نقشه راه آمریکا برای بازگشت به قاره سیاه؛ وقتی جدال کریدورها میان پکن و واشنگتن اوج می‌گیرد؟

براساس اخبار تجاری ، گسترش نفوذ اقتصادی چین در آفریقا غیرقابل انکار است. چین به عنوان بزرگترین شریک تجاری در آفریقا از ایالات متحده فراتر رفت و اخیراً تجارت خود را در این قاره در مقایسه با ایالات متحده دو برابر کرد. این شکاف تجاری از تصمیمات سیاسی ایالات متحده مراقبت کرده است -سازندگان این که آنها بر واشنگتن در آفریقا تأثیر گذاشته و اشتیاق خود را برای سرمایه گذاری در توسعه و زیرساخت های آفریقا به منظور تقویت اوراق قرضه اقتصادی افزایش داده اند. در این زمینه ، پروژه کریدور Lubito -A 2 -Kilometer -Iron Line ، که توسط سامبیا ، جمهوری دموکراتیک کنگو (DRC) و آنگولا در نظر گرفته می شود ، در ۲ در ۲ مورد در نظر گرفته می شود.

رقابت ساکت راهروها

هر ابتکار آمریكا در آفریقا باید با استراتژی بلند مدت و همه جانبه چین رقابت كند. در ده سال گذشته ، چین به دلیل “ابتکار عمل BIR و جاده” به شدت در این قاره نمایندگی شده است – یک پروژه بزرگ برای توسعه اقتصادی و زیرساختی که آسیا ، اروپا و آفریقا را در بر می گیرد. تاکنون دولت آفریقا توافق نامه هایی را در مورد این پروژه امضا کرده است که منجر به یک میلیارد در چین در ساخت و ساز جاده ، بنادر ، راه آهن و سایر زیرساخت های مهم شده است. فقط در سال دوم بود که برای این کشورهای کرد حدود ۱.۵ میلیارد دلار اهدا شد.

این برق مالی ماهیت ژئوپلیتیکی دارد و دسترسی بی سابقه ای به منابع معدنی آفریقا را ارائه می دهد. در جمهوری دموکراتیک کنگو ، شرکت های چینی ۵ ٪ از معادن کبالت و مس را دارند ، به عنوان مثال ، و در گینه صنایع ساختمان تحت سلطه شرکت های چینی است. آنها همچنین یکی از اصلی ترین ذینفعان معدن آهن سیماندو در کشور هستند.

رویارویی با چین در قاره سیاه

پروژه Corridor Lloito یک ابتکار عمل با ما برای تعامل با آفریقا است ، مشابه پروژه کمربند و جاده ، اما با سبک آمریکایی. این پروژه در ماه اکتبر در مجمع جهانی اتحادیه اروپا و با مشارکت بانک توسعه آفریقا (AFDB) ، Finanzgesellschaft (AFC) ، ایالات متحده و کمیسیون اروپا ، راه آهن بین سامبیا شمال غربی و بندر لوبیتو در سواحل اقیانوس اطلس آنگولا معرفی شد.

ساختار تأمین مالی این پروژه شبیه به کمربند و خیابان است ، به جز اینکه ایالات متحده نقش کارگزار اصلی را ایفا می کند و همچنین از سرمایه گذاری بخش خصوصی بهره می برد. از ابتدای پروژه تا اول سپتامبر ، ایالات متحده بیش از ۵ میلیارد دلار آمریکا در مناطقی مانند حمل و نقل ، کشاورزی ، انرژی پاک ، بهداشت و دسترسی به دیجیتال سرمایه گذاری کرده است. بخش اعظم این بودجه توسط “مشارکت برای زیرساخت های جهانی” (PGI) تأمین می شود. طرحی که در بازار جهانی زیرساخت ها در کشورهای گروه دوم ۲ معرفی شده است.

هدف اصلی راهرو LOBO مانند پروژه کمربند و جاده ، ایجاد زیرساخت ها در کشورهایی است که از کمبود سرمایه رنج می برند. زیرساخت هایی که خود ممکن است سودآور نباشد ، اما فعالیت های اقتصادی را قادر می سازد تا سودآور باشد. این پروژه شامل ساخت یک راه آهن جدید ۲ کیلومتری در سامبیا از منطقه جیمبه در مرز به Chinagola در کمربند مس سامبیا است. این خط به ریل های تازه تولید شده در آنگولا به خط بنگولا در لوکانو می پیوندد و بدین ترتیب یک مسیر جدید صادرات دریایی سامبیا را به اقیانوس اطلس ایجاد می کند. این پروژه همچنین شامل ساخت ۲ کیلومتر در زیر خیابان و نوسازی خط بنگولا در بیش از ۵ سال است.

احیا برای انتقال انرژی

به گفته مانیتور ژئوپلیتیکی ، راهرو لوبوس نیز می تواند به نفع اقتصادی غربی توضیح داده شود ، به ویژه هنگام تهیه مواد معدنی حیاتی برای انتقال به انرژی پاک. این مسیر صادرات جریان تجارت غربی را از کشورهای آفریقایی تقویت می کند. تمرکز ویژه ای روی مس وجود دارد. از آنجا که این راه آهن جدید برای اولین بار کمربند مس سامبیا را با اقیانوس اطلس متصل می کند و صادرات را به عنوان معادن سامبیا و کنگو می سازد. پیش از این ، صادرات فلزات سامبیا عمدتاً توسط بندر دارالسلام در تانزانیا انجام می شد.

