نرخ بدون ریسک؛ بازیگر پنهان بازار سرمایه

افق میهن –

بازار سرمایه ایران در ماه های اخیر بسیار زیاد بوده است. در این میان ، یکی از مباحث داغ افزایش نرخ ریسک بود. یک نرخ ساده که بازده سرمایه گذاری در ابزارهای کم نظیر مانند اوراق بهادار دولتی یا صندوق های درآمد ثابت است. این نرخ پایه معیار اندازه گیری جذابیت سایر سرمایه گذاری ها است و تغییرات آن بلافاصله بر رفتار سرمایه گذاران تأثیر می گذارد.

چرا نرخ خطر خطر باقی مانده است؟

پایداری نرخ های بالا در اقتصاد ایران یک حادثه متقابل نیست. در عوض ، نتیجه سالها تجمع مشکلات ساختاری موارد زیر است:

کسری بودجه و صدور اوراق بهادار بدهی

دولت برای جبران کسری بودجه باید اوراق بهادار بدهی صادر کند. با افزایش عرضه این اوراق بهادار ، برای جذب سرمایه گذاران باید نرخ بازده بالاتری تعیین شود. این ، مانند دومینو ، کل سطح نرخ ریسک را در اقتصاد بالا می برد.

تورم مزمن و انتظارات تلفیقی

در اقتصادی که سالها با تورم بالا سر و کار دارد ، سرمایه گذاران دیگر با نرخ پایین متقاعد نمی شوند. آنها بازده های بالاتر را برای حفظ ارزش واقعی پول خود می دانند.

نظم و انضباط مالی و فقدان افق روشن

درک در سیاست های اقتصادی ، تغییرات مداوم در قوانین و عدم شفافیت در تصمیمات بزرگ ، باعث می شود سرمایه گذاران خواستار بازگشت بیشتر برای جبران خطرات شوند.

خطرات و تحریم های سیاسی

حتی اوراق بهادار بدهی دولت بدون خطر مطلق در فضای سیاسی در نظر گرفته نمی شود. تحریم ها ، نوسانات ارزی و بی ثباتی سیاست همه لایه ای از ریسک اضافی را بر نرخ بهره تحمیل می کند.

پایان

واقعیت این است که نرخ های پرخاشگرانه نتیجه صندوق های درآمد ثابت نیست ، بلکه محصول مستقیم کسری بودجه ، تورم مزمن ، بی ثباتی سیاست و خطرات سیاسی است. تا زمانی که این ریشه های ساختاری اصلاح نشود ، نرخ همچنان بالا خواهد ماند و بازار سرمایه باید با این محدودیت جدی مقابله کند.

ممکن است مقصر بودن جعبه ها آسان باشد ، اما گره اصلی در جای دیگر است.