نابغه دروغگو؛ دانشجو ۲۷ ساله‌ای که همه را فریب داد اما درنهایت اخراج شد
آیدان تونر راجرز، دانشجوی دکترای اقتصاد در دانشگاه MIT، توانست مشهورترین اقتصاددانان جهان را فریب دهد. اما چگونه؟
آیدان تونر راجرز ۲۷ ساله، یکی از دانشجویان دانشگاه MIT، با انتشار مقاله ای توانست در پایان سال ۲۰۲۴ به بالاترین سطوح اقتصاد دست یابد. اما محققان در نهایت به حقایق ناخوشایندی درباره راجرز پی بردند.
ظهور و سقوط یک نابغه دروغین
راجرز در حالی که هنوز در MIT تحصیل می کرد، مقاله ای درباره تأثیر هوش مصنوعی بر محیط کار نوشت. مقاله تاثیرگذاری که حتی در کنگره آمریکا نیز مورد استناد قرار گرفت.
راجرز آنقدر معروف شد که عکس او به عنوان یک نابغه جوان در صفحات وال استریت ژورنال ظاهر شد. وال استریت ژورنال حتی تصاویری از مربیان او از جمله دارون عجم اوغلو برنده جایزه نوبل منتشر کرد.
در مقاله راجرز گفته شد که هوش مصنوعی باعث تحریک نوآوری و افزایش بهره وری کارگران می شود. فقط چند هفته بعد، اساتید راجرز از خود یک سوال غیرمنتظره پرسیدند: آیا او تمام محتوای مقاله را خودش ساخته است؟
تا بهار، آیدان تونر-راجرز دیگر دانشجوی MIT نبود و دانشگاه در نهایت مقاله او را بدون پشتیبانی اعلام کرد. تاکنون سوالات زیادی در مورد راجرز مطرح شده است، اما شاید مهم ترین سوال این باشد که چگونه یک تازه کار با ظاهری معصوم از شهری کوچک در کالیفرنیا برخی از باهوش ترین ذهن های دانشگاهی را فریب داد؟
دیوید اتور، استاد MIT که قبلاً از تحقیقات راجرز حمایت می کرد، می گوید: «این هیچ منطقی ندارد.
فرهنگ اعتماد و عطش سیری ناپذیر برای تحقیقات هوش مصنوعی
موفقیت راجرز تا حد زیادی مدیون فرهنگ آکادمیک MIT از اعتماد، صداقت و دقت علمی است. از سوی دیگر، او برای تحقیقات خود بر هوش مصنوعی تمرکز کرد. حوزه ای که عطش سیری ناپذیری برای داده و تحقیق دارد.
چیزی که همکاران و اساتید سابق راجرز را شگفت زده کرد، میزان فریب او بود. این دانش آموز به ظاهر ساده و مظلوم تنها چند متغیر کلیدی را تغییر نداد و به نظر می رسید کل مقاله را از پایه اختراع کرده است.
پس از ترک MIT، راجرز به سایر دانشجویان گفت که مشکل مقاله او اساساً یک مسئله جزئی در مورد حقوق داده است. او می گوید که به مجموعه عظیمی از داده های یک شرکت علم مواد دسترسی داشته است.
راجرز گفت شرکتی که او پیدا کرد قرار بود کار روی تکمیل مقاله را متوقف کند، بنابراین تصمیم گرفت از یک قرارداد جعلی استفاده کند.
در پی این حادثه، اساتید اقتصاد MIT در حال بحث در مورد افزایش استانداردهای مقالات تحقیقاتی دانشجویان، از جمله بررسی دقیق داده های خام هستند. دانش آموزان نیز تلاش زیادی می کنند تا نشان دهند که کارشان جعلی نیست.
از زمین بسکتبال تا اقتصاد
راجرز در سال ۲۰۲۳ وارد دانشگاه MIT شد و به گروهی از عالی ترین محققان و نظریه پردازان اقتصادی پیوست. رسیدن به این مرحله به خودی خود یک شاهکار است، زیرا سالانه حدود ۸۰۰ نفر برای ورود به مقطع دکتری دانشکده اقتصاد MIT اقدام می کنند که تنها ۴۰ نفر از آنها پذیرفته می شوند و تنها ۲۰ تا ۲۴ نفر ثبت نام می کنند.
راجرز در شهر کوچکی در کالیفرنیا با چهار خواهر و برادر بزرگ شد. پدرش معلم کلاس دوم بود و مادرش یک مدرسه موسیقی را اداره می کرد. اطرافیان او می گویند او باهوش بود و سابقه جدی ایجاد مشکل در مدرسه یا خارج از مدرسه نداشت.
راجرز در دوران کودکی و نوجوانی خود در بسکتبال و تنیس بسیار با استعداد بود و در بین هم تیمی هایش محبوبیت زیادی داشت.
