معمای حفره‌های باستانی کوه مار در پرو: آیا اینکاها اکسل را هزاران سال پیش از ما اختراع کردند؟
تپه ای با بیش از ۵۰۰۰ سوراخ در پرو که دهه ها باستان شناسان را گیج کرده است، ممکن است ابزار حسابداری بزرگ و باستانی امپراتوری اینکاها بوده باشد.
تپه ای در پرو که حاوی بیش از پنج هزار سوراخ منظم است، ممکن است ابزار حسابداری غول پیکر اینکاها بوده باشد. طرح این سوراخ ها چیزی شبیه به یک صفحه پهن است، اما در مقیاسی فوق العاده بزرگ.
سوراخ‌های نواری شکلی که مانند مارهای غول‌پیکر در دامنه‌های مونت سیرپه (به معنای کوه مار) کشیده شده‌اند، از زمان انتشار اولین عکس هوایی در سال ۱۹۳۳، باستان‌شناسان را متحیر کرده است. فرضیه‌های مختلفی برای این حفره‌ها ارائه شد. از گورها و سنگرهای دفاعی گرفته تا مکانی برای ذخیره آب یا کشاورزی در دوران امپراتوری اینکاها که بین سال های ۱۴۳۸ تا ۱۵۳۳ پس از میلاد بر این منطقه حکومت می کرد.
بر اساس گزارش نیوساینتیست، جاکوب بونگرز از دانشگاه سیدنی و همکارانش نمونه های رسوب ۱۹ سوراخ را برای یافتن پاسخ دقیق بررسی کردند و با استفاده از پهپاد دقیق ترین نقشه هوایی این گودال ها را تهیه کردند. هر یک از این سوراخ ها حدود ۱ تا ۲ متر عرض و بین ۵۰ سانتی متر تا ۱ متر عمق دارند. تجزیه و تحلیل نشان داد که گرده گیاهان خوراکی مانند ذرت، فلفل و سیب زمینی شیرین و همچنین گیاهان وحشی که برای تهیه سبد استفاده می شدند در این سوراخ ها وجود دارد.
بونگرز معتقد است که گرده ها نمی توانند توسط باد به داخل سوراخ ها منتقل شوند، زیرا سوراخ ها بسیار دور از مناطق حاصلخیز هستند. در عوض، او این فرضیه را مطرح می کند که مردم محلی فرهنگ چینچا، که از حدود ۹۰۰ تا ۱۴۵۰ بعد از میلاد در این منطقه زندگی می کردند، ابتدا از این منطقه به عنوان بازار مبادله ای استفاده کردند و کالاها را در سبدهای بافته شده با لاما می آوردند. بونگرز می گوید:
داده ها از این ایده پشتیبانی می کند که مردم کالاها را به سایت آورده و در چاله ها قرار می دهند. ما معتقدیم که این منطقه در ابتدا یک بازار مبادله ای بود و سپس تحت حکومت اینکاها به نوعی ابزار حسابداری عظیم تبدیل شد.
در حدود سال ۱۴۸۰ پس از میلاد، فرهنگ چینچا تحت کنترل اینکاها قرار گرفت و مجبور به پرداخت مالیات شد. از آن زمان، احتمالاً کاربری این منطقه نیز تغییر کرده است. تصاویر جدید هوایی نشان می دهد که حدود ۵۲۰۰ دهانه در حداقل ۶۰ بخش یا بلوک مجزا سازماندهی شده اند. به گفته محققان، این آرایش شباهت زیادی به ابزارهای شمارش اینکاها مانند طناب های گره دار دارد. Bongers این ساختار را به یک صفحه گسترده تشبیه می کند که برای ثبت مالیات های جمع آوری شده از جوامع محلی استفاده می شود.
بونگرز توضیح می دهد: «الگوهای ریاضی جالبی وجود دارد. برخی از بخش ها دارای ردیف های متعدد از هشت سوراخ هستند، و برخی دیگر دارای تعداد متناوب سوراخ هستند: هشت، هفت، هشت و سپس هفت. این نشان می دهد که هدف خاصی پشت این طراحی وجود داشته است.”
بونگرز معتقد است که بخش‌های مختلف صفحه متعلق به گروه‌های مختلفی از مردم است که در منطقه پرجمعیت و حاصلخیز اطراف مونت سیرپه زندگی می‌کنند. منابع تاریخی نشان می دهد که حدود ۱۰۰۰۰۰ نفر در دره های پیسکو و چینچا زندگی می کردند. اما یک کیپو کشف شده در دره پیسکو که گفته می شود شبیه چینش این سوراخ ها است، در مجموع ۸۰ قسمت دارد و اندازه هر قسمت تقریباً به اندازه سوراخ های مذکور است.
با این حال، همه محققان با این نظریه موافق نیستند. کارنلی اورمن از دانشگاه کلرادو می‌گوید اینکاها از یک سیستم اعشاری استفاده می‌کردند و انتظار می‌رود چنین ساختاری در گروه‌های ده نفری سازماندهی شود. همچنین کیپو ۸۰ بخش دارد که تفاوت عددی زیادی دارد. او همچنین به توضیح ساده تری اشاره می کند: “در پرو سنت دیرینه ای برای ایجاد سنگ نگاره های عظیم وجود دارد که از دور دیده می شوند. شاید هدف آنها این بوده است.”
بونگرز می گوید که هر دو نظریه می توانند همزمان درست باشند. این طرح می توانست هم یک مار غول پیکر نمادین باشد که از کیلومترها دورتر دیده می شد و هم هدف کاربردی داشت. او این ساختار را نوعی «فناوری اجتماعی» می نامد که راهی برای تعیین مکان و زمان ملاقات در دنیایی است که اینترنت و تلفن همراه وجود نداشت.
گزارش این یافته ها در مجله Antiquity منتشر شده است.
منبع: زومیت
