نقشه راه یا تکرار مسیرهای بن‌بست؛ آیا گره پروژه‌های ناتمام گیلان با سرمایه‌گذار باز می‌شود؟
تأکید بر مشارکت خاص عمومی در تکمیل پروژه های نیمه تمام ، هرچند هوشمندانه ، بدون اصلاح زیرساخت های قانونی و تضمین بازده سرمایه موفق نخواهد شد. گیلان مدتهاست که نتوانسته است سرمایه گذاران ملی و حتی بومی را به خود جلب کند و یکی از دلایل آن عدم شفافیت ، اجرای مجوزها و ضعف در ضمانت های اجرایی است.
اظهارات اخیر رئیس سازمان مدیریت و برنامه ریزی گیلان در مورد تدوین برش استانی و استانی برنامه توسعه هفتم وعده داده است که یک رویکرد مهم را به سیستم برنامه ریزی کشور و در نتیجه در استان گیلان تغییر دهد. وی با تمرکز بر “نتایج” این برنامه ، با تمرکز بر “چالش های کلیدی استان” و مشارکت بخش خصوصی در تکمیل پروژه های نیمه کاره تأکید کرده است. اما آیا این مفاهیم نیز به حقیقت می پیوندند یا آنها شعار خواهند ماند؟
واقعیت این است که برنامه های گذشته ، به ویژه در سطح استان ، اغلب دو مضرات عمده را متحمل شده اند: اول ، پراکندگی منابع در ده ها پروژه ناکارآمد و ناکارآمد که چیزی جز فرسایش بودجه ، پروژه های ناتمام و نارضایتی عمومی نداشتند. دوم ، یک نگاه برتر و هیچ تجزیه و تحلیل بومی منجر به برنامه هایی شد که یا با نیاز واقعی مردم سازگار نبودند یا اساساً اجرا می شدند.
اکنون که برش استانی برنامه هفتم در دستور کار قرار دارد ، اولین قدم باید “تعریف دقیق چالش های کلیدی استان” باشد. این تعریف را می توان نه در اتاق های بسته دفتر بلکه با استفاده از ظرفیت دانشگاه ها ، نخبگان ، فعالان بخش خصوصی و گروه های محبوب تحقق بخشید. شاید آنچه برای سازمان های اجرایی یک چالش است ممکن است از منظر مردم یک زیر موضوع تلقی شود.
از طرف دیگر ، تأکید بر مشارکتهای دولتی و خصوصی در تکمیل پروژه های نیمه تمام ، هرچند هوشمندانه ، بدون اصلاح زیرساخت های قانونی و تضمین بازده سرمایه موفق نخواهد شد. گیلان مدتهاست که نتوانسته است سرمایه گذاران ملی و حتی بومی را به خود جلب کند و یکی از دلایل آن عدم شفافیت ، اجرای مجوزها و ضعف در ضمانت های اجرایی است.
در این میان ، سازمان مدیریت و برنامه ریزی گیلان باید یک رهبر ، هماهنگ کننده و هماهنگ کننده عملکرد را فراتر از یک تولید کننده اسناد بازی کند. برش استانی نباید محدود به فهرست بندی پروژه باشد ، بلکه باید “نقشه راه واقعی و عملیاتی” برای غلبه بر بحران ها باشد.
چند پیشنهاد کاربردی به رئیس سازمان مدیریت و برنامه ریزی گیلان
تشکیل کمیته های تخصصی استانی برای شناسایی و اولویت بندی چالش ها با مشارکت دانشگاه ها ، بخش خصوصی و نمایندگان افکار عمومی.
ایجاد یک پنجره سرمایه گذاری واحد به همراه هر پروژه اولویت دار برای تسهیل روند استخدام و قابلیت اطمینان به سرمایه گذاران.
پیش بینی شاخص های ارزیابی مشخص برای هر منظور یا پروژه در کاهش استانی برای نظارت مستمر بر اثربخشی و انحراف از برنامه.
شفافیت عمومی و رسانه ای در مورد فرآیند تدوین و اجرای برنامه ها برای تقویت اعتماد به نفس عمومی و مشارکت اجتماعی.
در یک کلام ، اگر برنامه هفتم صرفاً یک نسخه تکراری از برنامه های قبلی نباشد ، اراده جدیدی در مدیریت ، شجاعت در اولویت بندی و صداقت در عملکرد است.
