نشانه‌هایی از ضعیف‌تر شدن انرژی تاریک دانشمندان را نگران کرده است

مدل استاندارد کیهان شناسی می گوید که قدرت انرژی تاریک باید ثابت باشد، اما نشانه های احتمالی ضعیف شدن انرژی تاریک در حال ظهور است.

بزرگترین نقشه سه بعدی کیهان که تاکنون ساخته شده است، سرنخ هایی در مورد تکامل کیهان ارائه می دهد و نشان می دهد که ممکن است در مورد رفتار انرژی تاریک که بخش اعظم جهان را تشکیل می دهد، اشتباه کرده باشیم. به نظر می رسد که این نیروی مرموز ممکن است به مرور زمان در حال ضعیف شدن باشد.

به گزارش نیوساینتیست، آدام ریس از دانشگاه جانز هاپکینز در مریلند، که ۲۵ سال پیش اولین شواهد انرژی تاریک را پیدا کرد، می‌گوید: «اگر این روند ادامه پیدا کند، رویداد بسیار بزرگی خواهد بود، زیرا مدل استاندارد کیهان‌شناسی به نام Lambda-C. دی Lambda-CDM نشان می دهد که قدرت انرژی تاریک باید در طول زمان ثابت باشد.

تصور می‌شود که انرژی تاریک باعث انبساط سریع جهان می‌شود، و اگر ثابت نشود، می‌تواند پیامدهای عمده‌ای برای ایده‌های ما درباره آغاز، اندازه و سرنوشت نهایی جهان داشته باشد. ریس که در مطالعه جدید شرکت نداشت، می‌گوید این پیامدها می‌تواند به این معنی باشد که ما باید تحقیقات جدی در مورد گرانش و میدان‌ها انجام دهیم.

این یافته‌های عجیب از ابزار طیف‌سنجی انرژی تاریک (DESI) در آریزونا می‌آیند، و حتی محققان ابزار طیف‌سنجی انرژی تاریک کاملاً مطمئن نیستند که داده‌های آنها نشان می‌دهد که انرژی تاریک به تازگی ضعیف‌تر شده است.

کایل داوسون، سخنگوی دستگاه طیف‌سنجی انرژی تاریک در دانشگاه یوتا، می‌گوید: جالب است یا نه، تنها چیزی است که ماه‌ها در این همکاری درباره آن صحبت کرده‌ایم.

محققان ابزار طیف‌سنجی انرژی تاریک با اندازه‌گیری ساختار مقیاس بزرگ و توزیع کهکشان‌ها در کیهان، قدرت انرژی تاریک را بررسی کردند که نشان می‌دهد چگونه جهان در طول زمان منبسط شده است. سپس محققان این اطلاعات را با سه مجموعه داده در مورد ابرنواخترها ترکیب کردند که به دلیل روشنایی قابل پیش بینی آنها به عنوان “شمع های استاندارد” برای تعیین فاصله اجرام کیهانی عمل می کنند.

با کمال تعجب، هر یک از سه نمونه ابرنواختر واکنش متفاوتی به تغییر نرخ انبساط جهان در طول زمان نشان دادند. هر سه پیشنهاد کردند که اثرات انرژی تاریک ممکن است در زمان‌های اخیر کاهش یافته باشد، اما قدرت یافته‌ها متفاوت است، بنابراین محققان کاملاً مطمئن نبودند که چگونه داده‌ها را تفسیر کنند.

داوسون می گوید: «دو نمونه ابرنواختر در مقابل هم قرار دارند و این دو نمونه بسیار شبیه هم هستند». نمی دانم حق با چه کسی است، حقیقت ممکن است جایی بین آنها باشد، اما واقعاً به نظر می رسد که تفاوت ها در نحوه ارزیابی داده ها توسط محققان ابرنواختر نهفته است.

تفاوت‌ها در مدل‌ها با عاملی به نام سیگما نشان داده می‌شود که احتمال وقوع ناهماهنگی تصادفی را اندازه‌گیری می‌کند.

ریس می گوید: حدود ۳ سیگما سطحی است که معمولاً به آن توجه می کنیم. هر چیزی کمتر به طور کلی برای محققان هیجان انگیز نخواهد بود، زیرا به احتمال زیاد یک تصادف ساده است.

تفاوت بین مدل Lambda-C دی ترکیب اندازه‌گیری‌های ابرنواختر و این یافته‌های عجیب از ابزار طیف‌سنجی انرژی تاریک از ۲.۵ سیگما تا ۳.۹ سیگما متغیر بود. داوسون می گوید این تنش کافی نیست که بگوییم چیزی قطعا وجود دارد.

انرژی تاریک تقریباً ۷۰ درصد جهان را تشکیل می دهد، بنابراین هر گونه خطا در درک ما از ماهیت آن می تواند پیامدهای گسترده ای برای فیزیک داشته باشد. با این حال، اثبات اینکه آیا این گسل واقعا وجود دارد یا خیر، نیاز به اندازه گیری های دقیق تری در سال های آینده دارد.

ریس می‌گوید اگر درست باشد، اولین سرنخ واقعی ما در مورد ماهیت انرژی تاریک در ۲۵ سال گذشته خواهد بود.

منبع: ایسنا