نتایج یک مطالعه: سرانجام خورشید تمام منظومه شمسی را خواهد بلعید
زندگی بر روی زمین به لطف ستاره مادر ما، خورشید وجود دارد. اما اگر این جرم آسمانی قدرتمند به پایان عمر خود نزدیک می شد چه اتفاقی می افتاد؟
پس از میلیاردها سال، خورشید سوخت هسته‌ای خود را تمام می‌کند و به بقایای متراکم ستاره‌ای به نام کوتوله سفید تبدیل می‌شود. این فاجعه کیهانی عواقب ناگواری برای منظومه شمسی ما، به ویژه جهان قابل سکونت با ارزش ما خواهد داشت.
به گزارش IA، مطالعه جدیدی که توسط محققان دانشگاه وارویک و دانشگاه نارسوان انجام شده است، سرنوشت سیارات و اجرام آسمانی را هنگام مرگ خورشید بررسی کرده است.
زندگی روی زمین مدت ها قبل از رسیدن خورشید به مراحل پایانی خود از بین می رود.
Boris Gaensicke، استاد دانشگاه می گوید: «خبر غم انگیز این است که زمین احتمالاً توسط خورشید در حال انبساط قبل از اینکه خورشید به یک کوتوله سفید تبدیل شود، بلعیده شود.
سرنوشت سیارات دیگر
این مطالعه پایانی خشونت آمیز را برای بسیاری از اجرام آسمانی در منظومه شمسی پیش بینی می کند.
همانطور که خورشید به پایان سوخت خود نزدیک می شود، انبساط چشمگیری را تجربه می کند و تمام سیارات مجاور را در بر می گیرد. خورشید احتمالاً سایر سیارات درونی از جمله عطارد و زهره را در هم خواهد شکست و نابود خواهد کرد. علاوه بر این، گرانش فوق العاده کوتوله سفید سیارک ها، قمرها و حتی سیارات فراخورشیدی را که از آنجا می گذرند، از هم پاشیده و پودر می کند.
گانسیکه می‌گوید، بخش‌های دیگر منظومه شمسی، مانند سیارک‌های مریخ و مشتری، و شاید برخی از قمرهای مشتری، ممکن است از جای خود خارج شوند و به اندازه کافی به کوتوله سفید نهایی نزدیک شوند تا فرآیند تخریب را طی کنند.
نویسندگان تاکید می کنند که اینها فقط نتایج پیش بینی شده هستند. سرنوشت نهایی ممکن است بسیار پیچیده تر از آن چیزی باشد که بتوانیم تصور کنیم.
مطالعه بر اساس دیگر کوتوله های سفید
این «پیش‌بینی وحشتناک» از مطالعه منظومه‌های سیاره‌ای شبیه به سیاره ما به دست می‌آید. تیم محققین تبدیل ستارگان میزبان به کوتوله های سفید را مورد مطالعه قرار دادند تا بفهمند چه اتفاقی برای اجرام آسمانی نزدیک مانند سیارک ها، قمرها و سیارات می افتد.
محققان تغییرات در روشنایی ستارگان را برای بیش از ۱۷ سال مطالعه کرده و رفتار این اجرام از هم گسیخته را آشکار کردند.
تحقیقات قبلی نشان داده است که وقتی سیارک‌ها، قمرها و سیارات به کوتوله‌های سفید نزدیک می‌شوند، گرانش عظیم این ستاره‌ها این اجسام کوچک سیاره‌ای را به قطعات کوچک‌تر می‌شکند.
زمان نشان خواهد داد که آیا زمین می تواند از این هرج و مرج فرار کند یا خیر
حیات روی زمین وجود خود را مدیون گرما، نور، و سایر پویایی های حمایت کننده خورشید، مانند فاصله ایده آل بین آن و زمین است.
خورشید ما در هسته خود هیدروژن تولید می کند تا خود را زنده نگه دارد. وقتی همجوشی متوقف شود، ستاره ما از تبدیل شدن به یک غول سرخ به یک کوتوله سفید تبدیل می شود.
فقط زمان نشان خواهد داد که آیا ستاره در حال مرگ ما زمین را می بلعد یا سیاره گرانبهای ما قادر به فرار خواهد بود.
این که آیا زمین می تواند قبل از رسیدن خورشید به اندازه کافی سریع به سمت بیرون حرکت کند یا نه، مشخص نیست، اما اگر این کار را انجام دهد، همچنان جو و اقیانوس های خود را از دست خواهد داد و مکان چندان خوبی برای زندگی نخواهد بود.
حتی اگر بشریت در آینده ای دور به گونه ای بین سیاره ای تبدیل شود، هیچ یک از سیارات منظومه شمسی نمی توانند از این پایان بگریزند. شاید کشف یک منظومه شمسی جدید و قابل سکونت در خارج از منظومه شمسی به بشریت اجازه دهد حتی میلیون‌ها سال دیگر زنده بماند و اگر این اتفاق بیفتد، مردم آنجا داستان حماسی زمین را روایت خواهند کرد.
این یافته ها در مجله Monthly Notices of the Royal Astronomical Society (MNRAS) منتشر شده است.
منبع: ایسنا
