جانبه را به رسمیت نمی شناسد. اما تحریم های سازمان ملل تا حدودی متفاوت است و بسیاری از کشورها مجبور به اجرای آنها هستند. باید گفت که برخی از کشورها به دلیل عدم ضمانت تحریم های سازمان ملل ، این کار را بسیار عملی نمی دانند.

حمید حسینی ، سخنگوی اتحادیه صادرکنندگان نفت ، گاز و پتروشیمی ، در یک کنفرانس مطبوعاتی مهر ماه می گوید: در سال ۲۰۱۰ ، تحریم های سازمان ملل اعلام شد ، اما در ۹۰ کشور جهان ، همان کشورهای اروپایی که به تحریم ایران از ایران خریداری کردند ، رای دادند.

بنابراین ، باید در نظر گرفت که در نظم جهانی جدید ، جایی که هژمونی ایالات متحده در حال کاهش است ، بسیاری از کشورها ممکن است نه تنها به تحریم های یک جانبه ایالات متحده بلکه به تحریم های سازمان ملل توجه کنند.

چگونه کاهش هژمونی ایالات متحده و بهبودی چین به عنوان یک قدرت اقتصادی که بر صادرات نفت ایران تأثیر می گذارد؟

اگرچه سخنگوی اتحادیه صادرکنندگان نفت ، گاز و پتروشیمی نیز در سال ۱۹۹۰ فرض کرد که کشورها باید با تحریم های سازمان ملل مطابقت داشته باشند ، اما به نظر می رسد که این به دلیل نقش اختیارات در نظم اقتصادی ، شدیدتر می شود.

به عنوان مثال ، سهم یوان در سال ۲۰۱۰ حدود صفر درصد بود. این بدان معنی است که بیشتر معاملات سایر کشورها با چین به دلار انجام شده است. این باعث شد چین در برابر اقدام ایالات متحده آسیب پذیر باشد.

برای اولین بار در سال ۲۰۲۵ ، استفاده از یوان در معاملات مرزی چین و پرداخت های بین المللی و رسیدها از دلار فراتر می رود و به ۵۳ ٪ سهم می رسد.

این نشانگر تلاش های چین برای تبدیل شدن به یک ابرقدرت اقتصادی و کاهش وابستگی آن به سیستم مالی دلار است. اگر چین به دلار آمریکا وابسته نباشد ، می تواند با ارز خود مبادله کند و نیازی به نگرانی در مورد معاملات و پرداخت ها نباشد. این امر به چین اجازه داد تا معاملات تحریم شده مستقل از تحریم های ایالات متحده را افزایش دهد.

با توجه به تلاش های چین برای افزایش رشد اقتصادی و وابستگی به دلار ، اکنون به یک ابرقدرت اقتصادی تبدیل شده است و تحریم های ایالات متحده را به اندازه سال ۲۰۱۰ شدید نمی داند.

باید گفت که در سال ۲۰۱۰ ، برخی از کشورهای اروپایی نفت ایران را خریداری کردند و با شروع تحریم های سازمان ملل علیه ایران موظف بودند آن را اجرا کنند. خریداران نفت ایران اکنون تغییر کرده و ارز خود را رد و بدل کرده اند.

تحریم های سازمان ملل علیه ایران ، شبکه پولی و بانکی را هدف قرار می دهد ، بنابراین کشورهایی که به سیستم پرداخت جهانی متعهد هستند و ارز دلار مجبور به محدود کردن تجارت با ایران می شوند.

اما کشورهایی مانند چین و هند که سعی در تجارت ارز خود دارند می توانند به راحتی تحریم ها را دور بزنند و این می تواند منجر به ادامه آن کشورها به خرید نفت ایران شود. با این حال ، باید توجه داشت که هزینه های معاملات در این کشورها نیز به دلیل معرفی راه حل های جدید برای دور زدن تحریم ها نیز در حال افزایش است.

با توجه به نظم جهانی در حال تغییر ، کاهش هژمونی ایالات متحده و کاهش سهم دلار آمریکا از معاملات ، چه سرنوشتی در انتظار صادرات نفت ایران است؟

اگر روند کاهش دلار و افزایش سهم سایر ارزها مانند یوان ادامه یابد ، برخی از کشورها ممکن است هنوز تمایل به استفاده از سایر ارزها برای تجارت نفتی با ایران داشته باشند ، زیرا سایر ارزها قادر به دور زدن تحریم ها هستند و تحریم های UN عمدتاً روی سیستم های وابسته به دلار متمرکز هستند.

بنابراین ، بازگشت تحریم های سازمان ملل علیه ایران مانند سال ۲۰۱۰ قابل بررسی نیست. در آن زمان ، بیشتر بورس های جهانی به دلار تسویه می شدند و ایالات متحده در کاهش هژمونی خود عقب نشینی نکرده است. اکنون این فضا متفاوت است و مشتریان نفت ایران متفاوت هستند.

در چنین محیطی ، به نظر می رسد که تحریم های ایالات متحده و سازمان ملل دیگر نمی توانند به عنوان دهه ۹۰ توضیح داده شوند ، که دلیل تغییر رویکرد ایران نیست بلکه برای تحول نظم اقتصادی جهان است. لازم به ذکر است که همه اینها نباید این ذهنیت را ایجاد کند که ایران نباید تلاش کند تا تحریم ها را برطرف کند ، بلکه باید نظم اقتصادی جدید را نیز درک کند و در عین حال به بلند کردن تحریم ها توجه کند. چه سرنوشتی در انتظار صادرات نفت ایران برای ادامه تحول در نظم موجود است؟

ادامه خواندن گزارش در مورد تلاش برای بازیابی هژمونی ایالات متحده و تأثیر آنها در بازار جهانی انرژی اخبار تجاری بخوانید