«مومیایی جیغ‌زن» متعلق به ۳۵۰۰ سال پیش با «درد و عذاب شدید» جان سپرده است

یورو نیوز: یک مومیایی مصری که به دلیل دهان باز، انقباض ناحیه فک و حالت چهره به «مومیایی جیغ» معروف است، سال ها است که توجه باستان شناسان را به خود جلب کرده است.

این مومیایی با کلاهی بر سر و انگشترهای طلا و نقره در انگشتانش برای اولین بار در سال ۱۹۳۵ در تابوت چوبی در منطقه دیر البحری در شهر باستانی تبس مصر پیدا شد.

از آنجایی که جسد این زن مومیایی شده متعلق به حدود ۳۵۰۰ سال پیش به خوبی حفظ شده است، محققان تصمیم گرفتند از سی تی اسکن و تصویربرداری مادون قرمز برای کشف جزئیات مورفولوژی و در واقع تشریح مجازی مومیایی استفاده کنند تا بفهمند چه چیزی ممکن است داشته باشد. باعث آن شد. حالت چهره اش.

محققان دریافتند این زن هنگام مرگ ۴۸ ساله بوده است. سحر سلیم، استاد رادیولوژی دانشگاه قاهره و نویسنده این تحقیق درباره این زن گفت: بدن او را با صمغ ارس و کندر مومیایی کردند، مواد وارداتی گران قیمتی که از راه دور می آمد.

محققان می گویند این زن ناشناس ۱.۵۴ متر قد داشت و از آرتروز خفیف ستون فقرات رنج می برد.

در حالی که استفاده از مواد گران قیمت در فرآیند مومیایی کردن جسد نشان می دهد که مومیایی کنندگان در مراسم مومیایی و تدفین جسد دقت کافی داشته اند، این سوال مطرح شد که چرا از بستن دهان او کوتاهی کردند؟

تاکنون تنها چند مومیایی مصر باستان با دهان باز در جهان پیدا شده است. کارشناسان می‌گویند مومیایی‌کنندگان معمولاً استخوان‌های فک و جمجمه را به هم می‌پیچانند تا دهان متوفی را ببندند، اما در این مورد احتمالاً نتوانستند این کار را انجام دهند.

محققان دریافتند که حالت جیغ مومیایی به احتمال زیاد به دلیل “اسپاسم جسد” (یا تشنج مرگ) است که با استاز جسد یا سفت شدن جسد متفاوت است.

این حالت نوعی انقباض دافعه و شدید عضلانی است که در لحظات پایانی زندگی یا بلافاصله پس از مرگ های شدید رخ می دهد. این بدان معناست که زن از درد و رنج مرده است.

نویسندگان این مطالعه می گویند این امکان وجود دارد که او در عرض ۱۸ تا ۳۶ ساعت پس از مرگ، قبل از اینکه بدنش آرام شود، مومیایی شده باشد و در نتیجه موقعیت دهان باز در هنگام مرگ حفظ شود.

در همین حال، محققان می گویند که عوامل دیگری مانند فرآیند تجزیه، سرعت خشک شدن و نیروی فشار ناشی از بانداژها می توانند بر شکل صورت مومیایی تأثیر بگذارند و ممکن است دلیل اصلی فریاد زدن صورت مومیایی آنها باشد.

دکتر سلیم در این باره می گوید: علت یا شرایط واقعی مرگ این زن نامشخص است، بنابراین نمی توان با قطعیت علت حالات چهره وی را مشخص کرد.

مومیایی جیغ در زیر مقبره «سنموت» معمار معبد ملکه مصر در سلسله هجدهم (بین ۱۴۷۹ تا ۱۴۵۸ قبل از میلاد) به خاک سپرده شد. بر این اساس محققان فکر می کنند احتمالا این زن با سنموت رابطه داشته است.

امروزه این مومیایی در موزه مصر در قاهره نگهداری می شود.