کالج Macalester جایی بود که تونر-راجرز به اقتصاد علاقه مند شد و در آنجا بورسیه تحصیلی گرفت و حتی با یکی از اساتید خود مقاله نوشت. او دو سال در فدرال رزرو نیویورک کار کرد و تحقیقاتی نوشت که در مجلات معتبر منتشر شد.
مقاله جعلی
راجرز می‌گوید یکی از همکلاسی‌های قدیمی‌اش در یک شرکت بزرگ علم مواد کار می‌کرد و به این ترتیب توانست داده‌های یک آزمایش بزرگ هوش مصنوعی را در مقاله خود جای دهد.
راجرز در مقاله خود ابزار هوش مصنوعی را توصیف کرد که در یک آزمایشگاه در اختیار ۱۰۱۸ دانشمند قرار گرفت. آزمایشگاه یک شرکت بزرگ آمریکایی که بر تغییر دستورالعمل‌های مولکولی مواد تمرکز دارد.
به گفته راجرز، دانشمندان با استفاده از ابزارهای هوش مصنوعی توانستند مواد بیشتری را کشف کنند و پتنت های جدیدی به ثبت برسانند. در مقاله راجرز، مزایای این ابزار برای دانشمندانی که در حال حاضر موفق تر هستند بیشتر است.
راجرز به تحقیق و اصلاح مقاله خود ادامه داد و نسخه های بعدی شامل نظرسنجی بود که نشان می داد دانشمندان به طور کلی با وجود افزایش بهره وری از ابزارهای هوش مصنوعی ناراضی بودند.
استادان راجرز نظرات متناقضی در مورد این مقاله داشتند، اما این مقاله در روزهای اولیه به موفقیت چشمگیری دست یافت و حتی توسط مجله علمی Nature ذکر شد.
بی اعتباری مقاله
مقاله آیدان تونر-راجرز به طور گسترده منتشر شد و در نهایت به دست چارلز الکان، دانشمند کامپیوتر در دانشگاه کالیفرنیا رسید. الکان معتقد بود که محتوای مقاله راجرز خیلی خوب به نظر می رسد و گفت که ابزار هوش مصنوعی موجود در مقاله نمی تواند آنقدر خوب ظاهر شود.
چارلز الکان قبلاً در شرکت هایی مانند آمازون کار کرده بود و تیم های یادگیری ماشین را رهبری می کرد، بنابراین توانست مشکلات موجود در مقاله راجرز را شناسایی کند.
او Elcon، 3M و Corning را تنها شرکت‌های آمریکایی می‌دانست که دانشمندان زیادی را به کار گرفته‌اند و ممکن بود مقاله راجرز مربوط به یکی از آنها باشد. اما چرا شرکت های مذکور باید تحقیقات و دستاوردهای جدید خود را مخفی نگه دارند؟
یک هفته پس از انتشار مقاله راجرز، الکان نامه ای به دارون آجم اوغلو و دیوید اوتور، اساتید دانشگاه ام آی تی نوشت و «صداقت آکادمیک» مقاله را زیر سوال برد.
الکان گفت: «در عصر حاضر، اگر یک شرکت چنین ابزار هوش مصنوعی موفقی را توسعه دهد، باید به آن افتخار کرده و آن را به طور رسمی معرفی کند.
پس از مدتی، کورنینگ علیه شخصی که دامنه corningresearch.com را به ثبت رسانده بود، به سازمان جهانی مالکیت معنوی (WIPO) شکایت کرد. مالک دامنه می‌توانست ایمیل‌ها و آدرس‌هایی ایجاد کند تا مردم فکر کنند که واقعاً به Corning وابسته است. اما در واقعیت اینطور نبود.
WIPO به زودی متوجه شد که Aidan Toner-Rogers ظاهراً دامنه corningresearch.com را ثبت کرده است. راجرز به شکایت کورنینگ پاسخی نداده و اطلاعات بیشتری در مورد این پرونده منتشر نشده است.
استادان دانشگاه راجرز پرونده را به کمیته انضباطی MIT ارائه کردند و از آن لحظه به بعد راجرز دیگر در دانشگاه نبود.
MIT در نهایت مقاله راجرز را بی اعتبار کرد و گفت هیچ اطمینانی به منشا، قابلیت اطمینان یا اعتبار داده های مقاله وجود ندارد. دانشگاه نام راجرز را معرفی نکرد، اما گفت: “نویسنده دیگر در MIT نیست.”
3M و کورنینگ به وال استریت ژورنال گفتند که آزمایشی را که راجرز توصیف کرده بود انجام نداده اند و هیچ داده ای را با او به اشتراک نگذاشته اند.
منبع: زومیت
