نگاهی به فیلمِ احمد؛ پرتره‌ای از وقار و عزت :: ایران تحلیل
«احمد» پرتره شخصیت محوری باوقار از یک روز از زندگی یکی از فرماندهان مهم سپاه است که شاید نسل امروز هیچ تصوری از او نداشته باشد.
به گزارش ایران تحلیل، امیرعباس ربیعی او در سومین فیلم بلند خود به سراغ داستان یک دوره ۲۴ ساعته پر التهاب از زندگی سردار احمد کاظمی رفته است که از نظر ساختار و بیان سینمایی بسیار باشکوه است.
«احمد» یکی از مهم‌ترین فیلم‌های سینمای ایران از نظر تولید است که در وجود مخاطبش این امید را زنده می‌کند که می‌توان از فناوری در حد سینمای ایران برای بیان روایت استفاده کرد.
پرتره ای شخصیت محور با وقار و وقار از روزی از زندگی یکی از فرماندهان مهم سپاه که شاید نسل امروز هیچ شناختی از او نداشته باشد اما با شخصیت پردازی منطبق بر فیلمنامه ای قصه گو. که تم انسانی دارد و ۲۴ ساعت ملتهب است. از وقوع زلزله بم می گوید.
نکته مهم در فیلم «احمد» بیان همین موضوع است که چگونه می توان این داستان را به فیلم تبدیل کرد؟ حجم وسیع هنر و حفظ رکوردهای بصری در لانگ شات ها به خوبی انجام شده و استفاده از جلوه های ویژه بصری در خدمت فیلم است و به کاریکاتور تبدیل نمی شود.
فیلم در خلق لحظات احساسی و روایت بحران سالم است و در بیان ابعاد فاجعه به دراماتیک ترین شکل ممکن، به دور از شعارزدگی و کلیشه های رایج در فیلم های شخصیت محور، احساسات مخاطب را برانگیخته و گاها آنها را در برخی سکانس ها به گریه وا می دارد. یعنی کارگردان بر دنیای داستانش تسلط کامل دارد و از شرایط آگاه است.
«احمد» تینو صالحی شگفت انگیز در بازیگری دارد، بازیگری که در هر لحظه از داستان نقش سردار کاظمی را بازی می کند بسیار تاثیرگذار است، بازیگری که اولین حضور جدی اش در سینما و پیشینه تجربه تئاتری اش برای خلق استفاده می کند. این شخصیت و ثابت می کند که او یک بازیگر تمام عیار برای ایفای نقش های جدی در سینما است و باید سیمرغ نقش اول مرد فجر ۴۲ باشد.