در ۷ اوت ، ایالات متحده نقشه راه آینده راهرو لوبیتو را با خاتمه برنامه هایی برای گسترش مسیر به تانزانیا توضیح داد. هلینا ماتزا ، هماهنگ کننده ویژه این پروژه در وزارت امور خارجه ایالات متحده ، گفت که هدف ایالات متحده تحقق یک کریدور قاره ای از اقیانوس اطلس تا اقیانوس هند است ، نه تعدادی از پروژه های پراکنده.

وی همچنین تأکید کرد که مرحله اول این پروژه (نوسازی خط بنگولا) به خوبی پیش رفت و اولین بار مس از کنگو به ایالات متحده نمایش داده شد. مرحله دوم ، از جمله ساخت راه آهن در سامبیا ، پس از اتمام مطالعات امکان سنجی آغاز می شود.

اگرچه در نگاه اول ، افتتاح این مسیر برای تجارت شرقی با منطق ژئوپلیتیکی ژئوپلیتیکی “صفر و یک” نمی تواند سازگار باشد ، این تصمیم در زمینه تفکر طولانی مدت قابل درک است. زیرساخت های مرتبط عمدتاً به شکل راه آهن Tazara (که دارال را با کاپیری در زامبیا متصل می کند). برای اتصال این مسیر به Lobokorridor در چین ، تنها ۵ کیلومتری خط آهن جدید نیاز دارد. علاوه بر این ، تحقق این راهرو قاره ای به افزایش اعتبار نرم افزار PGI در کشورهای آفریقایی کمک می کند. زیرا این پروژه بر توسعه پایدار ، رشد خوب دولت و منطقه ای تأکید دارد.

پشت پرده بازگشت آمریکا به قاره سیاه

اهمیت راهرو لوبون غیرقابل انکار است. اگرچه سرمایه گذاری های مستقیم خارجی چین هنوز بیش از ۲ میلیارد دلار در سال بین ۱ تا ۲ -این مزیت است. رکود اقتصادی پس از کرونا و کاهش وام در کمربند و پروژه جاده آفریقا از ۱.۵ میلیارد دلار به ۲ میلیارد دلار افزایش یافت. این به معنای کاهش ۵ ٪ است.

به گفته مکتب بروژ ، خستگی عمومی کمربند و پروژه جاده در بسیاری از مناطق به دلیل افزایش بدهی بدهی مشاهده شد و تصویر این پروژه در افکار عمومی بین ۱ تا ۲ آسیب دیده است. فرصت واقعی برای پروژه Corridor Lubito و پیروان غربی آن در اینجا ظاهر می شود. نه از منظر سود اقتصادی مستقیم ، بلکه به عنوان یک جایگزینی جذاب در زمینه دیپلماسی نرم ، به ویژه در فضای فعلی ، که در آن نیاز به شفافیت و جلوگیری از بدهی ها ضروری است.

در همین راستا ، راهرو لوبیتو سعی می کند چنین جایگزینی را انجام دهد. برخلاف پروژه های کمربند و جاده ای معمولی ، که عمدتا دو طرفه هستند ، این پروژه کلید مشارکت نهادهای منطقه ای مانند بانک توسعه آفریقا بود. حضور بانک توسعه آفریقا دو نقش اصلی را ایفا می کند: اول ، در سطح مالی ، با جذب منابع برای پروژه هایی که بازده سرمایه آنها طولانی مدت یا ناشناخته است (به عنوان مثال ۱.۵ میلیارد دلار آمریکا در ۱). دوم ، در سطح سیاسی با کاهش نگرانی در مورد استعمار مدرن توسط قدرتهای بزرگ. رویکرد چند جانبه همچنین پای سایر نهادها را باز کرده است.

به عنوان مثال ، بانک جهانی ۵ میلیون دلار آمریکا برای یک پروژه زیرساختی در آفریقا برای اولین بار از سال ۲ اختصاص داده است. کمیسیون اروپا همچنین به منظور کاهش آسیب به شهرداری ها و اکوسیستم های ستایش ، انجام مطالعات زیست محیطی و اجتماعی را انجام داده است.

فرصتی برای یک رقابت آرام

حال سوال این است: آیا این یک تلاش دیر برای بازگشت به آفریقا دیر است؟ جواب منفی است. اگرچه چین در زمینه زیرساخت ها و روابط اقتصادی رهبری کرده است ، قاره آفریقا بسیار متنوع تر است تا در یک قالب ساده گنجانده شود. آفریقا از ۵ کشور با نیازها و تجربیات مختلف تشکیل شده است. اما تقاضای مشترک در بین آنها وجود دارد: نیاز به سرمایه گذاری و زیرساخت. واشنگتن این فرصت را برای ایجاد پل های جدید اقتصادی و دیپلماتیک فراهم می کند. همچنین فرصتی برای آفریقایی ها برای دستیابی به معامله بهتر و متعادل تر از رقابت بین چین و ایالات متحده است. اهمیت معامله “برنده” برای همه طرفین است.